Η επένδυση των αλυσίδων λιανικής στα νωπά αγροτικά προϊόντα και εν προκειµένω στα φρουτολαχανικά, η συγκέντρωση αυτών των αλυσίδων σε λίγα χέρια και η άνθηση του ηλεκτρονικού εµπορίου µε το ίδιο αντικείµενο, περιορίζουν τις διαθέσιµες εναλλακτικές λύσεις στη διακίνηση φρούτων και λαχανικών, µεταφέροντας µάλιστα βάρη από τον τελευταίο κρίκο που είναι ο λιανοπωλητής στον πρώτο που είναι ο παραγωγός. Στη γλώσσα των µελετητών µοιάζει µε το λεπτό λαιµό στο µπουκάλι ή καλύτερα µε την στένωση της κλεψύδρας η οποία δίνει το δικό της τόνο στην κίνηση του περιεχοµένου και εν προκειµένω στη λειτουργία της αγοράς.
Σίγουρα δεν πρόκειται για ελληνικό φαινόµενο, είναι ευρύτερο ζήτηµα των αναπτυγµένων κυρίως αγορών και έχει απασχολήσει κατά καιρούς και τα αρµόδια ευρωπαϊκά όργανα. Στις Βρυξέλλες για παράδειγµα, η άποψη που εκφράζουν οι γερµανοί τεχνοκράτες και πολιτικοί είναι ότι η αγορά θα πρέπει να βρει µέσα από την ελεύθερη λειτουργιά της, τις δικές της νέες ισορροπίες. Την ίδια στιγµή, από άλλες χώρες καλλιεργείται η άποψη ότι οι αρµόδιες αρχές θα πρέπει να ασκήσουν τον δικό τους παρεµβατικό ρόλο, έτσι ώστε, και ο «λαιµός του µπουκαλιού» να ανοίξει και η διαπραγµατευτική θέση των υπολοίπων µελών της αλυσίδας να ενισχυθεί. Σ’ αυτό το πνεύµα, διαµορφώθηκε ένα πλαίσιο για µέτρα αγοράς που θα υποχρεώνει την εξόφληση των παραδόσεων σε νωπά και ευαλλοίωτα αγροτικά προϊόντα µέσα σε 60 ηµέρες. Ο τρόπος µε τον οποίο προσεγγίζουν το θέµα οι σχετικές ρυθµίσεις στη χώρα µας δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για τη βελτίωση της κατάστασης, αντίθετα, δηµιουργούν γραφειοκρατία, προσθέτουν κόστη και θολώνουν το πνεύµα εµπιστοσύνης και συνεργασίας µεταξύ συναλλασσοµένων. Η εξέλιξη των πραγµάτων θα πρέπει να απασχολήσει περαιτέρω όλες τις πλευρές.
*Εκδότης-∆ιευθυντής εφημερίδα Agrenda
