Εμπορικό σωσίβιο στους Ιταλούς γίνονται τα ελληνικά ακτινίδια

Εµπορικό σωσίβιο στους Ιταλούς ανταγωνιστές ρίχνουν µέχρι ώρας οι παράγοντες του κλάδου του ακτινιδίου, βγάζοντας το φίδι από την τρύπα για την ιταλική µεταποίηση που λόγω χαµηλής σοδειάς θα δυσκολευόταν να διατηρήσει τα µερίδιά της χωρίς να εκµεταλλευτεί την υπεραξία του χύδειν ελληνικού προϊόντος που εξάγεται εκεί. «Από τα προσωρινά δηλωθέντα στοιχεία παρατηρούµε ότι από τους περίπου 60.000 τόνους ακτινιδίων που έχουν εξαχθεί, οι σχεδόν 20.000 τόνοι είχαν προορισµό την Ιταλία κι άλλοι 10.000 τόνοι την Ισπανία», λέει ο συντονιστής της υπό σύσταση ∆ιεπαγγελµατικής Ακτινιδίου, Χρήστος Κολιός.

Η κοντόθωρη αυτή τακτική απασχόλησε µεγάλο µέρος της συζήτησης στο πλαίσιο του εργαστηρίου - στρογγυλής τράπεζας, για το παρόν και το µέλλον του ακτινιδίου, που διοργανώθηκε από τον EUCOFEL στη Θεσσαλονίκη, µέσω του προγράµµατος CuTE- Cultivating the Taste of Europe. Οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν είναι πολλαπλοί. Κι αυτό διότι, εκτός από την εµπορική διάσταση, τίθεται όλο και πιο πιεστικά ζήτηµα της διαχείρισης της παραγωγής και της αποφυγής ασθενειών, καθώς η µεταφορά πολλών ποσοτήτων προς την Ιταλία, γίνεται σε µεγάλα εισαγόµενα επαναχρησιµοποιούµενα bins που δεν απολυµαίνονται.

«Φέτος οι Ιταλοί υπολόγιζαν να συγκοµίσουν 300.000 τόνους πράσινα ακτινίδια, αλλά όπως όλα δείχνουν θα φτάσουν τους 250.000 τόνους κι αν βγάλουµε ένα ποσοστό που είναι τα σκάρτα αλλά και την εσωτερική τους κατανάλωση, δεν θα µπορέσουν να καλύψουν τις ανάγκες τους για εξαγωγές. Και εµείς τί κάνουµε; Αντί να αξιοποιήσουµε την ευκαιρία ώστε να κερδίσουµε µέρος από τα µερίδια τους, τους τροφοδοτούµε µε ελληνικά ακτινίδια για να διατηρήσουν τις θέσεις τους» ανέφερε ο κ. Κολιός, κάνοντας λόγο για µια ακόµη µεγάλη χαµένη ευκαιρία.

Στοιχεία µελέτης του Incofruit Hellas που αναγνώστηκαν στο στρογγυλό τραπέζι έδειξαν ότι η µέση τιµή που πλήρωσαν οι Ιταλοί το 2018 για το ελληνικό ακτινίδιο ήταν στα 57 λεπτά το κιλό, ενώ κατόπιν οι ίδιοι πουλούσαν και τα δικά µας ακτινίδια µε µέση τιµή στα επίπεδα των 1,5 ευρώ το κιλό. Η µεγάλη ανησυχία έχει να κάνει µε το τί θα γίνει όταν οι Ιταλοί επιστρέψουν στις συνήθεις υψηλές ετήσιες παραγωγές τους, των 500.000-550.000 τόνων, ιδιαίτερα από τη στιγµή που και στην Ελλάδα ξεφυτρώνουν διαρκώς νέες φυτείες.

Σύµφωνα µε τα στοιχεία, ήδη στη χώρα µας οι εκτάσεις µε ακτινίδια πλησιάζουν τα 100.000 στρέµµατα, που σηµαίνει πως πολύ σύντοµα, όταν όλα γίνουν παραγωγικά, ο όγκος της ετήσιας σοδειάς θα κυµαίνεται στους 300.000-350.000 τόνους και τότε είναι περισσότερο από βέβαιο ότι θα δυσκολέψει σηµαντικά η διάθεσή της, ιδίως αν δεν υπάρξει προετοιµασία τώρα που η παραγωγή απλώς φεύγει χωρίς να έχει τυποποιηθεί µε συνέπεια να χάνεται η ελληνική ταυτότητα του προϊόντος.

Υπό το πρίσµα αυτό οι µετέχοντες στη στρογγυλή τράπεζα ανέδειξαν εκ νέου την ανάγκη διασποράς των διαθέσιµων ποσοτήτων σε νέες αγορές τόσο στο βόρειο, όσο και στο νότιο ηµισφαίριο, στη λογική της προσέγγισης που έχει γίνει προς την Ταϊλάνδη και τη Νότιο Κορέα, σε σχέση µε την υπογραφή των φυτοϋγειονοµικών πρωτοκόλλων. Για τις δύο συγκεκριµένες αγορές µάλιστα, εκφράστηκε η αισιοδοξία ότι θα ανοίξουν για το ελληνικό ακτινίδιο από τη συγκοµιστική σεζόν του 2020.

Βραζιλία, Ταϊβάν και Ιαπωνία γίνονται αγορές στόχοι

Επόµενες αγορές-στόχοι προσδιορίστηκαν αυτές τις Βραζιλίας, της Ταϊβάν, της Ιαπωνίας, του Βιετνάµ, της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας µε τους εκπροσώπους των συνεταιριστών και των ιδιωτών εµπόρων να ζητούν από την παριστάµενη, ∆ιευθύντρια του τµήµατος Φυτοϋγειονοµικού Ελέγχου του ΥπΑΑΤ Σταυρούλα Ιωαννίδου, να γίνει προτεραιότητα του υπουργείου η υπογραφή φυτοϋγειονοµικών πρωτοκόλλων µε τις εν λόγω αγορές. Το ανώτατο διοικητικό στέλεχος του ΥπΑΑΤ συναίνεσε στο αίτηµα, αποκάλυψε πως επίκειται επίσκεψής της στην Ταϊβάν όπου θα θέσει και το άνοιγµα της αγοράς τους στο ελληνικό ακτινίδιο, ενώ η συζήτηση κατέδειξε πως σχετικά προχωρηµένη είναι η διαδικασία ήδη στην περίπτωση της Βραζιλίας και πως υπό όρους η αγορά τους µπορεί να ανοίξει ακόµη και από την επόµενη εµπορική σεζόν.

Ζητήθηκε επίσης στις αγορές ενδιαφέροντος, να τοποθετηθεί αγροτικός ακόλουθος στις κατά τόπους ελληνικές πρεσβείες, ώστε να έχει γνώση και τεχνικών λεπτοµερειών για τα αγροτικά µας προϊόντα, προκειµένου να υποστηρίζεται αποτελεσµατικότερα η διείσδυσή τους στο εξωτερικό.