Αυτό που µένει να ξεκαθαρίσει είναι ο τρόπος µε τον οποίο βούλεται να αξιοποιήσει αυτό το νέο πλαίσιο η εδώ εθνική αρχή.
Η αίσθηση που υπάρχει µέχρι στιγµής, είναι ότι το «παιχνίδι» γίνεται µε σηµαδεµένη τράπουλα. Κι αυτό γιατί οι δυνάµεις που επηρεάζουν στη λήψη των αποφάσεων απέχουν πολύ από τον κόσµο, τον οποίο οι αποφάσεις αφορούν.
Με άλλα λόγια, η γνώµη των αγροτών, επαγγελµατιών και εν γένει δραστηριοποιούµενων στον τοµέα της αγροτικής παραγωγής, εδώ και καιρό, έχει αποδυναµωθεί. Ισχυρή άποψη για τα αγροτικά ζητήµατα εκφράζουν σχεδόν όλοι πλην των αγροτών.
Ειδικά όσον αφορά τη διαµόρφωση του Εθνικού Φακέλου για την υλοποίηση της νέας ΚΑΠ, οι ενδιαφερόµενοι να καταθέσουν άποψη και να επηρεάσουν τις αποφάσεις είναι πολλοί. Τις περισσότερες φορές µάλιστα οι συζητήσεις γίνονται άτυπα, ωστόσο ελλείψει σταθερών δοµών σε επίπεδο δηµόσιας διοίκησης και συγκροτηµένων θέσεων σε επίπεδο πολιτικής ηγεσίας, οι επιρροές είναι έντονες.
Τυχαίνει µάλιστα, αυτοί οι οποίοι έχουν συχνότερες επαφές µε τα ανώτερα κλιµάκια του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίµων να ασκούν και τη µεγαλύτερη επιρροή. Και σίγουρα αυτοί δεν είναι οι γεωργοί και οι κτηνοτρόφοι. Είναι συνήθως οι µελετητές και οι τεχνικοί σύµβουλοι. Οι οποίοι µάλιστα, εµφανιζόµενοι ως κάτοχοι της γνώσης, βρίσκουν τον τρόπο να προωθούν τις θέσεις τους οι οποίες σε πολλές περιπτώσεις συνδυάζουν ένα κράµα από δικές τους συντεχνιακές στοχεύσεις µαζί µε µια καλή δόση ενισχυτική της ψηφοθηρίας, που απασχολεί συνήθως τους εκάστοτε πολιτικά κρατούντες.
Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον και µε δεδοµένη την παντελή απουσία κεντρικής οργάνωσης και θεσµοθετηµένης εκπροσώπησης των επαγγελµατιών του αγροτικού χώρου, οι αποφάσεις παίρνουν όλο και πιο συχνά τη λάθος κατεύθυνση. Ισχυρά οικονοµικά συµφέρονται και συγκροτηµένα µικροσυντεχνιακά lobby’s βρίσκουν τον τρόπο να παραµερίζουν τις πραγµατικές ανάγκες των βασικών υποστηρικτών της αγροτικής παραγωγής. Μόνο που χωρίς τους αγρότες, αγροτική παραγωγή δεν γίνεται.
