Τα βαµβάκια µαζεύτηκαν, το θεσσαλικό κάµπο -σου λέει- υπολογίζεται ότι αυξάνονται τα στρέµµατα µε ακκαλιέργητα από τα χειµερινά σιτηρά, λόγω έλλειψης ρευστότητας…. Άρα, κάποιοι λένε δώρον άδωρον… Η ουσία, πάντως, είναι να επιτρέψουν τα δηµοσιονοµικά να περάσει η επιστροφή ΦΠΑ, έστω και για του χρόνου! ∆εν είναι λίγοι αυτοί που το περιµένουν πως και πως….
Όλα καλά µε τα οικονοµικά του φορέα, διατείνονται εδώ και τόσες µέρες οι αρµόδιοι του ΕΛΓΑ, αλλά περιµένουν ακόµα την έγκριση του Οικονοµικών για την αναθεώρηση του προϋπολογισµού. Από την άλλη, πρώτη φορά φέτος, µε αλλεπάλληλες παρατάσεις φτάσανε µέχρι αρχές Νοεµβρίου την προθεσµία καταβολής των εισφορών από τους αγρότες. Να µαζέψουν χρήµα δηλαδή από παντού. Κάποιοι µάλιστα έχουν υπογράψει και παρακρατήσεις από την προκαταβολή του τσεκ…. Με αυτά και µε αυτά ελπίζουν να γεµίσει ο κουµπαράς. Ποιος ξέρει τι έχει να αντιµετωπίσει ο νέος πρόεδρος, όταν έρθει….
Βέβαια, ο υπουργός της πλατείας παραδέχτηκε το θέµα των καθυστερήσεων που παρατηρείται στις αποζηµιώσεις των παραγωγών τονίζοντας ότι «ο ΕΛΓΑ είναι ένας Οργανισµός µε πλήθος χρόνιων προβληµάτων, ενώ τα τελευταία 4 χρόνια εµφανίζεται διαδοχικά ελλειµµατικός». Απάντηση σε αυτά, το ευφυολόγηµα ότι απαιτείται ένας ολοκληρωµένος επανασχεδιασµός και όχι λύσεις εµβαλωµατικές ή de minimis που ζητά η Τζάκρη. Ποιός ήρθε;
∆εν είναι κάτι εύκολο η είσοδος της ιδιωτικής ασφάλισης στον αγροτικό χώρο, είπε ο υπουργός της πλατείας σε πρόσφατη συνέντευξή του. Μάλιστα, αυτό –σου λέει- το κατάλαβε και από τη µεγάλη αναµονή στην ολοκλήρωση της σχετικής αναλογιστικής µελέτης, την οποία δεν κατόρθωσε η προηγούµενη κυβέρνηση. Βέβαια, όπως δήλωσε, «δεν ωφελεί όµως κανέναν το να «κλοτσάµε το τενεκεδάκι» για να περνάει ο καιρός και να µετακυλίεται το πρόβληµα στους επόµενους. Το ζητούµενο είναι να δοθεί λύση». Ευτυχώς ο ίδιος έχει ξεκινήσει µια πρώτη σειρά επαφών µε ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες. Το µελετά και θα παρουσιάσει ένα ολοκληρωµένο σχέδιο προς όφελος των παραγωγών. Το ζητούµενο είναι πότε;
Κάπου πήρε το µάτι µας δηλώσεις καθηγητή της Γεωπονικής του Πανεπιστηµίου Θεσσαλίας ότι τα τελευταία 30 χρόνια οι αγρότες απολαµβάνουν πάνω-κάτω κάθε χρόνο την ίδια τιµή για το σκληρό σιτάρι µε ελάχιστες εξαιρέσεις ανόδου, η οποία κυµαίνεται από τα 16 ως τα 22 λεπτά το κιλό. Ακόµη και στην εποχή της δραχµής, η τιµή κυµαινόταν από 45 ως 60 δραχµές το κιλό, που αντιστοιχεί σε 15 ως 20 λεπτά του ευρώ. Ωστόσο, όπως ο ίδιος λέει, την ίδια περίοδο οι τιµές στο λίπασµα έχουν δεκαπλασιαστεί, στο πετρέλαιο τετραπλασιάστηκαν και στο ρεύµα πενταπλασιάστηκαν για όσους ποτίζουν µε γεωτρήσεις. ∆ράµα λοιπόν!
Ο Μπλοκατζής
