Γιατί, η ανάπτυξη είναι αυτή που µεγαλώνει την πίτα, η ανάπτυξη είναι αυτή που αυξάνει τα φορολογικά έσοδα, η ανάπτυξη είναι αυτή που δηµιουργεί τις προϋποθέσεις, ακόµα και για την έµµεση αναδιανοµή του πλούτου. Αντίθετα ο λαϊκισµός, οι αβίαστες παροχές και η άκρατη παροχολογία και η πελατειακή λογική, αποκοιµίζουν την κοινωνία, συντηρούν την ελάχιστη προσπάθεια και οδηγούν νοµοτελειακά στην χρεοκοπία.
Μήλο µου κόκκινο
Να πάρουµε το παράδειγµα των µήλων; Στις αρχές της εβδοµάδας ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Γιώργος Γεωργαντάς, αποφάσισε να διαθέσει χρήµατα από τον κρατικό προϋπολογισµό, είναι τα λεγόµενα de minimis, προκειµένου να ενισχύσει µε 300 ευρώ το στρέµµα τους µηλοκαλλιεργητές της Αγιάς. Αιτία, η απώλεια εισοδήµατος που καταγράφεται στη συγκεκριµένη κατηγορία παραγωγών, λόγω των δύσκολων συνθηκών αγοράς του προϊόντος το προηγούµενο διάστηµα. Στην πράξη, ήταν κυρίως η αγορά της Αιγύπτου, που δεν έδειξε ενδιαφέρον για την ελληνική παραγωγή µήλων µε αποτέλεσµα οι τιµές να καταρρεύσουν.
Τριάκοντα µύρια
Ήταν φυσικό επόµενο, την ευνοϊκή µεταχείριση των µηλοπαραγωγών της Αγιάς να απαιτήσουν και οι άλλοι µηλοκαλλιεργητές της χώρας. Άλλωστε, ο ίδιος ο υπουργός έσπευσε να αναλάβει σχετική δέσµευση για το σύνολο των Περιφερειών, που συνδέονται µε τη συγκεκριµένη καλλιέργεια, µόλις ολοκληρωθεί η σχετική τεκµηρίωση. Αυτό σηµαίνει ότι αν η αποζηµίωση – ειδική ενίσχυση καλύψει το σύνολο της εγχώριας µηλοκαλλιέργειας που προσεγγίζει τα 100.000 στρέµµατα, τότε η πολιτεία θα δαπανήσει περί τα 30 εκατ. ευρώ για ενίσχυση των συγκεκριµένων παραγωγών, χωρίς µάλιστα, την ίδια στιγµή, να λύνεται η γενεσιουργός αιτία του προβλήµατος διάθεσης της εγχώριας παραγωγής µήλων.
Πολλά τα minimis
Με άλλα λόγια, στην πρώτη στραβοτιµονιά ή δυσκολία της αγοράς, πάλι τα µήλα θα µείνουν στα αζήτητα, πάλι κάποιοι θα κερδοσκοπούν σε βάρος των παραγωγών, πάλι το κράτος θα υποχρεωθεί να καταβάλει καινούργια ειδική ενίσχυση, ενδεχοµένως και πάλι από τα de minimis. Αντίθετα, µια αναπτυξιακή πολιτική, µε τα ίδια ή και µε λιγότερα χρήµατα θα µπορούσε να δροµολογήσει έναν καλύτερο σχεδιασµό της παραγωγής µήλου στην Ελλάδα, καλύτερες δοµές συγκέντρωσης και διακίνησης του προϊόντος, συστηµατική αναζήτηση νέων αγορών, καλύτερων έως και πολύ καλύτερων τιµών για τους παραγωγούς, κάθε χρόνο.
Ψήφος... χωριό - χωριό
Το θέµα είναι ότι κανένας αγρότης και καµιά οργάνωση αγροτών δεν έθεσε τέτοιο ζήτηµα. Μέσα στην προεκλογική οµίχλη, όλοι έσπευσαν να αποσπάσουν την έκτακτη ειδική ενίσχυση που µάλλον διαιωνίζει το πρόβληµα του ελληνικού µήλου παρά δροµολογεί µια βιώσιµη λύση για προϊόν και τους παραγωγούς του. Και φυσικά η κυβέρνηση, µέρες που είναι, άρπαξε την ευκαιρία. Αφενός για να αποφύγει τον πονοκέφαλο των όποιων κινητοποιήσεων µε πυρήνα το πρόβληµα του µήλου, αφετέρου για να δώσει την ευκαιρία στους βουλευτές του κυβερνώντος κόµµατος να επαίρονται, όπως ήδη κάνουν για την συµβολή τους στην… επίλυση. Κάπως έτσι εξηγείται και η «διανοµή» της βοήθειας φέτα – φέτα, περιοχή – περιοχή. Να στρώσει το έδαφος στις βουλευτικές περιοδείες, χωριό – χωριό.
