Εδώ και δύο εβδοµάδες η Agrenda έχει αναφερθεί µε σαφήνεια στην πορεία υποχώρησης που εµφάνιζαν οι χρηµατιστηριακοί δείκτες, κάτι που αποτυπώνεται µε σαφήνεια πλέον και στη φυσικά αγορά. Στα καλά νέα καταχωρείται βέβαια το γεγονός ότι αξιόλογη κάµψη παρατηρείται και στις τιµές των ζωοτροφών. Ήδη το κριθάρι στο ελεύθερο εµπόριο έχει πέσει από τα 32 στα 30 λεπτά το κιλό.
Αγωνία προ κάλπης
Το λέω αυτά, γιατί, πέραν των άλλων, µάλλον µοιάζει εκτός τόπου και χρόνου η απαίτηση που προέβαλαν οι συµπατριώτες µου εκπρόσωποι της κτηνοτροφίας για 1,80 ευρώ τιµή στο πρόβειο γάλα. Όταν µάλιστα είναι γνωστό ότι η φέτα έχει χάσει ήδη 10% από την κατανάλωσή της στην εγχώρια αγορά και τα περιθώρια µετακύλισης µιας περαιτέρω αύξησης από την πρώτη ύλη στο τελικό προϊόν φαντάζει απαγορευτική. Ο χρονισµός (timing) στην πρωτοβουλία των Θεσσαλών αναδύει πιο πολύ αγωνία για τις εκλογές που πλησιάσουν παρά τον καηµό για τους κτηνοτρόφους που υποφέρουν.
Βουλευτιλίκι
Αυτό που µε στενοχωρεί πάντως, είναι το γεγονός ότι κάποιοι συνεχίζουν να µπερδεύουν την κοµµατική τους ταυτότητα και τις προσωπική τους εµπλοκή µε την κεντρική πολιτική σκηνή (βουλευτιλίκι), µε τις ανάγκες ενός παραγωγικού κλάδου και τις διεκδικήσεις των παραγωγών που εκ της θέσεώς τους οφείλουν να υπηρετούν. Άξιος ο φίλος µου Γιώργος (Βαϊόπουλος), ως πρόεδρος του Συνεταιρισµού Θεσσαλίας (παραγωγοί γάλακτος), είναι κρίµα όµως, µια πετυχηµένη πορεία στο τιµόνι ενός συνεταιρισµού να την βάζει στο ίδιο τσουβάλι µε το κυνήγι κάποιων ψήφων ως υποψήφιος βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ στην Καρδίτσα.
Βαράνε άουτ
Πολλοί λιµπίζονται το κοστούµι του βουλευτή, ελάχιστοι όµως έχουν καταφέρει µέχρι σήµερα να τιµήσουν τη λαϊκή ψήφο και να ανταποκριθούν στα κελεύσµατα της κοινωνίας, ειδικά όταν πρόκειται για εκπροσώπους αγροτικών περιοχών. Έτσι, ακόµα και όταν καταφέρνουν να εξασφαλίσουν µια θέση ανάµεσα στους 300, η παρουσία τους σ’ αυτό το club κρύβει τόσα δύσκολα µονοπάτια που στο τέλος χάνουν τον προσανατολισµό τους. Αν ανατρέξουµε στη µεταπολεµική ιστορία, µόνο ένας Αλέξανδρος Μπαλτατζής κατάφερε να επιβάλει όρους προς όφελος των αγροτών. Ακόµα και ο Ευάγγελος Αβέρωφ, κάποια στιγµή, κουράστηκε µε τους αγρότες.
Με µάτια άλλων
Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον, ακούω µε µεγάλη προσοχή τις προσεγγίσεις Γεωργαντά περί συνεταιρισµών, το ότι αναγνωρίζει τη σηµασία τους στη βιώσιµη ανάπτυξη του αγροτικού χώρου είναι κάτι, το ότι βλέπει πόσο πίσω έχουµε µείνει στο θέµα αυτό σε σχέση µε την υπόλοιπη Ευρώπη έχει τη σηµασία του, όµως, για να γυρίσει το παιχνίδι στους συνεταιρισµούς χρειάζεται… στοργή και προδέρµ. ∆εν φτάνουν ένας κουτσός νόµος (4673/2020), µια ρύθµιση για τη µείωση φορολογίας κατά 50% στα µέλη (αν και όταν) και κάποιες φωτογραφικές αποζηµιώσεις οργανώσεων λόγω κορωνοϊού. Χρειάζεται καθαρή γραµµή, ολοκληρωµένο σχέδιο και πολιτική γενναιότητα.
Όχι πάντως να βλέπουµε τους συνεταιρισµούς… µε τα µάτια των άλλων.
