Για να συµβεί κάτι τέτοιο, ωστόσο, όπως τονίζουν, απαιτείται να γίνει σωστή εµπορική διαχείριση της παραγωγής και να µπει «φρένο»… χθες στη διακίνηση προϊόντων, που δεν καλύπτουν τα ποιοτικά standards, αλλά και στα κρούσµατα διακίνησης ακτινιδίων σε bins, παρά την απαγόρευση, σε Ιταλούς και σε Ισπανούς εµπόρους, οι οποίοι έχουν κάνει την επανεµφάνισή τους, αγοράζοντας από το χωράφι, µε δέλεαρ ελαφρά καλύτερη τιµή, πληρωµή τοις µετρητοίς και ενίοτε… µαύρα.
Ξεκαθαρίζει το διεθνές τοπίο
Ένα από τα µεγάλα πλεονεκτήµατα που καλείται να αξιοποιήσει το ελληνικό ακτινίδιο στη φετινή εµπορική σεζόν είναι ότι θα καθαρίσει σύντοµα το τοπίο στις διεθνείς αγορές, όσον αφορά στην παρουσία ανταγωνιστών, τόσο από το νότιο, όσο και από το βόρειο ηµισφαίριο.
«Η Χιλή σιγά - σιγά αποσύρεται αυτό το διάστηµα από τις αγορές, ενώ και τα αποθέµατα ακτινιδίων της Νέας Ζηλανδίας αναµένεται να έχουν εξαντληθεί σε περίπου έναν ή το πολύ σε ενάµιση µήνες από σήµερα. Την ίδια στιγµή, οι προβλέψεις για την παραγωγή της Ιταλίας είναι ότι θα εµφανίσει σηµαντική µείωση, στους περίπου 300.000 τόνους, αντί των 550.000 που είναι η ετήσια δυναµικότητά της», εξηγεί ο πρόεδρος της ΕΑΣ Καβάλας, Κώστας Λεπίδας, κάνοντας λόγο για πολύ ευνοϊκό διεθνές περιβάλλον για το ελληνικό ακτινίδιο.
Η οργάνωση που διευθύνει ο κ. Λεπίδας αναµένεται να συγκεντρώσει από την περιοχή του κάµπου του Νέστου, περί τους 8.000 τόνους, όσο περίπου είναι και η δυναµικότητα των ψυκτικών της θαλάµων και όπως εκτιµά «φέτος µπορούµε να πάµε πολύ καλύτερα κι από το 2017, όταν η εκκαθάριση στην ΕΑΣ Καβάλας έδωσε στον παραγωγό 63 λεπτά το κιλό και να προσεγγίσουµε ακόµη και τα 80 λεπτά το κιλό».
Ήδη στην περιοχή του Νέστου, όπως µας ανέφερε ο πρόεδρος του τοπικού Αγροτικού Συλλόγου Νέστου Σάββας Αργυράκης, υπήρξε περίπτωση εµπόρου ο οποίος έσπευσε να κλείσει από τις πρώτες κιόλας ηµέρες της συγκοµιδής τη σοδειά ενός κτήµατος µε 60 λεπτά το κιλό, ενώ ανάλογες τιµές έχουν δοθεί σε κάποιες περιπτώσεις και στην περιοχή της Άρτας. Στο Πετεινό Ξάνθης ο παραγωγός Θέµης Γεωργακόπουλος που είχε την πρώτη του παραγωγή φέτος και τα ακτινίδιά του δεν είχαν πολύ µεγάλο µέγεθος, µας είπε ότι τα πούλησε µε 50 λεπτά το κιλό, σηµειώνοντας όµως ότι «για καρπούς πρώτης ποιοτικής κατηγορίας ακούγονται και 70 λεπτά το κιλό», ενώ στην Αλεξάνδρεια Ηµαθίας ο παραγωγός Γιώργος Καραγκιοζόπουλος ανέφερε ότι οι εµπορικές πράξεις αυτή την περίοδο γίνονται γύρω στα 55 λεπτά, έναντι 40 λεπτών αντίστοιχα πέρυσι και δείχνει να υπάρχει ζωηρή ζήτηση.
«Να αποφευχθούν τα αυτογκόλ»
Απαραίτητη προϋπόθεση για να επιβεβαιωθούν οι θετικές προβλέψεις, ωστόσο, είναι να αποφευχθούν τα …αυτογκόλ. Η φετινή παραγωγή, µε βάση εκτιµήσεις παραγόντων του χώρου αναµένεται να κυµανθεί στους 230.000 έως 270.000 τόνων, ανεβάζοντας την Ελλάδα στην τρίτη θέση της παγκόσµιας λίστας παραγωγών ακτινιδίου και αν η διαχείρισή της γίνει σωστά, µπορεί να φέρει διπλό όφελος. Από τη µια να επιτρέψει στο ελληνικό ακτινίδιο, βραχυπρόθεσµα, να πετύχει υψηλότερες τιµές προς όφελος των παραγωγών και όλων όσοι εµπλέκονται στον κύκλο της παραγωγής, τυποποίησης και εµπορίας του και µακροπρόθεσµα να κερδίσει πρόσθετα µερίδια σε υφιστάµενες και νέες αγορές.
«Έχουµε ένα χρονικό περιθώριο από τα µέσα Νοεµβρίου του 2019 έως και το Μάιο του 2020, να κινηθούµε εµπορικά στις διεθνείς αγορές και να πετύχουµε καλύτερα αποτελέσµατα. Όµως εµείς τί κάνουµε; Αντί να απλώσουµε τις πωλήσεις του προϊόντος µας σε όλο αυτό το εξάµηνο, πάµε και µπουκώνουµε τις αγορές µε µεγάλες ποσότητες, µε συνέπεια οι τιµές να µην µπορούν να πιάσουν τα επίπεδα που θα µπορούσαν», είπε στην Agrenda ο πρόεδρος της Ζευς Ακτινίδια, ∆ηµήτρης Μανώσης.
Ο πολύπειρος συνοµιλητής µας καλεί, επίσης, τους παραγωγούς, αλλά και την πολιτεία να προστατεύσουν το προϊόν, διότι έχουν αρχίσει και φέτος να παρατηρούνται ανεπιθύµητες πρακτικές. «Βλέπουµε να πωλούνται ακτινίδια χωρίς να πληρούν τις απαραίτητες προδιαγραφές σε επίπεδο ξηράς ουσίας και σακχάρων, ενώ πυκνώνουν και οι φήµες πως παρά την απαγόρευση, πολλά ακτινίδια φεύγουν και φέτος από τα χωράφια µε µεγάλα bins των 200 και 300 κιλών, τη στιγµή που υπάρχει νοµοθεσία βάσει της οποίας η µεγαλύτερη συσκευασία δεν µπορεί να ξεπερνά τα 20 κιλά», ανέφερε ο κ. Μανώσης. Εξήγησε δε, πως «µε τέτοιες πρακτικές δυστυχώς πυροβολούµε τα πόδια µας και το κάνουµε µε ακρίβεια, διότι οι Ιταλοί ή οι Ισπανοί που τα αγοράζουν τα ακτινίδια µας, όταν η ποιότητα δεν είναι καλή, τα δυσφηµούν λέγοντας ότι είναι από τα ελληνικά, ενώ τα ποιοτικά τα εµφανίζουν ως δικά τους».
Το άρθρο φιλοξενήθηκε στην εφημερίδα Agrenda που κυκλοφόρησε το Σάββατο 26 Οκτωβρίου μαζί με το περιοδικό Αγρόκτημα.
