Αλλά µετά από δύο χρόνια των Ρεπουµπλικάνων στην εξουσία, κάτι αστείο συνέβη: και οι δύο δείκτες για το έλλειµµα ανέβηκαν πολύ. Το έλλειµµα του προϋπολογισµού έφτασε σε ένα επίπεδο χωρίς προηγούµενο σε καιρό ειρήνης και που συναντάται το αµέσως επόµενο διάστηµα µεγάλων οικονοµικών κρίσεων, ενώ και το εµπορικό έλλειµµα σε αγαθά σηµείωσε ρεκόρ.
Ας είµαστε ξεκάθαροι: ούτε το δηµοσιονοµικό έλλειµµα ούτε το εµπορικό έλλειµµα καταδεικνύουν εµφανή κίνδυνο επί του παρόντος για την αµερικανική οικονοµία. Ωστόσο, τα διπλά ελλείµµατα Τραµπ µαρτυρούν πολλά για τον πρόεδρο και το κόµµα του – δηλαδή, ότι είναι ανειλικρινείς και αδαείς. Αυτή τη στιγµή είναι αδιαµφισβήτητο ότι η ρητορική τους για «την κόλαση» του χρέους δεν ήταν παρά µια προσπάθεια να εργαλειοποιήσουν το έλλειµµα.
Ο Ντόναλντ Τραµπ είναι λάθος σχετικά µε το πώς λειτουργούν τα εµπορικά ελλείµµατα. Είναι αλήθεια ότι σε περιόδους υψηλής ανεργίας τα ελλείµµατα µπορούν να µας στοιχίσουν δουλειές. Αλλά σε κανονικές εποχές, δεν µειώνουν τα µεγέθη για την εργασία ούτε µας καθιστούν φτωχότερους. Στο δικό του σύµπαν, τα εµπορικά ελλείµµατα υφίστανται επειδή έχουµε συνάψει κακές εµπορικές συµφωνίες (…) οπότε, η λύση είναι να τους εγείρουµε εµπόδια.
«Είµαι άνθρωπος των δασµών» περηφανεύτηκε ο ίδιος. Η πραγµατικότητα, ωστόσο, είναι ότι τα εµπορικά ελλείµµατα δεν έχουν σχεδόν τίποτα να κάνουν µε τους δασµούς ή άλλους περιορισµούς στο εµπόριο. Το συνολικό εµπορικό έλλειµµα ισούται πάντα µε τη διαφορά ανάµεσα στο ύψος των εγχώριων επενδύσεων και των εγχώριων αποταµιεύσεων (ιδιωτικών και δηµόσιων). Ο λόγος που η Αµερική εµφανίζει συνεχώς εµπορικά ελλείµµατα είναι επειδή έχουµε µικρές αποταµιεύσεις σε σύγκριση µε άλλες χώρες. Τα διπλά ελλείµµατα Τραµπ δείχνουν ότι το κόµµα του έχει καταφύγει σε ψέµατα για τις πολιτικές του προτεραιότητες και ότι ο ίδιος δεν έχει ιδέα για τη βασική επιλογή που φέρει την υπογραφή του.
*Οικονοµολόγος, αρθρογράφος των New York Times
