Η υπονόµευσή τους αποτέλεσε δέλεαρ για πολλούς και πολύ συχνά οι αφορµές δίδονταν εκ των έσω. Εκτός από τον κοµµατισµό, αυτό που άνοιξε την κερκόπορτα ήταν το επίµονο φλερτ µε την παροχή υπηρεσιών του ΟΣ∆Ε. Θεσµικά, το µεγάλο κτύπηµα δόθηκε µε το νόµο 4015/2011 για τους συνεταιρισµούς, η αοριστία και η αβεβαιότητα του οποίου συντηρείται καλά µέχρι σήµερα.
Πριν από λίγες µέρες, ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ενώ δεν έχει ακόµα αποκατασταθεί η νοµική τάξη, αισθάνθηκε την ανάγκη να εξαγγείλει ένα νέο ευνοϊκότερο φορολογικό καθεστώς για συνεταιρισµούς και τα οργανωµένα σ’ αυτούς µέλη. Ωστόσο και πάλι κανείς από τους ιθύνοντες δεν µπήκε στον κόπο για να δώσει περαιτέρω διευκρινήσεις. Η νοµική αβεβαιότητα, όσον αφορά τη συγκρότηση των συνεταιρισµών, γίνεται τώρα και φορολογική.
Η υπονόµευση καλά κρατεί, έτσι ώστε, κάποια στιγµή, οι ασκούντες εξουσία επί του θέµατος να βρεθούν στην ευχάριστη θέση να αναγγείλουν µέτρα υπέρ του συνεργατισµού. Το θέµα απασχόλησε 150 χρόνια πριν και τον Λ. Τολστόι ο οποίος έγραφε:
Σήµερα, η µέριµνα της κοινωνίας µας να βοηθήσει το λαό ν’ αντιµετωπίσει το φάσµα της πείνας θυµίζει τις πρωτοβουλίες εκείνων που ίδρυσαν τον Ερυθρό Σταυρό προκειµένου να παρέχει υπηρεσίες στις πολεµικές ζώνες. Στον πόλεµο, ορισµένοι έχουν ως στόχο ν’ ακρωτηριάζουν και να σκοτώνουν ανθρώπους και άλλοι έχουν ως αποστολή να συνδράµουν τους ακρωτηριασµένους και τους αποδεκατισµένους. Μέχρι εδώ καλά, στο µέτρο που ο πόλεµος και τα παρεπόµενά του ή η καταπίεση και το γονάτισµα του λαού θεωρούνται καταστάσεις φυσιολογικές. Από τη στιγµή όµως που διατεινόµαστε ότι λυπόµαστε τους ανθρώπους που σκοτώνονται στον πόλεµο ή εκείνους που πεινάνε, δεν θα ήταν πιο λογικό να πάψουµε πρώτα να τους αποδεκατίζουµε και µετά να προβλέπουµε τα µέσα για την ανακούφισή τους; ∆εν θα ήταν πιο απλό να µην καταστρέφουµε την ευηµερία του λαού αντί να υποκρινόµαστε πως ενδιαφερόµαστε γι’ αυτήν ενώ στην ουσία την έχουµε ενταφιάσει;
*Εκδότης-Διευθυντής εφημερίδα Agrenda
