Όταν γονατίζει κι ο τσέλιγκας

Οι Έλληνες κτηνοτρόφοι συγκαταλέγονται, αυτά τα χρόνια της κρίσης, σε έναν από τους  κλάδους της αγροτικής παραγωγής που χτυπήθηκε σκληρά. Όχι τόσο εξαιτίας των δύσκολων οικονοµικών συνθηκών που αντιµετώπισε η χώρα, όσο κυρίως, λόγω της ασυδοσίας που κυριάρχησε στην αγορά γαλακτοκοµικών και ειδικά της φέτας. Εδώ και µια τριετία περίπου, οι τιµές στο αιγοπρόβειο γάλα ακολουθούν παρατεταµένη καθοδική πορεία, µε τους κτηνοτρόφους να υφίστανται ασφυκτική την πίεση και µάλιστα σε πολλά επίπεδα.

Οι γαλατάδες διαλέγουν τις εκµεταλλεύσεις µε τις οποίες θα συνεργασθούν, οι προκαταβολές που άλλοτε επιβεβαίωναν την ποιότητα της συνεργασίας µε τους παραγωγούς, σήµερα αποτελούν παρελθόν, ενώ και στους κόλπους των παραγωγών αναπτύσσεται µια ιδιότυπη αντιζηλία, µε τα συµφέροντα ανάµεσα στους παραδοσιακούς και τους... εντατικούς κτηνοτρόφους να αποκλίνουν όλο και περισσότερο. Άλλα µεγέθη, άλλες ράτσες, άλλες αποδόσεις, έδωσαν αφορµή στους παραλήπτες της παραγωγής να διχάσουν τον κτηνοτροφικό κλάδο, να εκµεταλλευθούν την ανάγκη του και να φέρουν σήµερα την πλειονότητά του στα όρια της βιωσιµότητας.

Έτσι, την ώρα που χρειάζεται µια έντιµη συµφωνία επανεκκίνησης, οι έχοντες το πάνω χέρι, µε τη βοήθεια γνωστών καλοθελητών,  υπονοµεύουν συστηµατικά την ίδρυση µιας διεπαγγελµατικής οργάνωσης για τη φέτα, οι δηµόσιες αρχές αποφεύγουν ένα πλέγµα ελέγχων που θα αποκαταστήσει την αξία της εγχώριας παραγωγής, ενώ και οι ίδιοι οι κτηνοτρόφοι αδυνατούν να βρουν έναν µεταξύ τους κοινό τόπο, ώστε να επιβάλλουν µε τον καιρό τις θέσεις τους.

Θα µπορούσε να πει κανείς ότι η ισορροπία ανετράπη από τα πρώτα χρόνια της κρίσης, όταν οι δηµόσιες αρχές «ψαλίδισαν» τις ειδικές ενισχύσεις (π.χ. εξισωτικές αποζηµιώσεις) που απολάµβαναν µέχρι τότε οι κτηνοτρόφοι, ενώ στη συνέχεια οι κυθυστερήσεις στην καταβολή των άµεσων ενισχύσεων, επιβάρυναν περαιτέρω την κατάσταση.

Η ανατροπή των χρηµατορροών, σε συνδυασµό µε τη σταδιακή πίεση των τιµών του αιγοπρόβειου γάλακτος, έφεραν τα πρώτα χρέη. Τα χρέη έφεραν «δουλικότητα» προς τις µεγάλες γαλακτοβιοµηχανίες και πάει λέγοντας. Τα τελευταία χρόνια χιλιάδες κτηνοτρόφοι υποχρεώθηκαν είτε να συρρικνώσουν τα κοπάδια τους είτε ακόµα και να εκποιήσουν αγροκτήµατά τους, προκειµένου να αποφύγουν τους πλειστηριασµούς για τα χρέη πρός τις τράπεζες. Την ίδια στιγµή, κάποιοι από τους συνήθεις κυνηγούς ευκαιριών που «είδαν φως και µπήκαν» και στον κλάδο της αιγοπροβατοτροφίας, φουσκώνοντας τους λογαριασµούς µε τις τράπεζες, τώρα, αιτούνται, όπου σταθούν κι όπου βρεθούν, γενναία ρύθµιση χρεών, µε σκοπό να µεταφέρουν και πάλι το λογαριασµό στους Έλληνες φορολογούµενους. Ακόµα κι αυτό είναι ένα «αγκάθι» στις προσπάθειες για συνεννόηση στις τάξεις των κτηνοτρόφων. Την ίδια ώρα, πληθαίνουν οι φωνές εκείνων που ζητούν από την Πολιτεία να αναλάβει δράση για την αποκατάσταση της ισορροπίας στο αιγοπρόβειο γάλα. Ορισµένοι µάλιστα πιο απαιτητικοί, κάνουν λόγο για την ανάγκη προσφυγής στη δικαιοσύνη για το έλλειµµα έλέγχων στην αγορά του γάλακτος. Προβάλλουν µάλιστα την ανάγκη να απαιτηθεί από τις αρµόδιες αρχές (ΕΛΓΟ, ΕΦΕΤ, ∆ΑΟΚ κ.α.) ευθύνη και καταλογισµός για διαφυγόντα κέρδη.  

*Εκδότης-Διευθυντής εφημερίδα Agrenda