Οι κοινοτικές αρχές για να τονώσουν τη συµµετοχή στις διεπαγγελµατικές οργανώσεις, µαζι µε το θεσµικό πλαίσιο, έχουν προβλέψει και µια σειρά από χρηµατοδοτήσεις, οι οποίες αφορούν κυρίως σε προωθητικά προγράµµατα, δράσεις κατάρτισης και πεδία ανταλλαγής γνώσης.
Στην Ελλάδα «δούλεψε» µόνο το τελευταίο. Το κοινοτικό χρήµα για δράσεις µέσω των διεπαγγελµατικών, έκανε πολλούς εκ των ηγητόρων κάθε χώρου να σπεύσουν.
«Να φτιάξουµε µια διεπαγγελµατική να πάρουµε λεφτά…», είναι η φράση που ακούγεται εδώ και χρόνια στις «κάστες» των συνδικαλιστικών εκπροσώπων.
Οι βιαστικές και επιπόλαιες κινήσεις στα πρώτα βήµατα του θεσµού και οι καταλογισµοί που ήρθαν σε κάποιες περιπτώσεις, κράτησαν χαµηλά το ενδιαφέρον των εν δυνάµει συµµετεχόντων στα σχήµατα.
Άλλωστε, όσο υπήρχε η ΠΑΣΕΓΕΣ που δεν έβλεπε µε καλό µάτι τις διεπαγγελµατικές και προέβαλε απαιτήσεις, νοµίζοντας πως έχανε εξουσία, όλοι ήταν επιφυλακτικοί.
Η «αποχώρηση» της ιστορικής τριτοβάθµιας συνεταιριστικής οργάνωσης από τα δρώµενα, απελευθέρωσε δυνάµεις. Μικροί, αδύναµοι τοπικοί παράγοντες αλλά και περιορισµένης εµβέλειας οργανώσεις βρήκαν ευκαιρία να παίξουν ρόλο σε κλαδικό επίπεδο. Γρήγορα µπήκαν στο δίληµµα, «γιατί όχι» και οι ηγεσίες των ιδιωτικών - επιχειρηµατικών οργανώσεων.
Βέβαια, η καχεκτική δηµόσια διοίκηση σε συνδυασµό µε την µικροκοµµατική κατά βάση προσέγγιση από την πλευρά της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας δεν βοήθησαν αυτές τις οργανώσεις να χτίσουν γερά θεµέλια. Σε πολλές περιπτώσεις µάλιστα, όπως στη διεπαγγελµατική της Φέτας δεν ξεκίνησε καν η λειτουργία. Καιροσκοπισµός, προσωπικές στρατηγικές και πολιτική διαπλοκή διατηρούν τον πρώτο λόγο.
Την ίδια ώρα, η έστω και στρεβλή λειτουργία των διεπαγγελµατικών, επιδρά αποτρεπτικά στην ενδυνάµωση άλλου είδους οργανωτικών σχηµάτων και σχηµατισµών, ειδικά στις τάξεις των αγροτών. Χωρίς αξιόπιστη συλλογική έκφραση ωστόσο, η επαγγελµατική δράση στο χώρο της αγροτικής παραγωγής, µοιάζει σαν φτερό στον άνεµο. Agrenda
