Πολλά έχουν γραφτεί για τις φαντασιώσεις όσων υποστήριζαν το Brexit. Σε αυτές χρειάζεται να προσθέσουµε και εκείνες των Ευρωκρατών που σε κάθε βήµα της διαδικασίας συµπεριφέρθηκαν στην Βρετανία όπως στην Ελλάδα, µε εκφοβισµούς για να συνθηκολογήσει. Μικρές χειρονοµίες θα µπορούσαν σώσουν την παραµονή το 2016. Λίγη ευελιξία, µικρότερη αποφασιστικότητα για την επιβολή ταπεινωτικών όρων ίσως να είχαν οδηγήσει σε ένα µαλακό Brexit. Αλλά υπήρχε αλαζονεία σε όλη τη διαδροµή. Ακούµε ότι Ευρωπαίοι αξιωµατούχοι έχουν σοκαριστεί από το µέγεθος της ήττας της Μέι και η αίσθησή µου είναι ότι αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι µια έξοδος της Βρετανίας χωρίς συµφωνία θα προκαλούσε µεγάλη ζηµιά στην εύθραυστη ευρωζώνη.
Σε ό,τι αφορά τα µακροπρόθεσµα οικονοµικά του Brexit, η έξοδος από την κοινή ευρωπαϊκή αγορά θα αύξανε το κόστος των εµπορικών συναλλαγών σχεδόν για το µισό εµπόριο της Βρετανίας. Θα υπάρξουν και κάποιοι που θα επωφεληθούν από το Brexit, ακόµη και µέσα στο ΗΒ. Η ΕΕ ήταν καλή για τον ρόλο του Λονδίνου ως χρηµατοπιστωτικού κέντρου αλλά αυτό σήµαινε ακριβή λίρα, που έπληξε τη βιοµηχανία του Βορρά. Το Brexit συνεπάγεται µια συστηµατικά φθηνότερη λίρα που θα µεταφραζόταν σε έναν πιο εύρωστο κατασκευαστικό κλάδο που θα ωφελούσε τις βιοµηχανικές περιοχές, ωστόσο, το συγκεκριµένο στοιχείο ίσως εξανεµιζόταν από τις υψηλότερες τιµές για τους καταναλωτές.
Αν και τα µακροπρόθεσµα αποτελέσµατα του Brexit θα είναι πιθανά µετριοπαθή, βραχυπρόθεσµα τα πράγµατα θα µπορούσαν να ‘ναι πολύ χειρότερα για τη Βρετανία και την ΕΕ. Αυτό που είναι καινούριο είναι ότι το βραχυπρόθεσµο ρίσκο για την υπόλοιπη Ευρώπη δείχνει σηµαντικά µεγαλύτερο απ’ ό,τι πριν λίγους µήνες. Προφανώς, το εµπόριο ΕΕ-ΗΒ είναι πολύ µικρότερο για την οικονοµία της ΕΕ, απ’ ό,τι γι’ αυτή της Βρετανίας. Σε περίπτωση που το ενδεχόµενο ενός σκληρού Brexit πάρει σάρκα και οστά θα συµπέσει µε αυτό που µοιάζει να είναι η χειρότερη επιβράδυνση από την κρίση της ευρωζώνης το 2011-2012.
*Οικονοµολόγος, βραβευµένος µε Νόµπελ
