Χρήσιµα για την ανάπτυξη µιας ολοκληρωµένης στρατηγικής στον τοµέα της κτηνοτροφίας, όχι όµως «φάρµακο» για την κατανοµή των δικαιωµάτων ενιαίας ενίσχυσης σε κρίσιµες για τον κλάδο περιοχές, χαρακτηρίζονται από καλούς γνώστες του θέµατος, τα ∆ιαχειριστικά Σχέδια Βόσκησης επί των οποίων πολλοί φαίνεται να επενδύουν.
Μεταξύ αυτών και ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Μάκης Βορίδης, ο οποίος, µετά την παράταση της προσθεσµίας εκπόνησης των εν λόγω διαχειριστικών σχεδίων µέχρι 31/12/2021, διατείνεται ότι το θέµα των βοσκοτόπων και των δικαιωµάτων επ’ αυτών βαίνει προς επίλυση.
Βάσει αυτού, ελπίδες για περαιτέρω κατοχύρωση δικαιωµάτων καλλιεργούνται και από τους αγρότες, οι οποίοι προτιµούν να βλέπουν το ποτήρι µισογεµάτο.
Στην πραγµατικότητα, οι µόνοι που δικαιολογούνται να πανηγυρίζουν είναι ορισµένοι από εκείνους που φιλοδοξούν να εισπράξουν «επαρκές µερίδιο» από την πίτα των 15 εκατ. ευρώ περίπου που έχει προβλεφθεί ως αµοιβή για τους τεχνικούς συµβούλους, δηλαδή τους µηχανικούς υλοποίησης του συγκεκριµένου έργου. Εικάζεται µάλιστα ότι η πίτα αυτή «γράφει» ήδη το όνοµα των παραγγελιοδόχων της κι αυτό που αποµένει είναι η σχετική προκήρυξη, προκειµένου οι εικασίες να επιβεβαιωθούν.
Το θέµα πάντως δεν είναι µόνο εκεί. Το µεγάλο ζήτηµα, το οποίο τίθεται, είναι η δυσαναλογία µεταξύ ζήτησης για βοσκοτόπια και πραγµατικής δυνατότητας φιλοξενίας ζωικού κεφαλαίου σε κάθε περιοχή. Ως γνωστόν, υπάρχει µεγάλη απόκλιση ανάµεσα στο δηλωµένο από το παρελθόν (ιστορικά δικαιώµατα) ζωικό κεφάλαιο ενός τόπου, τα δικαιώµατα που διεκδικούν ή έχουν ήδη καταχυρώσει σ’ αυτή την περιοχή κάποιες χιλιάδες κτηνοτρόφοι και τις πραγµατικές βοσκήσιµες εκτάσεις ή την αντίστοιχη αντικειµενική βοσκοϊκανότητα η οποία δύναται να αξιοποιηθεί.
Μ’ αυτή την έννοια, υπάρχει πάντα ο φόβος, ακόµα και µεταξύ των αρµοδίων, ότι µια αυθεντική παράσταση των πραγµατικών δυνατοτήτων µέσα από τα διαχειριστικά σχέδια θα οδηγήσει σε περαιτέρω εκτράχυνση της κατάστασης, φέρνοντας σε πολύ δύσκολη θέση τόσο τους κτηνοτρόφους όσο και τις αρµόδιες αρχές.
Μ’ αυτή την έννοια, η προσωρινή όσο και κατακριτέα από πολλούς, «τεχνική λύση» βάσει της οποίας γίνεται σήµερα η κατανοµή των δικαιωµάτων ενιαίας ενίσχυσης σε δηµόσια βοσκοτόπια, συνεχίζει να συνιστά... µια κάποια λύση.
Σηµειωτέον ότι από την αναζήτηση µόνιµης και πραγµατικής λύσης µέσα από τα επιδιωκόµενα διαχειριστικά σχέδια, σε πολύ δύσκολη θέση θα βρεθούν περιοχές όπως αυτές των περιφερειακών ενοτήτων (πρώην Νοµαρχίες) Σερρών, Αιτωλοακαρνανίας, Λάρισας, Ξάνθης και Ιωαννίνων.
Διαβάστε αναλυτικό ρεπορτάζ στην εφημερίδα Agrenda που κυκλοφορεί το Σάββατο 7 Μαρτίου μαζί με το περιοδικό Profi.
