Ειδικά στον αγροτικό χώρο, η συµβολή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής υπήρξε καταλυτική, αλλάζοντας εκ βάθρων τον προσανατολισµό και τη διάρθρωση της αγροτικής παραγωγής.
Συνήθως τα φώτα πέφτουν στα τεράστια ποσά των κοινοτικών ενισχύσεων και ενδεχοµένως στη σπατάλη πόρων από την πλευρά των αγροτών. Ίσως µέχρι κάποια στιγµή, αυτό να είχε βάση.
Αυτό που δεν λέγεται ωστόσο, είναι η τροπή που έχουν πάρει τα πράγµατα από τα µισά περίπου της συµµετοχής στην ΕΕ, δηλαδή στη δεύτερη 20ετία, όταν άρχισαν οι µεγάλες διαρροές πόρων από τους πραγµατικούς πρωταγωνιστές της αγροτικής παραγωγής προς όλους τους άλλους «υποστηρικτές» της αγροτικής δραστηριότητας, που, όπως φαίνεται, είδαν φως και µπήκαν.
Έτσι µε τον καιρό, στους κλασικούς µελετητές οι οποίοι συνέβαλαν κατά βάση στη σύνταξη των φακέλων για συµµετοχή των αγροτών στα αναπτυξιακά προγράµµατα, προστέθηκαν δεκάδες άλλοι οι οποίοι αποµυζούν αυτά τα χρόνια το µεγαλύτερο µέρος των κονδυλίων που έχουν προορισµό τους αγρότες.
Σύµβουλοι πιστοποίησης, σύµβουλοι τεχνικής φροντίδας (εκεί που υπήρχαν δωρεάν οι γεωπόνοι του δηµοσίου και οι λεγόµενες Γεωργικές Εφαρµογές), σύµβουλοι ευφυούς γεωργίας, σύµβουλοι ΟΕΦ, σύµβουλοι marketing, σύµβουλοι branding, συντονιστές cluster, συντονιστές ΟΣ∆Ε, διαχειριστές ΚΥ∆. Και όλοι αυτοί σιτίζονται από τα κοινοτικά ποσά που παλιότερα είχαν αποκλειστικό προορισµό τους αγρότες ή ακόµα και από δαπάνες οι οποίες επιβαρύνουν σήµερα απευθείας τους παραγωγούς.
∆εν είναι όµως µόνο αυτό. Μέσα από τη λειτουργία αυτών των «συστηµάτων» επέρχεται µια γενικότερη στρέβλωση ή και διάβρωση του χώρου, η οποία συχνά αποβαίνει ευθέως σε βάρος των πραγµατικών γεωργών και κτηνοτρόφων.
Τα λεγόµενα Κέντρα Υποδοχής ∆ηλώσεων (ΚΥ∆) π.χ., σε κάποιες περιπτώσεις, µε τις πλάτες της «συντεχνίας του ΟΣ∆Ε» ή και χωρίς αυτές, έχουν καταστεί «αυτόνοµα κρατίδια», τα οποία ορίζουν πολύ περισσότερα από τη σύνταξη και παραλαβή των δηλώσεων.
