Πρώτα ήρθε η εγκατάλειψη
Η πρωτόγνωρη αυτή θεοµηνία δείχνει το βαθµό εγκατάλειψης της περιφέρειας. Τις αγκυλώσεις του κράτους των Αθηνών. Την απόσταση της πολιτείας από τον κόσµο της αγροτικής παραγωγής. Το κακό που έγινε τα ξηµερώµατα του Σαββάτου, ήρθε να αποκαλύψει τα µεγάλα ελλείµµατα φροντίδας για την καθηµερινότητα του πολίτη στην επαρχία και την υποτίµηση του µόχθου και της αγωνίας που κρύβει το αγροτικό προϊόν. Ακόµα και σήµερα πάντως, λίγοι εκ των ιθυνόντων αντιλαµβάνονται ότι οι άνθρωποι δεν είναι µόνο ψήφοι!
Μαζί µε το παλιό ΠΑΣΟΚ
Τολµώ να πω ότι το πραγµατικό ενδιαφέρον για τον αγροτικό τοµέα και τον κόσµο της αγροτικής παραγωγής χάνεται κάπου εκεί στα τέλη της δεκαετίας του ’80 µαζί µε το ΠΑΣΟΚ της πρώτης περιόδου. Όσο κι αν είναι απόρροια της εποχής η µετατόπιση του κέντρου βάρους από την οικονοµία της παραγωγής στην οικονοµία του χρήµατος δεν δικαιολογείται τέτοια εγκατάλειψη του πρωτογενούς τοµέα. Όπως συµβαίνει µε πολλές εκφάνσεις του πολιτικού βίου της χώρα, η µετατόπιση του ενδιαφέροντος υπήρξε υπερβολική.
Στρατιές κρατικοδίαιτων
Τα χρόνια της επίπλαστης ευηµερίας που ακολούθησαν, όπως και τα χρόνια της µεγάλης οικονοµικής κρίσης που τη διαδέχθηκε (2010) δεν άφησαν πολλά περιθώρια για επαναπροσδιορισµό της όλης κατάστασης. Το υδροκέφαλο κράτος της... προχωρηµένης µεταπολίτευσης µε τις στρατιές δηµοσίων υπαλλήλων και τις ουρές συνταξιούχων δεν είχε το χρόνο να επανεξετάσει τη στάση του έναντι των ανθρώπων της πρωτογενούς παραγωγής και τη υπαίθρου. ∆εν βρήκε το θάρρος να αλλάξει το παραγωγικό µοντέλο της χώρας.
Όλα µοιάζουν πιο δύσκολα
Η πανδηµία, µάλλον ήρθε κι αυτή να βάλει στην άκρη τις όποιες ιδέες επαναπροσδιορισµού της όλης κατάστασης. Σήµερα, όλα µοιάζουν πιο δύσκολα.
Ακόµα και οι υποφώσκουσες ενδοκοµµατικές έριδες στο κυβερνών κόµµα, έρχονται να αποθαρρύνουν τις όποιες πρωτοβουλίες επανασχεδιασµού προς την κατεύθυνση αναδιοργάνωσης του αγροτικού χώρου και του ευρύτερου πεδίου της αγροδιατροφής. ∆εν δείχνει να έχει τη βούληση, όµως και να ήθελε να κάνει κάτι ο Βορίδης, το επιτελικό κράτος δεν έχει εντάξει ακόµα στα σχέδιά του τον πρωτογενή τοµέα. Εκτός και αν η µη παρέµβαση είναι τελικά βάσει σχεδίου!
Γεννηµένος για να ενώνει
Άνοιξαν οι ουρανοί… την βραδιά που χάθηκε ο Βαγγέλης Μπούτας! Ο αγώνας του, από το πρώτο µπλόκο της Βιοκαρπέτ (1994) µέχρι και την τελευταία κάθοδο των τρακτέρ στο Σύνταγµα, απηχούν τον αγώνα µιας γενιάς ενάντια στην υποβάθµιση του ρόλου και της θέσης του αγρότη. Μπορεί να διαφωνεί κανείς µε τον τρόπο, µπορεί να αµφισβητεί και το αποτέλεσµα αυτής της προσπάθειας, κανείς δεν αµφιβάλει πάντως για την ικανότητα που είχε ο Βαγγέλης Μπούτας να ενώνει δυνάµεις και να εκφράζει την κοινωνία της υπαίθρου. Ίσως γι’ αυτό και η κόκκινη σηµαία µε το σφυροδρέπανο -στην οποία τον έντυσαν- µπορεί και να του πέφτει µικρή!
05-10-2020 00:48Κωνσταντίνος Γ.
Οι άνθρωποι δεν ειναι μόνο ψήφοι και οι επαγγελματίες δεν ειναι μόνο για τα κέρδη. Είναι και για τις ζημιές. Το "κράτος των Αθηνών" τι είναι αυτο που θα πρέπει να κάνει για μια θεομηνια, να κατεβάσει λιτανιες για να μη συμβει; Οι φυσικές καταστροφές ειναι μέρος της επαγγελματικής πραγματικότητας του πρωτογενούς τομέα. Είτε κανεις ασφαλίζεται αντιστοιχως και κανει το κουμάντο του, ή παίρνει το ρίσκο του και ελπίζει στο Θεό. Το διαρκως απλωμένο χέρι στην τσέπη του φορολογουμενου πρέπει να κοπεί από τη ρίζα, οποιος δεν μπορει να τα παρατήσει και να πάει να γίνει υπάλληλος που όλα είναι τόσο εύκολα και ρόδινα.
Απάντηση