Ο υπέρµαχος του χρυσού Keith Weiner (ιδρυτής και ∆ιευθύνων της Monetary Metals) προσφέρει µια νέα προσέγγιση: «∆ιανοούµενοι, όπως ο θρυλικός οικονοµολόγος Ludwig von Mises και πολλοί άλλοι, έχουν εδώ και καιρό υποστηρίξει την επιστροφή στον χρυσό κανόνα, όµως δεν φαίνεται να πλησιάζουµε σε κάτι τέτοιο. Ο λόγος είναι απλός: Ακόµα κι αν οι άνθρωποι συµφωνούν στις αρχές ενός χρυσού κανόνα, δεν βλέπουν κανένα πρακτικό µονοπάτι που να οδηγεί εκεί.
Μετά από πέντε χρόνια που πέρασα στην Αριζόνα για να πετύχω τον σχεδιασµό ενός απλού νοµοσχεδίου που καταργούσε τους φόρους επί του χρυσού, δεν πιστεύω πλέον ότι η νοµοθεσία είναι ο δρόµος προς τα εµπρός. Όλοι οι ∆ηµοκρατικοί αντιτάχθηκαν στο νοµοσχέδιο, µερικοί Ρεπουµπλικανοί ήταν ιδιαίτερα αδιάφοροι και δύο Ρεπουµπλικάνοι κυβερνήτες άσκησαν βέτο. Κάτι παρόµοιο συνέβη κι όταν πήγα στο Τέξας. Το νοµοσχέδιο αυτό πέθανε σε µια επιτροπή όπου την πλειοψηφία την είχαν οι Ρεπουµπλικανοί. Χρειαζόµαστε έναν καταλύτη. Ας εξετάσουµε τα τρία χαρακτηριστικά του κλασικού χρυσού κανόνα: Ο χρυσός ήταν λογιστική µονάδα, ήταν µέσο συναλλαγών, ήταν µέσο λήψης και χορήγησης δανείων.
Οι άνθρωποι δανείζουν επί του παρόντος δολάρια κι ευρώ, νοµίσµατα που υποβαθµίζονται από την υπολογισµένη πολιτική των κεντρικών τραπεζών. Ο χρυσός προσφέρει ένα πλεονέκτηµα στους επενδυτές: δεν µπορεί να υποτιµηθεί. Οι επενδυτές θα έκαναν ουρά για να αγοράσουν ένα σωστό οµόλογο χρυσού-εκπεφρασµένο σε ουγγιές χρυσού. Και οι οφειλέτες που έχουν εισόδηµα από χρυσό θα επωφελoύνταν επίσης. Αυτό περιγράφει την κατάσταση που επικρατεί στη Νεβάδα, όπου βοήθησα την κυβέρνηση να εκδώσει οµόλογο χρυσού. [....].Το σχέδιό µου βασίζεται στο να πουλήσει η Νεβάδα οµόλογα χρυσού - όχι όµως για δολάρια ή χρυσό. Ο δρόµος προς το Χρυσό Κανόνα και την επανανοµισµατοποίηση του χρυσού είναι να δανειζόµαστε και να δανείζουµε και πάλι χρυσό, δηλαδή να χρησιµοποιούµε το χρυσό για να χρηµατοδοτούµε την παραγωγική δραστηριότητα».
*ΕΚΔΟΤΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ FORBES