Βεβαίως, θα ήταν λάθος η στάση αυτή να χρεωθεί µόνο στη σηµερινή κυβέρνηση. Η διαιώνιση της ιστορικότητας των δικαιωµάτων είναι υπόθεση όλων όσοι έχουν βρεθεί στο τιµόνι της εξουσίας την τελευταία 12ετία. Θα µπορούσε µάλιστα να πει κανείς ότι ακόµα µεγαλύτερη είναι η ευθύνη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία, ενώ είχε τον κόσµο µε το µέρος της, από πολιτική ανασφάλεια και µόνο, επέλεξε τελικά να µην ασχοληθεί µε το ζήτηµα και να αφήσει την «καυτή πατάτα» στους επόµενους.
Όπως έχει αναφερθεί κατ’ επανάληψη από τις σελίδες της η Agrenda, η Ελλάδα συγκαταλέγεται πλέον µεταξύ των ελάχιστων -µετρηµένων στα δάχτυλα του ενός χεριού- χωρών της ΕΕ, που παραµένουν εγκλωβισµένες στην απραξία. Έτσι, οι εδώ ιθύνοντες αρνούνται να κατανοήσουν την ανάγκη πολιτικής δράσης και την προσαρµογή του θεσµικού πλαισίου υποδοχής της νέας ΚΑΠ σ’ αυτό που πραγµατικά έχει ανάγκη ο ενεργός αγροτικός τοµέας και σ’ αυτό που χρειάζεται η παραγωγή που είναι προσανατολισµένη στην αγορά.
Η παραπάνω δύναµη αδράνειας έχει να κάνει µε τον τρόπο που είναι δοµηµένη η κεντρική διοίκηση, µε τα ισχυρά αντανακλαστικά του πελατειακού συστήµατος και µε τα «φίλτρα» στρέβλωσης που λειτουργούν µέσα από το δίκτυο των «συµβούλων», προεξάρχουσας βέβαια της «συντεχνίας του ΟΣ∆Ε» και των ιδιότυπων συµφερόντων που αυτή προάγει. Να σηµειωθεί ότι η τελευταία, µαζί µε τις επιδράσεις του κόµµατος των ΑΝΕΛ, είχε καταλυτικό ρόλο στη «συντήρηση» της παθητικής στάσης από την προηγούµενη κυβέρνηση, ενώ έχει καλλιεργήσει τεχνηέντως, όπως όλα δείχνουν, τον φόβο της οργανωτικής αδυναµίας (αδυναµίες του ΟΣ∆Ε) και την πολιτική ατολµία και στους σηµερινούς κυβερνώντες. Για πόσο ακόµα θα τους πληρώνει η χώρα, θα δείξει.
Όπως έχει αναφερθεί κατ’ επανάληψη από τις σελίδες της η Agrenda, η Ελλάδα συγκαταλέγεται πλέον µεταξύ των ελάχιστων -µετρηµένων στα δάχτυλα του ενός χεριού- χωρών της ΕΕ, που παραµένουν εγκλωβισµένες στην απραξία. Έτσι, οι εδώ ιθύνοντες αρνούνται να κατανοήσουν την ανάγκη πολιτικής δράσης και την προσαρµογή του θεσµικού πλαισίου υποδοχής της νέας ΚΑΠ σ’ αυτό που πραγµατικά έχει ανάγκη ο ενεργός αγροτικός τοµέας και σ’ αυτό που χρειάζεται η παραγωγή που είναι προσανατολισµένη στην αγορά.
Η παραπάνω δύναµη αδράνειας έχει να κάνει µε τον τρόπο που είναι δοµηµένη η κεντρική διοίκηση, µε τα ισχυρά αντανακλαστικά του πελατειακού συστήµατος και µε τα «φίλτρα» στρέβλωσης που λειτουργούν µέσα από το δίκτυο των «συµβούλων», προεξάρχουσας βέβαια της «συντεχνίας του ΟΣ∆Ε» και των ιδιότυπων συµφερόντων που αυτή προάγει. Να σηµειωθεί ότι η τελευταία, µαζί µε τις επιδράσεις του κόµµατος των ΑΝΕΛ, είχε καταλυτικό ρόλο στη «συντήρηση» της παθητικής στάσης από την προηγούµενη κυβέρνηση, ενώ έχει καλλιεργήσει τεχνηέντως, όπως όλα δείχνουν, τον φόβο της οργανωτικής αδυναµίας (αδυναµίες του ΟΣ∆Ε) και την πολιτική ατολµία και στους σηµερινούς κυβερνώντες. Για πόσο ακόµα θα τους πληρώνει η χώρα, θα δείξει.
