Σε έναν τόπο, ο οποίος, ιστορικά, έχει δώσει σπουδαία δείγµατα γραφής, αναφορικά µε το τι µπορεί να κάνει και πως πρέπει να οργανώνεται ο τοµέας της αγροτικής παραγωγής. Η περιοχή, στην οποία µεγαλούργησε ο Αλέξανδρος Μπαλτατζής, σηµατοδοτεί µε τον καλύτερο τρόπο την ανάγκη για ένα νέο ξεκίνηµα. Χωρίς αποκλεισµούς και µε κοινό όραµα την ενδυνάµωση της αγροτικής οικονοµίας και τη βελτίωση των όρων ζωής στην ύπαιθρο. Ο Αγρότης της Χρονιάς δίνει την αφορµή και προσφέρει µια ευκαιρία!
- Η δική µας Ιθάκη
ΥΠΉΡΞΑΝ ΕΠΟΧΈΣ κατά τις οποίες, η αγροτική οικονοµία πρωταγωνιστούσε στην οικονοµική και κοινωνική ζωή της χώρας, οι αγρότες διέθεταν µεγαλύτερη δύναµη επιρροής στα δηµόσια πράγµατα και η κεντρική διοίκηση ενδιαφέρονταν πραγµατικά για τη χάραξη πορείας, µε γνώµονα τη γεωργική ανάπτυξη. Μετά την είσοδο της χώρας στη Ευρωπαϊκή Ένωση, λες και όλα µπήκαν στον αυτόµατο πιλότο και ο προσανατολισµός χάθηκε. Είναι ώρα να ξαναβρεθεί ο προσανατολισµός. Αν ξέρουµε που θέλουµε να πάµε, θα βρούµε και τον τρόπο να φθάσουµε στον προορισµό µας. Ο Αγρότης της Χρονιάς διευκολύνει, πάντως, στην αναζήτηση του προσανατολισµού. Η αξιοποίησή του, ως θεσµού, µπορεί να προσφέρει ιδέες, ακόµα και για τον τρόπο µε τον οποίο θα φθάσουµε στο ζητούµενο.
- Πολύ άζωτο
ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΊΕΣ εθνικές εκλογές στην Ολλανδία αποτελούν, πάντως, ηχηρό µήνυµα για το πως µπορεί να ξεφύγει ο έλεγχος της κατάστασης, όταν µια µεγάλη παραγωγική τάξη, όπως είναι οι αγρότες, υποχρεώνεται σε βίαιες ανακατατάξεις. Να σηµειωθεί εδώ ότι οι επιδόσεις τις οποίες είχε το αγροτικό κόµµα της Ολλανδίας (BBB) στις περιφερειακές εκλογές, έδωσε την αφορµή για τη διάλυση του κυβερνητικού συνασπισµού, υπό τον Mark Routte, το περασµένο καλοκαίρι. Τώρα σ’ όλα τ’ άλλα, προστέθηκε και το «αγκάθι» του ακροδεξιού Party for Freedom (PVV).
- Παλιό το µοντέλο
ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΎΜΕ ότι τα τελευταία τρία χρόνια η κυβέρνηση της Ολλανδίας πιέζει τους 40.000 αγρότες - κτηνοτρόφους να εγκαταλείψουν τις εκµεταλλεύσεις τους, προκειµένου να εφαρµόσει το ευρωπαϊκό σχέδιο για τη µείωση των εκποµπών αζώτου των αγροκτηµάτων κατά 50% ως το 2030. Ο αριθµός των αγροκτηµάτων που έφτανε τα 16.000 το 2018, θα πρέπει να µειωθεί στα 10.600 µέχρι το 2030. Να πούµε εδώ ότι η Ολλανδία, µε έκταση µικρότερη από το 1/3 της Ελλάδας, είναι η δεύτερη µεγαλύτερη εξαγωγική χώρα αγροτικών προϊόντων στον κόσµο, µετά τις ΗΠΑ.
- Λείπει το όραµα
ΣΕ ΚΆΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, η Ολλανδία, όπως κινήθηκε, βάσει σχεδίου και µε θεαµατικά αποτελέσµατα για την ανάπτυξης της αγροτικής παραγωγής, έτσι και σήµερα επιλέγει µε την ίδια αποφασιστικότητα τη µετάβαση σε ένα ηπιότερο µοντέλο (πράσινη µετάβαση). Ξέρει τι θέλει κα το υποστηρίζει µε κάθε κόστος. Το κακό µε την Ελλάδα είναι ότι δεν ξέρουµε τι θέλουµε. Είναι αρκετές δεκαετίες τώρα που κανείς δεν ασχολήθηκε σοβαρά µε τα ζητήµατα της αγροτικής παραγωγής και όλοι αρκούνται (κι αυτό στοιχειωδώς) στην τρέχουσα πολιτική διαχείριση. Έτσι όµως το καζάνι σιγοβράζει, η πίεση µεγαλώνει και όταν γίνει η έκρηξη θα είναι πολύ αργά.
