Η Ήπειρος είναι ένας εκπληκτικός προορισμός για όλες τις εποχές του χρόνου, από τη μαγευτική της ακτογραμμή με τους διάσημους καλοκαιρινούς προορισμούς –τα Σύβοτα, την Πρέβεζα και τη ρομαντική Πάργα– μέχρι τις γοητευτικές, αλλά και άγριες ομορφιές της ενδοχώρας. Δεν είναι όμως μόνο τα τοπία της. Έχει μεγάλο πολιτιστικό ενδιαφέρον, που άλλοτε θα το βρείτε κρυμμένο στη φύση –όπως είναι η Μονή Κηπίνας, που κρέμεται από τους κάθετους βράχους πάνω από το φαράγγι του Καλαρρύτικου ποταμού– ενώ άλλοτε είναι περισσότερο ανθρωποκεντρικό – όπως είναι η εξαιρετική συλλογή στην Πινακοθήκη Ε. Αβέρωφ, ένα μουσείο νεοελληνικής τέχνης. Η τοπική κουζίνα της είναι νόστιμη και τα κρασιά της ενδιαφέροντα. Αν προσθέσεις στην εξίσωση και τα καταλύματα –από τα ρουστίκ, αλλά και σύγχρονης αισθητικής στα βουνά μέχρι τα boutique ξενοδοχεία στις πόλεις–, τότε καταλαβαίνεις ότι είναι ένας τόπος που τα συνδυάζει όλα.
Ζαγόρι και Ζαγοροχώρια
Ο Βοϊδομάτης: Η πρώτη μας στάση είναι το όμορφο γεφύρι της Αρίστης, που χτίστηκε τη δεκαετία του 1920 και είναι το ιδανικότερο σημείο για να δει κανείς τον διάσημο Βοϊδομάτη, ένα από τα πιο κρύα, αλλά και καθαρά ποτάμια της Ευρώπης. Είναι παραπόταμος του Αώου και οι κύριες πηγές του βρίσκονται κάτω από το χωριό Βίκος. Οι λάτρεις του καγιάκ και του ράφτινγκ βρίσκουν εδώ τον παράδεισό τους.
Οι οβίρες: Τμήματα του Ζαγορίου μοιάζουν σαν να είναι χτισμένα από κάποιους θεϊκούς μάστορες που χάραξαν την πέτρα με ακρίβεια, δίνοντας στους βράχους μνημειώδεις μορφές. Οι Κολυμπήθρες –ανάμεσα στο Μεγάλο και το Μικρό Πάπιγκο– είναι το καλύτερο μέρος για να συναντήσετε αυτούς τους εντυπωσιακούς βραχώδεις σχηματισμούς. Τα νερά του ρέματος του Ρογκόβου έχουν διαβρώσει τα ασβεστολιθικά πετρώματα, δημιουργώντας διαδοχικά στρογγυλά κοιλώματα που μοιάζουν με κολυμπήθρες, τις οποίες οι ντόπιοι ονομάζουν «οβίρες». Δύο μικρά φράγματα συγκεντρώνουν το νερό, δημιουργώντας ακόμα πιο βαθιές βάθρες, ιδανικές το καλοκαίρι για δροσερές βουτιές.
Η γέφυρα του Καλογερικού: Οι πέτρινες γέφυρες της Ηπείρου είναι τόσο γνωστές όσο οι ποταμοί και οι πηγές που τις διασχίζουν. Συντεχνίες Ηπειρωτών μαστόρων, ειδικών στην κατασκευή γεφυριών, ήταν αυτές που αναλάμβαναν τα τεχνικά αυτά έργα, τα οποία είχαν ρόλο καθαρά κυκλοφοριακό. Το χτίσιμο ξεκινούσε ταυτόχρονα και από τις δύο πλευρές της βάσης του γεφυριού και προχωρούσε σταδιακά προς την κορυφή, διαμορφώνοντας το τόξο. Στην κορυφή του τόξου τοποθετούσαν τον θεμέλιο λίθο, την πέτρα-κλειδί της κατασκευής.
Το γεφύρι Καλογερικό ή, αλλιώς, Πλακίδα είναι χτισμένο δυτικά του χωριού Κήποι. Κατασκευάστηκε αρχικά το 1814 χάρη στη δωρεά ενός μοναχού και στη συνέχεια, το 1865, ανακαινίστηκε από τον ευεργέτη Πλακίντα. Έχει μήκος 56 μ. και είναι αρκετά διασκεδαστικό να το διασχίσεις ανεβοκατεβαίνοντας τις τρεις καμάρες του.
Χωριό Βίκος: Η διάσχιση του φαραγγιού του Βίκου είναι από τις πιο συναρπαστικές πεζοπορίες στην Ελλάδα. Το βαθύτερο στον κόσμο φαράγγι, σύμφωνα με το βιβλίο Γκίνες (βάθος 900 μ., πλάτος 1.100 μ.). Από εδώ ξεκινάει ένα απότομο μονοπάτι που καταλήγει στη βάση του και στις διάσημες πηγές του Βίκου.
Πηγή: kathimerini
