Με αφετηρία λοιπόν αυτή την πλευρά της κατανάλωσης, η καλλιέργεια του ηλίανθου κινείται σταθερά τα τελευταία χρόνια σε µια έκταση που προσεγγίζει τα 800.000 στρέµµατα, εκ των οποίων βέβαια, συντριπτικά τα περισσότερα, οριοθετούνται στην περιοχή του Έβρου. Φέτος µάλιστα είναι η πρώτη χρονιά που ο Έβρος ενδέχεται να καταγράψει µια µικρή υποχώρηση στην επιλογή της καλλιέργειας, σε αντίθεση µε περιοχές της Κεντρικής Μακεδονίας και της Θεσσαλίας που προσθέτουν στρέµµατα.
Βιοκαύσιµα β’ γενιάς
Στα θετικά της υπόθεσης είναι η ένταξη του ηλίανθου στο µέτρο της Απονιτροποίησης, ρύθµιση η οποία µπορεί να δώσει στις επιλέξιµες του µέτρου εκτάσεις πρόσθετη ενίσχυση περί τα 32 ευρώ το στρέµµα. Τα «κακά µαντάτα» έχουν να κάνουν µε τα βιοκαύσιµα δεύτερης γενιάς που επιχειρεί να βάλει στο παιχνίδι η Ευρωπαϊκή Ένωση, περιορίζοντας αντίστοιχα το ενδιαφέρον της για τις λεγόµενες ενεργειακές καλλιέργειες, όπως ο ηλίανθος. Βέβαια, ό,τι και να γίνει επ’ αυτού θα είναι µετά το έτος 2020, ωστόσο ορισµένες από τις µεταποιητικές µονάδες του κλάδου κινούνται δραστήρια για την ανάδειξη και άλλων πτυχών του ηλίανθου, όπως είναι για παράδειγµα η παραγωγή ηλιέλαιου για ανθρώπινη κατανάλωση, η παραγωγή υποπροϊόντων για ζωοτροφή κ.ά.
Σε κάθε περίπτωση, τα 35 λεπτά το κιλό που πληρώνουν και µάλιστα βάσει συµβολαίων οι εταιρείες παραγωγής βιοκαυσίµων για τον ηλίανθο, σε συνδυασµό µε τις αξίες αµειψισποράς που ακολουθούν την περίπτωση της καλλιέργειας του ηλίανθου, του επιτρέπουν να διεκδικεί θέση στην πρώτη τριάδα µεταξύ των «µεγάλων καλλιεργειών» και να οµορφαίνει,
αν µη τι άλλο, µε την παρουσία του την ελληνική ύπαιθρο, µεταφέροντας σε όλο και περισσότερες περιοχές εικόνες από Τοσκάνη.
