Όχι µόνο γιατί, όπως υπαινίχθηκε πριν από λίγο καιρό ο υπουργός Σπήλιος Λιβανός, το 97% των αγροτών δεν έχει λάβει καµιά κατάρτιση, αλλά επιπροσθέτως γιατί οι εξελίξεις στον τοµέα της αγροτικής παραγωγής «τρέχουν» µε τέτοιο ρυθµό που επιβάλλουν τη συστηµατική και επαναλαµβανόµενη εκπαίδευση και κατάρτιση των επαγγελµατιών του χώρου.
Το θέµα είναι πως διαµορφώνονται σ’ αυτή τη φάση οι πραγµατικές ανάγκες κατάρτισης των αγροτών και τι είδους εκπαίδευση είναι αυτή που έχει στο νου του ο κ. Λιβανός, όπως και πολλοί από τους «συνδαιτυµόνες» που τον περιτριγυρίζουν. Η αλήθεια είναι ότι µε δεδοµένη τη βούληση των κοινοτικών αρχών να διευκολύνουν την επαγγελµατική κατάρτιση στον αγροτικό χώρο, οι προσφερόµενοι να παράσχουν αυτό το έργο γίνονται πολλοί.
Έτσι, εκτός από τους ιθύνοντες του ΕΛΓΟ που υποτυπωδώς προσέφεραν τα τελευταία χρόνια µια στοιχειώδη κατάρτιση (π.χ. πράσινο πτυχίο) που ήταν κατά βάση απαραίτητη για τη συµµετοχή των νέων αγροτών στα διάφορα προγράµµατα, η επετηρίδα των πρόθυµων να εµπλακούν στην αγροτική εκπαίδευση είναι µεγάλη. Γεωπονικά πανεπιστήµια, σχολές γεωτεχνικών και τεχνολόγων τροφίµων, ιδρύµατα όπως η Αµερικανική Γεωργική Σχολή και το «Σταύρος Νιάρχος» και µια σειρά από ΙΕΚ και επιχειρήσεις αγροτικών συµβούλων, έχουν στηθεί στην ουρά και περιµένουν.
Είναι γεγονός ότι η µέχρι σήµερα συνεισφορά των υπό το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης καθοδηγούµενων δοµών (ΟΓΕΕΚΑ παλιότερα, ΕΛΓΟ ∆ήµητρα σήµερα και Ινστιτούτο Γεωπονικών Επιστηµών) πολύ λίγα έχουν προσφέρει σε σχέση µε τις πραγµατικές ανάγκες εκπαίδευσης των συντελεστών της αγροτικής παραγωγής.
Έτσι, παρά τις ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες υποδοµές (κτήµατα και κτίσµατα) που κληρονόµησαν, δεν ανταποκρίθηκαν µε θέρµη και επάρκεια στην άσκηση του εκπαιδευτικού ρόλου που είχε και έχει ανάγκη ο χώρος.
Το βέβαιο είναι πως απαιτείται µια πιο σύνθετη αναζήτηση των δοµών που θα προσφέρουν το συγκεκριµένο έργο, µε την προϋπόθεση ότι µια κεντρική αρχή θα προσδιορίζει τις πραγµατικές ανάγκες στο πεδίο της αγροτικής εκπαίδευσης και κατάρτισης και θα σχεδιάζει τα αντίστοιχα προγράµµατα. Σε κάθε περίπτωση δεν µπορεί να υπάρχει ταύτιση ανάµεσα σε αναθέτοντες και αναλαµβάνοντες εκπαιδευτικό έργο. ∆εν µπορεί δηλαδή, τον σχεδιασµό των αντίστοιχων προγραµµάτων να υπαγορεύει η ανάγκη συγκεκριµένων φορέων να βρουν δουλειά.
