Το πρόβληµα δείχνει να έχει αφετηρία τη συγκέντρωση δυνάµεων στα δίκτυα λιανικής (super market) και την πίεση που ασκείται αντιστρόφως σε µεταποιητές, συσκευαστήρια, διακινητές και αγρότες. Σ’ αυτή την αλυσίδα ο αγρότης παραµένει ο πιο αδύναµος κρίκος, αποδεχόµενος εδώ και καιρό να κάνει περισσότερα και να εισπράττει λιγότερα.
Η κατάσταση γίνεται όλο και πιο ασφυκτική, καθώς στα πολλά βάρη που έχει αναλάβει στο πλαίσιο λειτουργίας της αγοράς, προστίθενται τον τελευταίο καιρό και οι ευθύνες που του απονέµονται για το «αρνητικό αποτύπωµα» της δραστηριότητάς του στην προστασία του περιβάλλοντος.
Το θέµα πηγαίνει ακόµα πιο µακριά, καθώς, αφενός του ανατίθενται πρόσθετες ευθύνες φιλοπεριβαλλοντικής δράσης, το κόστος των οποίων αφαιρείται κατ’ ουσίαν από τις άµεσες ενισχύσεις της ΚΑΠ. Αφετέρου, µε τον καιρό θεσπίζονται µια σειρά από απαγορεύσεις σε λύσεις φυτοπροστασίας (βλέπε Roundup), στερώντας του σηµαντικά όπλα στην προσπάθειά του για αύξηση της παραγωγής.
Όποιες κι αν είναι πάντως οι γενεσιουργές αιτίες των δυσκολιών που αντιµετωπίζουν σήµερα οι αγρότες στην Ευρώπη αλλά και σε όλο τον κόσµο, τίθεται επιτακτικά θέµα επαναπροσδιορισµού της θέσης του στην παραγωγική αλυσίδα, ενδεχοµένως και επαναξιολόγησης της προσφοράς του στο περιβάλλον και στην κοινωνία. Μόνο που και αυτή η αποτίµηση είναι θέµα συσχετισµών και επιρροής στα κέντρα των αποφάσεων, που οι αγρότες δεν διαθέτουν.
