Θα µπορούσε να πει κανείς ότι οι εκδηλώσεις της 28ης Agrotica στο τέλος Ιανουαρίου - αρχές Φεβρουαρίου 2020, αποτέλεσαν το τελευταίο «βήµα» γύρω από το οποίο αναπτύχθηκαν ενδιαφέρουσες συζητήσεις σε αναζήτηση ενός νέου προσανατολισµού των συντελεστών της αγροτικής παραγωγής.
Η πρωτοβουλία του ιδρύµατος Σταύρος Νιάρχος µε ζητούµενο το «Νέο Συνεργατισµό», αποτέλεσε καλή αφορµή για κατάθεση εµπειρίας από εκπροσώπους πετυχηµένων συνεργατικών σχηµάτων της Βόρειας Ευρώπης και ανάπτυξη προσεγγίσεων µε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το πώς θα µπορούσαν να προχωρήσουν τα πράγµατα στην Ελλάδα.
Μια νέα σχετικά πολιτική ηγεσία στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, επιλογή µιας φρέσκιας κυβέρνησης που ανέλαβε την εξουσία το περασµένο καλοκαίρι, έδειχνε µέχρι εκείνη τη στιγµή να αφουγκράζεται µε µεγάλη προσοχή τις προτάσεις που κατέθεταν εκείνη την περίοδο και µάλιστα µε ιδιαίτερο ζήλο, επιστήµονες, τεχνοκράτες και εκπρόσωποι του αγροτικού κόσµου.
Μέχρι που ήρθε ο κορωνοϊός. Όχι µόνο για να κλείσει τον κόσµο στο σπίτι αλλά και για να ανοίξει ξανά τον κύκλο της εσωστρέφειας µε συζητήσεις για έκτακτες ενισχύσεις, κάλυψη απωλειών εισοδήµατος και άτοκες δανειοδοτήσεις. Μια συζήτηση µάλιστα, η οποία για τους αγρότες δείχνει παντελώς άγονη.
Είναι ίσως η πρώτη φορά, που οι αγρότες της χώρας δείχνουν να αισθάνονται τόσο αποκοµµένοι από τις κυβερνητικές αποφάσεις και τα µέτρα ανακούφισης από την πανδηµία. Το σηµαντικότερο όµως είναι ότι µέσα σ’ αυτή την οχλοβοή χάνεται το πραγµατικό νόηµα της συζήτησης για την επόµενη µέρα της ελληνικής γεωργίας. Χάνεται η αξιολόγηση των κατευθύνσεων της νέας ΚΑΠ και το κυριότερο, χάνεται η ευκαιρία χάραξης µιας στρατηγικής που θα ξαναδώσει αξία στη γεωργία.
