Ανήσυχο πνεύµα, κατάφερε, µέσα από τη δουλειά του, να ανοίξει επαφές, αρχικά µε γνωστά πανεπιστήµια και ερευνητικά κέντρα της Ιταλίας και της Ισπανίας και στη συνέχεια µε κυβερνητικούς οργανισµούς που διαχειρίζονται θέµατα πολλαπλασιαστικού υλικού σε χώρες της Αφρικής και της Ασίας.
Τα τελευταία χρόνια πηγαινοέρχεται συχνά στο Ιράν, όπου έχει εγκαταστήσει έναν από τους µεγαλύτερους νέους ελαιώνες διεθνώς, ενώ από το 2003 παρέχει την τεχνογνωσία του, ως ξένος εµπειρογνώµονας, στο κινεζικό κράτος για την ανάπτυξη της ελαιοκαλλιέργειας στη χώρα... των δράκων.
Με την ιδιότητα του προέδρου της ΕΦΕ, πάντως, υποχρεώνεται τα τελευταία χρόνια να κάνει µεγάλο αγώνα προκειµένου να πείσει τις αρµόδιες αρχές να «κινήσουν» τα θέµατα που συνδέονται µε το πολλαπλασιτικό υλίκο, έτσι ώστε η χώρα µας να µη µείνει ουραγός των εξελίξεων. Όλοι το ξέρουν ότι τα θέµατα είναι πολλά. Αντίθετα µε ό,τι συµβαίνει στον αναπτυγµένο κόσµο, η χώρα µας δεν διαθέτει µέχρι σήµερα µια αρχή, η οποία να είναι εξ ολοκλήρου υπεύθυνη για τα ζητήµατα που συνδέονται µε το πολλαπλασιαστικό υλικό. Όπως συµβαίνει µε τις καταπατήσεις της δηµόσιας γης , έτσι και µε τους γενετικούς πόρους, λόγω της άναρχης κατάστασης που υπάρχει, ο καθένας βρίσκει το.. δρόµο να εντοπίζει και να ιδιοποιείται µε τον τρόπο του το πολλαπλασιαστικό υλικό.
Η καταγραφή των ποικιλιών στον Εθνικό Κατάλογο παραµένει ηµιτελής, ενώ σε εµβρυακή κατάσταση βρίσκεται η πιστοποίηση του υλικού που υπάρχει διαθέσιµο. Για τη δηµιουργία αρχικού ή προβασικού, όπως λέγεται υλικού, βάσει του οποίου πρέπει να γίνεται η αναπαραγωγή, ούτε λόγος.
Μέσα σ’ αυτό το κλίµα, ο κάθε φυτωριούχος δουλεύει όπως ξέρει και µε ότι µπορεί. ∆ηλαδή µε standard υλικό Ελάχιστων Κοινοτικών Προδιαγραφών (CAC), το οποίο πολύ απέχει απ’ αυτό που οι σύγχρονοι κανόνες ορίζουν. Ακόµα και στις λίγες περιπτώσεις, όπου τεχνολογικά ιδρύµατα όπως π.χ. το Μεσογειακό Αγρονοµικό Ινστιτούτο Χανίων (ΜΑΙΧ), έχει γίνει σηµαντική δουλειά καταγραφής, ελέγχου και πιστοποίησης -γίνεται λόγος για 14 ποικιλίες ελιάς-, οι διαδικασίες για την παραγωγή του προβασικού υλικού, κινούνται τόσο αργά που δύσκολα θα µπορούσαν να καλύψουν τις ανάγκες της αγοράς. Σηµειωτέον ότι η ζήτηση, τόσο για την εγχώρια αγορά όσο και για τις εξαγωγές, τρέχει και οι εταιρείες αναπαραγωγής, δηλαδή τα φυτώρια είναι υποχρεωµένα να δουλεύουν. Κανείς δεν µπορεί να περιµένει τον ΕΛΓΟ.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Σωτήριος Σαλής, όπως αναφέρεται στο βιογραφικό του, γεννήθηκε στις 12 ∆εκεµβρίου 1960 και κατοικεί στο Ξυλόκαστρο Κορινθίας. Είναι ιδιοκτήτης της οµώνυµης Φυτωριακής Επιχείρησης παραγωγής πολλαπλασιαστικού υλικού Ελιάς και Εσπεριδοειδών Σαλής Σωτήριος-Hellenic Plants από το 1990. Είναι πρόεδρος της Ένωσης Φυτωριούχων Ελλάδος (Ε.Φ.Ε.) από 2016 µέχρι και σήµερα, ενώ έχει διατελέσει επίσης πρόεδρος της Αγροτικής Ένωσης Κορινθίας (1998-2015). Συνεργάζεται µε το Γεωπονικό Πανεπιστήµιο Αθηνών, µε την αντίστοιχη σχολή της Κόρδοβα και µε το CRSFA στο Μπάρι Ιταλίας.
