Ο ανταγωνισμός που δέχεται όμως το βιολογικό προϊόν με βάση την τιμή είναι ψηλός επειδή εντός της χώρας υπάρχουν ελαιόλαδα υψηλής ποιότητας σε σχετικά χαμηλές τιμές. Επιπλέον όσο σημαντικό τμήμα της εγχώριας ζήτησης καλύπτεται από τη διακίνηση ελαιόλαδου στον γνωστό ανώνυμο τενεκέ οι επιδόσεις του βιολογικού θα είναι πολύ μικρότερες σε σχέση με τις πραγματικές δυνατότητες του προϊόντος.Εκτός της χώρας όμως οι όροι της αγοράς είναι διαφορετικοί.
Με εξαίρεση τις αγορές της Ιταλίας και της Ισπανίας και άλλων μεγάλων ελαιοπαραγωγών χωρών όπου η κουλτούρα της ελαιοκαλλιέργειας είναι βαθιά ριζωμένη, το ελαιόλαδο αλλά και η ελιά αποτελούν γενικά ένα εκλεκτό τρόφιμο και όχι βασικό συστατικό της διατροφής, καταναλώνονται σε μικρές ποσότητες και συσκευάζονται σε μικρές ως πολύ μικρές συσκευασίες. Ο καταναλωτής που είναι πρόθυμος να πληρώσει τη διαφορά της τιμής είναι αυτός που ενδιαφέρεται κυρίως για τα οφέλη που έχει για την υγεία η Μεσογειακή Διατροφή που ολοένα κερδίζει έδαφος παγκοσμίως. Για τον συνειδητοποιημένο καταναλωτή λοιπόν η διαφορά της τιμής του βιολογικού από το συμβατικό ελαιόλαδο και την βρώσιμη ελιά είναι μικρή εφόσον τα καταναλώνει και τα δύο σε πολύ μικρές ποσότητες ως φυσικό «φάρμακο» αλλά και επειδή του προσφέρουν μοναδικές γαστρονομικές εμπειρίες.
Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό Ελαίας Καρπός που κυκλοφορεί.
