Η κυβέρνηση κατάφερε να εκτελέσει την κοινωνία των πολιτών. Και να φέρει στο προσκήνιο την κοινωνία των ρηχό-νοων αναρχικών. Που µετά την επανάσταση γυρίζουν στο σπίτι για ζεστό φαγάκι από τα χέρια της µαµάς και χαρτζιλίκι από το χέρι του µπαµπά. Γιατί γνωρίζουν πως η ατιµωρησία είναι εξασφαλισµένη. Και ο συνδυασµός χαβαλέ, ατιµωρησίας και λίγο φιγούρας συνθέτουν το µείγµα της νεοελληνικής «εξέγερσης». Ποια θα ήταν άραγε η στάση των ανήλικων µαθητών – των εµπρηστών µε τις κουκούλες βέβαια, κι όχι αυτών που πολιτισµένα και µερικές φορές σιωπηρά διαδηλώνουν για τον θάνατο του συνοµηλίκου τους - αν το κράτος είχε δείξει από χρόνια πως σέβεται και εφαρµόζει τους νόµους του; Αν είχαν συλληφθεί και τιµωρηθεί οι τραµπούκοι των Εξαρχείων;Αν είχαν δικασθεί και αποβληθεί από τα Πανεπιστήµια όσοι έχτισαν γραφεία καθηγητών και ξυλοφόρτωναν καθηγητές και επισκέπτες.
Αν σάπιζαν επίσης στις φυλακές οι άνανδροι δολοφόνοι του ανύποπτου νέου αστυνοµικού που έκανε βάρδια έξω από χώρο συναυλίας ροκάδων. Και της εγκύου κοπέλας της Μαρφίν που απλά έκανε τη δουλειά της; Αν τελικά είχαν αντιµετωπίσει την αυστηρότητα του νόµου όσοι κατά καιρούς έχουν κάψει µαγαζιά, αυτοκίνητα και πανεπιστηµιακούς χώρους; Κι αν είχαν τιµωρηθεί γονείς και µαθητές για τις ακατανόητες καταλήψεις και την µαταίωση µαθηµάτων κι εξετάσεων; Κι’ αν τελικά είχε εφαρµοσθεί ο νόµος παλαιότερα, για τους δηµόσιους υπάλληλους καθηγητές του ΣΥΝ που και απεργούσαν και …δεν απεργούσαν. ∆ηλαδή εισέπρατταν, ενώ δεν δούλευαν, κανονικά τους µισθούς τους.
Αν, σε τελευταία ανάλυση, εφαρµόζονταν δίχως εξαίρεση οι διατάξεις του ποινικού κώδικα περί επιµέλειας ανηλίκων. Κι αν είχε πρωτίστως παταχθεί η δηµόσια διαφθορά, η ρεµούλα και η άνιση εφαρµογή των νόµων. Βέβαια, αν είχαν όλα αυτά γίνει δεν θα είχαµε το τραγικό θάνατο στα Εξάρχεια. Και δεν θα είχαµε τις διαδηλώσεις…
*Πολιτικός και Πανεπιστηµιακός
