Μεταξύ Ανατολής και ∆ύσης αυξήθηκε η ένταση γύρω από το έλλειµµα του κράτους δικαίου σε Ουγγαρία και Πολωνία και γύρω από τη µεταρρύθµιση για το άσυλο. Στον Βορρά, η Ολλανδία δηµιούργησε έναν συνασπισµό, τη New Hanseatic League για να αντισταθεί στη βαθύτερη ολοκλήρωση. Οι ένθερµες εκκλήσεις του Γάλλου προέδρου Εµανουέλ Μακρόν για µια ισχυρότερη ευρύτερη, έπεφταν στην κλειστή πόρτα του Βερολίνου. [...].
Οι εθνικές κυβερνήσεις κυριάρχησαν στη διαχείριση κρίσεων, παρακάµπτοντας τις προσπάθειες συντονισµού της ΕΕ. Μια νοοτροπία «κάθε κράτος για τον εαυτό του», άφησε µικρό περιθώριο για ευρωπαϊκή αλληλεγγύη. [...]. Αλλά αυτή η αρνητική δυναµική αντιστράφηκε από τη Γερµανίδα Καγκελάριο Άγκελα Μέρκελ. Ενισχυµένη εσωτερικά από την επιτυχηµένη διαχείριση του κορωνοϊού, η Μέρκελ συνειδητοποίησε ότι οι καταστροφικές οικονοµικές συνέπειες της πανδηµίας για τα νότια κράτη, θέτουν µεγάλους κινδύνους για το µέλλον της ευρωζώνης. Εγκαταλείποντας τρία µακροχρόνια ταµπού µε µια κίνηση, η Μέρκελ υποστήριξε µια µαζική επέκταση των κεφαλαίων της ΕΕ, επιτρέποντας στην Κοµισιόν να αντλήσει επιπλέον κεφάλαια από τις χρηµατοπιστωτικές αγορές, και συµφώνησε ότι τα περισσότερα θα διανεµηθούν ως δωρεές. Η κίνηση της Γερµανίας ενεργοποίησε τη γαλλογερµανική συνεργασία, καταλήγοντας σε µια φιλόδοξη κοινή πρωτοβουλία. [...]Ενώ η µεγάλη πλειοψηφία των κρατών-µελών υποστήριξε το project, δεν ήταν όλοι χαρούµενοι. Οι λεγόµενες «φειδωλές» χώρες (Αυστρία, ∆ανία, Ολλανδία, Σουηδία και ανεπίσηµα Φινλανδία) έκαναν πίσω και κέρδισαν κάποιες παραχωρήσεις, αλλά το µέγεθος και η δοµή του προγράµµατος ανάκαµψης παρέµειναν σε µεγάλο βαθµό ανέπαφα.[...].
Ισοδυναµούν αυτές οι αποφάσεις µε µια ιστορική µετάβαση προς µια δηµοσιονοµική ένωση; Πιθανώς όχι. Το πρόγραµµα ανάκαµψης είναι αυστηρά χρονικά περιορισµένο, και η έκταση στην οποία το συλλογικό χρέος θα πρέπει να αποπληρωθεί από νέους φόρους της ΕΕ, έχει αφεθεί ανοιχτή. Η επιτυχηµένη Σύνοδος Κορυφής θα οδηγήσει σε µια εποχή αρµονίας στην ΕΕ; Κι αυτό είναι εξαιρετικά απίθανο. Αλλά η Σύνοδος Κορυφής συνέβαλε σηµαντικά στην εξάλειψη του µεγαλύτερου κινδύνου: τη διεύρυνση της οικονοµικής ανισότητας µεταξύ Βορρά και Νότου.
*Μελετητή για θέµατα εξωτερικής ευρωπαϊκής πολιτικής στο Carnegie Europe
