Μαύρα, άσπρα και συμπύρηνα

Όποια κι αν είναι η έκβαση της φετινής καµπάνιας, δηλαδή των παραδόσεων της παραγωγής στη βιοµηχανία, αυτό που θα έχουν να θυµούνται οι παραγωγοί, είναι µια κατάσταση πλήρους αναρχίας, όπου, ο καθένας συγκοµίζει ό,τι βλέπει, παραλαµβάνει ό,τι έρχεται (στα στέκια), µεταποιεί ότι νοµίζει και πληρώνει όπως θέλει.

Ο συγκεκριµένος τύπος ροδάκινου, µε τις ποικιλίες που το χαρακτηρίζουν, ενώ για πολλά χρόνια αποτελούσε προνοµιακό προϊόν της Κεντροδυτικής Μακεδονίας, σήµερα έχει επεκταθεί από την Ξάνθη µέχρι τη Λαµία, χωρίς κανένας να µπορεί να διαβεβαιώσει πόσα ροδάκινα θέλουµε, ποιες ποικιλίες µπορούν να το υποστηρίξουν, σε ποιες περιοχές είναι καλό να καλλιεργείται.

Οι ποικιλίες αλλάζουν, η γεωγραφία του προϊόντος επεκτείνεται, οι καλλιεργητές πάνε κι έρχονται, χωρίς να διαµορφώνεται µια φυσιογνωµία γύρω από το προϊόν. Με τη βιοµηχανία να προτρέπει σε νέες φυτεύσεις και σε όλο και µεγαλύτερη παραγωγή, µόνο και µόνο για να µπορεί να διαλέγει και να διαχειρίζεται την κατάσταση κατά βούληση.

Οι λίγες καλές Οµάδες Παραγωγών δεν είναι σε θέση να επηρεάσουν αποφασιστικά τα πράγµατα και να δώσουν τον τόνο στην αγορά. Αντίθετα το «ασκεπές εµπόριο», µε τα γνωστά στέκια παραλαβής και µε τις πλάτες της βιοµηχανίας, κάνει θραύση. Σοβαρή πρωτοβουλία για τη βελτίωση της κατάστασης την επόµενη χρονιά, καµία.  

Κι όλα αυτά, σε µια περίοδο που τα κόστη παραγωγής έχουν φθάσει στα ύψη, το ρίσκο για τους καλλιεργητές είναι µεγάλο, τα βάρη για τον κρατικό προϋπολογισµό (ειδικά όταν προκύπτουν και έκτακτα καιρικά φαινόµενα) γίνεται τεράστιο, οι πόροι που υποθηκεύονται είναι ανυπολόγιστοι, ο όποιος σχεδιασµός για την αγροτική ανάπτυξη καταλήγει να είναι γράµµα κενό. Λες και µια αόρατη χείρα, διατηρεί την όλη λειτουργία του κλάδου σε µια υπολανθάνουσα κατάσταση. Έτσι ώστε, κάποιοι λίγοι να αρπάζουν ότι µπορούν και τα υπόλοιπα να γίνονται αντικείµενο µιας ιδιότυπης συνδιαλλαγής, που συντηρεί την πελατειακή σχέση κοµµάτων και αρχών µε την πολυπληθή τάξη των καλλιεργητών του προϊόντος.

Έτσι, είτε είναι λίγα είτε είναι πολλά τα ροδάκινα, οι µόνοι που δεν βελτιώνουν τη θέση τους είναι οι καλλιεργητές. Με ελάχιστες φυσικά εξαιρέσεις. Κι αυτό γιατί, είναι πολλοί και ανοργάνωτοι. Γιατί προτιµούν τα βουλευτικά γραφεία από τη στέγη των Οµάδων Παραγωγών. Τον έµπορο από τον συνεταιρισµό. Τα µαύρα από τ’ άσπρα.