Και από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ο Γάλλος πρόεδρος Εµανουέλ Μακρόν έφτασε µέχρι να το χαρακτηρίσει «εγκεφαλικά νεκρό». Κορυφαίοι αξιωµατούχοι, προφανώς, έσπευσαν να υπερασπιστούν τον οργανισµό. Εν όψει µιας συνάντησης των ηγετών της συµµαχίας κοντά στο Λονδίνο στις 3-4 ∆εκεµβρίου, θα υπάρξει ακόµη περισσότερος έπαινος και υποστήριξη προς το ΝΑΤΟ.
Ωστόσο, το γεγονός ότι αυτή η συνάντηση δεν θα ονοµάζεται Σύνοδος, δείχνει ότι τα 70α γενέθλια του ΝΑΤΟ δεν γιορτάζονται µε µεγάλες φανφάρες αλλά αντιθέτως, µε έναν βαθµό αυτό-αµφισβήτησης, αν όχι ανησυχίας.[...]. Η γκρίνια του Tραµπ µε το ΝΑΤΟ, έχει να κάνει µε τα λεφτά. Θέλει οι σύµµαχοί του να πληρώσουν περισσότερα και να σταµατήσουν να παίρνουν ως δεδοµένο την οµπρέλα ασφαλείας των ΗΠΑ. Τα κράτη-µέλη τώρα πληρώνουν περισσότερα για την άµυνά τους. [...]. Ο Mακρόν το έχει ζυγίσει από διαφορετική σκοπιά. [...]. Αυτό που θέλει είναι το ΝΑΤΟ να σκέφτεται και να ενεργεί πολιτικά και η Ευρώπη να εξετάσει το µέλλον της ασφάλειας σε περίπτωση που ο Τραµπ ξυπνήσει µια ηµέρα και βγάλει τις ΗΠΑ από το ΝΑΤΟ. Πολλοί ηγέτες της συµµαχίας προτιµούν να κρύβουν το κεφάλι τους στην άµµο παρά να εξετάζουν µια τέτοια πιθανότητα. Εκτός από τα σχόλια του Τραµπ, οι τεράστιοι κίνδυνοι που αντιµετωπίζει η ∆ύση από τη Ρωσία, την Κίνα και την τροµοκρατία δεν µπορούν να υποβαθµιστούν. Ο Mακρόν θέλει το ΝΑΤΟ να µιλάει για αυτά τα θέµατα.
Το γεγονός ότι η συµµαχία απέχει από τέτοιες συζητήσεις -ακόµη και για την κατάρρευση της συµφωνίας για τα πυρηνικά του Ιράν- ή αποφεύγει να προετοιµαστεί για σενάρια όπως το ξέσπασµα µιας σύγκρουσης στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, αποκαλύπτει µια νοοτροπία και έναν πολιτισµό που φοβάται να ανοίξει το κουτί της Πανδώρας. Αλλά πρέπει να ανοίξει. Και πρέπει να το κάνει η Γερµανία. [...] Η αναβλητικότητα της Γερµανίας για την ασφάλεια και την άµυνα θα πρέπει να ανησυχήσει όλους τους συµµάχους του ΝΑΤΟ και τα µέλη της ΕΕ. Καθώς η Μέρκελ διανύει την τελευταία της θητεία ως Καγκελάριος, έχει την ευκαιρία να επωφεληθεί από την κριτική που προέρχεται από τον Λευκό Οίκο και τα Ηλύσια Πεδία. Αν δεν αξιοποιήσει την ευκαιρία, το πλεονέκτηµα θα περάσει στο Ρώσο πρόεδρο Βλάντιµιρ Πούτιν.
∆ηµοσιογράφος, Carnegie Europe
