Είναι τόσο λίγα και τόσο θολά αυτά τα οποία αναφέρονται στο πεδίο της αγροτικής πολιτικής που αφήνουν την εντύπωση ότι κανείς δεν θέλει να πιάσει στα χέρια του την «καυτή πατάτα». ∆εν είναι τυχαίο το γεγονός ότι, ακόµα και στις ευρωεκλογές, όπου, οι προσεγγίσεις γύρω από την Κοινή Αγροτική Πολιτική, έχουν πολλά να πουν, δόθηκε ελάχιστος χρόνος για ουσιαστική συζήτηση.
Οφείλουµε λοιπόν, ως εφηµερίδα µε άµεση αναφορά στα θέµατα της αγροτικής οικονοµίας, να θέσουµε τα ορισµένα ερωτήµατα:
- Τι ξέρουν οι επίδοξοι διεκδικητές της διακυβέρνησης της χώρας για το περιορισµένο εύρος των τιµών των αγροτικών προϊόντων διεθνώς, για τον οξύτατο ανταγωνισµό και τα ελάχιστα περιθώρια κέρδους των συντελεστών της αγροτικής παραγωγής, ειδικά εκτατικές καλλιέργειες;
- Πως προσεγγίζουν το γεγονός ότι η ενσωµάτωση της τεχνολογίας, πέραν του ότι είναι δαπανηρή, ακόµη κι αν οδηγεί σε βελτίωση της παραγωγικότητας, συχνά συνοδεύεται από πίεση στις τιµές αγοράς των προϊόντων, εποµένως και από µείωση της κερδοφορίας των εκµεταλλεύσεων;
- Πόσο εφικτός είναι ένας διαφορετικός σχεδιασµός του προϊόντικού προσανατολισµού της ελληνικής γεωργίας, έτσι ώστε να µην είναι οι όλο και ισχνότερες κοινοτικές ενισχύσεις αλλά οι πραγµατικές δυνατότητες της αγοράς που υπαγορεύουν τις επιλογές των παραγωγών;
- Πως βλέπουν τη µετάβαση από τις άµεσες ενισχύσεις στα διαρθρωτικά προγράµµατα ανάπτυξης του αγροτικού χώρου και πόσο έτοιµη είναι -διαχρονικά- η ελληνική δηµόσια διοίκηση να στηρίξει αποτλεσµατικά µια τέτοια κεντρική επιλογή;
Είναι σαφές ότι η συζήτηση αυτή δεν είχε γίνει και δεν φαίνεται να γίνεται µέχρι τις εκλογές. Καλό είναι όµως, οι έχοντες τη φιλοδοξία να κυβερνήσουν τοπό, να τα έχουν ζωηρά, έστω, στην πίσω πλευρά του µυαλού τους. Αρκετά λάθη έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια, αρκετά πίσω έχει µείνει ο αγροτικός τοµέας, ας είναι αυτό... το τελευταίο σκάφος που περνάει ακυβέρνητο τα καµποχώρια.
*Εκδότης-Διευθυντής εφημερίδα Agrenda
