Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι το εγχώριο τραπεζικό σύστηµα, ιδίως µετά τη «συγχώνευση» της Αγροτικής Τράπεζας, αντιµετωπίζει τα αιτήµατα χρηµατοδότησης των αγροτών µε ιδιαίτερο σκεπτικισµό και σίγουρα, όχι µε τη δέουσα προθυµία. Το γεγονός ότι η εν λόγω «συγχώνευση» συνέπεσε µε τη δεκαετία κρίσης της ελληνικής οικονοµίας, απλώς επέτεινε τις δυσκολίες.
Έτσι, παρά το γεγονός ότι όλοι αναφέρονται συχνά στην ανθεκτικότητα που επέδειξε ο τοµέας της πρωτογενούς παραγωγής την περίοδο της κρίσης, ουδείς αναλαµβάνει ευθύνη για το τεράστιο έλλειµµα χρηµατοδότησης των αγροτικών εκµεταλλεύσεων και την εικόνα αποεπένδυσης που αυτό συνεπάγεται.
Στην παρέµβασή του επί του θέµατος ο κ. Λιβανός τονίζει µεταξύ άλλων:
«Ο τραπεζικός χώρος είναι διστακτικός και φοβικός να κάνει αναπτυξιακή ουσιαστική δουλειά στον αγροτικό τοµέα, ενώ παρουσιάζει δυναµικότητα παγκοσµίως. Η ζήτηση αυξάνεται παγκοσµίως και προϊόντα σαν τα δικά µας, που είναι ποιοτικά κι ασφαλή, έχουν ακόµα καλύτερη τύχη. Παρ’ όλα αυτά οι τράπεζες στην Ελλάδα είναι ακόµα φοβικές στο να βγουν δυναµικά να φτιάξουν προϊόντα και να εµπιστευτούν τους Έλληνες αγρότες.
Αν θέλουµε να είµαστε ειλικρινείς πρέπει να πω ότι πρέπει πρώτον, να ανοιχτούµε πολύ πιο γρήγορα. Το τραπεζικό σύστηµα να πάρει τις ευθύνες που του αναλογούν και να εµπιστευτεί τον ελληνικό αγροτικό κόσµο. Πρέπει -και εµείς δουλεύουµε σ’ αυτή την κατεύθυνση - να ξαναχτίσουµε τους συνεταιρισµούς µας. Είναι όµως απαράδεκτο να έχουµε δηµιουργήσει το Ταµείο εγγυοδοσίας µε 480 εκατ. ευρώ - 80 εκατ. βάζει το ελληνικό δηµόσιο – και µέχρι τώρα να έχουν εκταµιευθεί 10 εκατ. ευρώ. Κι αυτό γιατί οι τράπεζες δεν προωθούν τόσο πολύ αυτό το προϊόν κι όταν ζητάµε από τους αγρότες να βάλουν προσωπικές εγγυήσεις για να πάρουν επαγγελµατικά δάνεια αυτό δεν µπορεί να προχωρήσει.
Πρέπει να ανοιχτούµε πολύ πιο γρήγορα να εµπιστευτούµε το business, να εµπιστευτούµε τον χώρο και να επενδύσουµε πραγµατικά στην παραγωγή. ∆ηλαδή για να υπάρξει αύξηση της παραγωγής πρέπει να δώσουµε τις δυνατότητες να µπορέσουν οι άνθρωποι να παράξουν περισσότερα προϊόντα. Αυτά τα κονδύλια τα οποία έρχονται θέλουν παράλληλα ιδιωτικά χρήµατα, θέλουνε παράλληλα χρήµατα από τις τράπεζες. Το Ταµείο Ανάκαµψης, ας πούµε έχει 30% επιδότηση στα περισσότερα κοµµάτια του και ζητάει µόχλευση. Η µόχλευση αυτή από που θα έρθει; Πρέπει να έρθει από τις τράπεζες. Αντιθέτως και θέλω να είµαι ειλικρινής, εγώ βλέπω µια στρατηγική των δικών µας τραπεζών ακόµα και να κλείνουν καταστήµατα στις αγροτικές περιοχές»
