Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο πρόεδρος Τραμπ παίζει απλώς την καθυστέρηση. Υπ’ αυτή την έννοια, οι δασμοί π.χ. από 21,60% σε 34,75% για τις ισπανικές μαύρες ελιές που εξάγονται στην αγορά των ΗΠΑ, μοιάζει περισσότερο με χατιράκι στους καλιφορνέζους – ρεπουμπλικάνους φίλους του, παρά με μια απόφαση που θα μπορούσε να αντιστρέψει τον ρου της ιστορίας.
Άλλωστε, το γεγονός ότι το κενό που αφήνουν -λόγω των δασμών- οι Ισπανοί εξαγωγείς, σπεύδουν ήδη να καλύψουν χώρες όπως το Μαρόκο, η Αίγυπτος, η Τουρκία ή ακόμα και η χώρα μας, δείχνει ακριβώς την περιορισμένη απήχηση που μπορεί να έχουν αυτού του είδους οι αποφάσεις σε μια αγορά που δεν ασπάζεται, όπως συνέβαινε κατά το παρελθόν, την αυστηρή έννοια των συνόρων.
Αν θέλουμε να το δούμε με αριθμούς, όπως αναφέρει σε πρόσφατο άρθρο του στην «Καθημερινή» ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Νίκος Μαραντζίδης, σήμερα στον κόσμο ζουν επτά δισεκατομμύρια άνθρωποι, τα τέσσερα εκ των οποίων στην Ασία και από ένα περίπου σε Ευρώπη, Αμερική και Αφρική. Ως το 2040 ο παγκόσμιος πληθυσμός θα αυξηθεί σε εννιά δισεκατομμύρια (πέντε στην Ασία και δύο στην Αφρική), ενώ το 2100, αν οι προβλέψεις των επιστημόνων του ΟΗΕ αποδειχθούν ορθές, ο πλανήτης θα έχει έντεκα δισεκατομμύρια, εκ των οποίων τα πέντε θα βρίσκονται στην Ασία και τα τέσσερα στην Αφρική. Η Νιγηρία, για παράδειγμα, που το 1950 είχε 35 εκατομμύρια, σήμερα αγγίζει τα 200 και θα ξεπεράσει τα 700 εκατομμύρια στο τέλος του αιώνα.
Τι μπορεί να σημαίνουν όλα αυτά για το διεθνές εμπόριο στα τρόφιμα και ειδικότερα για τον κλάδο της ελιάς και του ελαιολάδου; Μάλλον ότι κανένας πρόεδρος, καμιάς υπερδύναμης δεν θα είναι σε θέση να βάζει δασμούς και να περιορίζει τη διακίνηση των προϊόντων, πολλώ δε μάλλον των τροφίμων, εκεί όπου οι κανόνες της προσφοράς και της ζήτησης υπαγορεύουν.
Όπως μάλιστα αναφέρει χαρακτηριστικά στο άρθρο του ο καθηγητής Μαραντζίδης, οι πολίτες της Δύσης αντί να βιώνουμε το τέλος της κυριαρχίας της με νοσταλγία, φόβο ή επιθετικότητα, έχουμε ανάγκη να κατανοήσουμε τον καινούργιο κόσμο που έρχεται. Να εμπεδώσουμε πως η Δύση δεν θα είναι (πλέον) το κέντρο του κόσμου αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα αρνητικό. Στο κάτω κάτω, είναι σημαντικό να κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας ταπεινοφροσύνη, περιέργεια για γνώση και ανοιχτούς ορίζοντες για έναν κόσμο γεμάτο εκπλήξεις και αλλαγές.
*ΕΚΔΟΤΗ-ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ AGRENDA
18-09-2018 03:42Πέτρος Μυλωνάς
Παρά το οτι έρχονται κατακλυσμιαιες αλλαγές δηλαδή,ο Τραμπ είναι ο κακός. Χειροκροτούμε σαν ανοητοι την καταστροφή μας σαν δυτικος κόσμος,μάλιστα έχουμε αντιδημοκρατικά κατηγοριοποιήσει ως κινδυνολόγους και γραφικούς οσους απλά αντιλαμβάνονται την ιστορία με ορίζοντα 50+ χρόνων,κι οχι απλα οτι φαμε οτι πιουμε κι οτι αρπαξει ο......Το οποιο σημαινει με απλα λογια οτι για να παραστησουμε σημερα τον γκλομπαλ σιτιζεν κάνοντας ΣΗΜΕΡΑ καποιες εξαγωγές προς αναδυομενες αγορες,εχουμε διαλυσει τα συνορα,τους δασμους,τους φραγμους της διακινησης κεφαλαιων. Η Κινα ειναι ενα τρανταχτο παραδειγμα για την Αμερικη και Ευρωπη,οπως και η μικρή Κινα,δηλαδη η Τουρκια ,τρανταχτο παραδειγμα για την Ελλαδα. Στο λιγοτερο ανεπτυγμενο και πολυ πολυπληθεστερο ακρο του διπολου οπως ηταν τα πραγματα τη δεκαετια 70 και 80, αρχισε να μεταφερεται πλουτος εν ειδη ξενων επενδυσεων και να χαλαρωνουν σε αστεια επιπεδα οι δασμοι ή ακομα και να εκμηδενιζονται. Και βουαλα,μεσα σε 30 μολις χρονια,το πολυπληθεστερο πλεον ακρο του διπόλου δεν ειναι ο φτωχος συγγενης.Εχει κραταια βιομηχανικη παραγωγή και επιπεδο ζωης εφαμιλλο του δυτικου σε τεραστιο κομματι του πληθυσμου. Με την ευαγγελιζομενη ελευθερη αγορα ο δυτικος ανθρωπος εσκαψε με τα ιδια του τα χερια το λακο του πιστευοντας οσα του φουρνιζαν μεσω των μμε που ελεγχαν και ελεγχουν τα διεθνη κεφαλαια με ανταλλαγμα την φθηνή τηλεοραση,τα φθηνα ρουχα,τη φθηνη πλαστικη κινεζικη σαβουρα που εχει πνιξει ολον τον πλανήτη. Μετατοπιστηκε και συνεχιζει να μετατοπιζεται με ταχεις ρυθμους το κεντρο ισχυος σε αναδυομενα κρατη της ασιας της λατινικής αμερικης και της αφρικης προσεχώς,και η συνομωταξια μαρατζιδη μας λεει δεν βαριεσαι,γιατι να χαλαστουμε ,καλα δεν περναμε ΤΩΡΑ.Ανοιχτους οριζοντες μωρε κι οτι βρεξει ας κατεβασει. Καλα ειναι να πληροφορειται ο μαραντζιδης οτι η Κινα καθε μηνα ριχνει στη θαλασσα κι απο ενα πολεμικο σκαφος μεγεθους τουλαχιστον κορβετας,κι αυτο ειναι μονο ενα απο τα δεκαδες αλλα γιγαντιαια στρατιωτικα προτζεκτ.
Απάντηση