Σαν το Ποτάμι και ο ΘΕΣγάλα;

Κατά την άποψή µας η σχέση περιορίζεται στον τρόπο µε τον οποίο διαχειρίστηκαν τα θέµατα των αντίστοιχων φορέων οι δύο ηγέτες. Και στις δύο περιπτώσεις, η σύλληψη ήταν εντυπωσιακή, η επιλογή για την υλοποίηση του οράµατος τολµηρή, ωστόσο τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσµατος. Κι εδώ, το αποτέλεσµα, µάλλον αδικεί τους εµπνευστές και των πρωτοβουλιών περί των οποίων ο λόγος.

Για τον Σταύρο Θεοδωράκη, όπως λένε οι δικοί του άνθρωποι, µετά την κοινοβουλευτική αποσύνθεση του Ποταµιού, ο ίδιος καλείται να κάνει τον απολογισµό και την αυτοκριτική του, αποδεχόµενος την κύρια ευθύνη για την κατάρρευση του κόµµατος που δηµιούργησε. Και µετά να αποφασίσει τι θα κάνει στη συνέχεια. Αν µπορεί να κάνει κάτι...

Τον Ιανουάριο του 2015 το Ποτάµι µπήκε στη Βουλή µε 17 βουλευτές. Τον Σεπτέµβριο του 2015 βρέθηκε µε 11 βουλευτές. Τους τελευταίους 40 µήνες έχασε 7 βουλευτές, φτάνοντας στο σηµείο της κοινοβουλευτικής διάλυσης. Τελικά όλα πήγαν λάθος. Για τρεις λόγους: Ο πρώτος, έχει να κάνει µε επιχείρηση δυσφήµισης του Ποταµιού και τη λάσπη που δέχθηκε ο Θεοδωράκης, ως «εκλεκτός της διαπλοκής και του Μπόµπολα». Ο δεύτερος λόγος είναι η εκλογή του Μητσοτάκη στη Νέα ∆ηµοκρατία. Ο τρίτος και σηµαντικότερος λόγος είναι, εξ ορισµού, η ηγεσία. Ο Σταύρος. Ο τρόπος µε τον οποίο διοίκησε το κόµµα έδωσε σε αρκετούς ερείσµατα εγκατάλειψης.

Στην περίπτωση του ΘΕΣγάλα, προφανώς και δεν έχουν ισχύ οι δύο πρώτοι λόγοι. Αντίθετα, το εγχείρηµα των Θεσσαλών αγελαδοτρόφων και προσωπικά του Θανάση Βακάλη, ως ηγέτη του συνεταιριστικού εγχειρήµατος, έτυχαν ιδιαίτερα θετικής υποδοχής και προβολής από τον Τύπο. ∆εν του έφταιξε, επίσης, του ΘΕΣγάλα, η εκλογή Μητσοτάκη στη Νέα ∆ηµοκρατία. Ενδεχοµένως κι εδώ να ευνοήθηκε.

Αναµφίβολα έχει φταίξει ο τρόπος µε τον οποίο διοίκησε τον συνεταιρισµό... ο Θανάσης. Η ηγεσία του, έδωσε από πολύ νωρίς σε κάποιους συνεταίρους ερείσµατα εγκατάλειψης. Παράλληλα, οι χειρισµοί του αποδεικνύουν ότι η επίθεση δεν είναι πάντα η καλύτερη άµυνα.              

Agrenda