Παλιότερα το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, Γεωργίας δηλαδή, είχε ισχυρό λόγο, όχι µόνο για τις µεγάλες αποφάσεις περί ΚΑΠ στις Βρυξέλλες αλλά και για όλα τα επί µέρους ζητήµατα πολιτικής που είχαν αντίκτυπο στους αγρότες.
Είχε άποψη για τα εργασιακά, τα ασφαλιστικά και τα θέµατα απασχόλησης στην αγροτική παραγωγή, πολλά εκ των οποία επηρέαζε διατηρώντας τον πρώτο λόγο και φυσικά τον διοικητικό έλεγχο του ΟΓΑ.
Είχε άποψη για τα χρηµατοπιστωτικά, έχοντας επί της ουσίας υπό την εποπτεία του την Αγροτική Τράπεζα, η διοίκηση της οποίας συµµετείχε µε τη σειρά της σε όλες τις µεγάλες συναντήσεις για τη χάραξη της αναπτυξιακής πολιτικής της χώρας.
Είχε άποψη για τα φορολογικά, µε συµµετοχή στις αντίστοιχες επιτροπές τόσο του υπουργείου Οικονοµικών (τµήµα Εσόδων) όσο και του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους (τµήµα ∆απανών).
Σήµερα το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, απλά δεν έχει άποψη. Μέχρι πρότινος θα µπορούσε να πει κανείς ότι εξαντλούσε το ρόλο του στη διαχείριση κάποιων εκρηκτικών καταστάσεων που δηµιουργούσαν οι εκδηλώσεις διαµαρτυρίας των αγροτών και οι «εξεγέρσεις» των µπλόκων. Σήµερα δεν υπάρχουν ούτε αυτά µε αποτέλεσµα το υπουργείο να βυθίζεται στην ανυπαρξία του.
Αρκεί να διαβάσει κανείς τις τελευταίες 10 ανακοινώσεις (∆ελτία Τύπου) που εξέδωσε η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, για να γίνει κατανοητό το µέγεθος της ανυπαρξίας ενός υπουργείου που διαχειρίζεται τις τύχες 600.000 αγροτών και των οικογενειών τους, δηλαδή περισσότερων από 2 εκατοµµυρίων ανθρώπων αυτής της χώρας.
Το γιατί έχει υποβαθµισθεί τόσο πολύ ο αγροτικός χώρος είναι κάτι που θα πρέπει να απασχολήσει όχι µόνο την σηµερινή πολιτική ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης αλλά και τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Ο αγροτικός τοµέας στην Ελλάδα είναι πολύ µεγάλος σε ανθρώπινο δυναµικό και σε συνεισφορά στην οικονοµία για να σωρεύει συνεχώς… σκουπίδια κάτω από το χαλί. Θέµατα τα οποία η κυβέρνηση, όσο καλές και να είναι οι προθέσεις της, θα τα βρει µπροστά της.
