Προφανώς τα πράγµατα βρίσκονται σε οριακό σηµείo, σίγουρα δεν υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιµο, αναµφισβήτητα πολλοί εκ των εµπλεκοµένων πιέζουν προς πάσα κατεύθυνση.
Όσο κι αν αυτό ακούγεται παράδοξο, το καλό είναι ότι ο νέος υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίµων Μάκης Βορίδης δεν έχει καµιά σχέση µε το αντικείµενο. Πολιτικό στέλεχος πρώτης γραµµής και µε φλογερό πολιτικό ταµπεραµέντο, ποτέ δεν είχε εµπλοκή στα θέµατα του αγροτικού χώρου.
Αυτό σηµαίνει ότι έχει όλη την άνεση να ξαναγράψει από την αρχή το… βιβλίο της ελληνικής γεωργίας. Να συνειδητοποιήσει που βρίσκεται σήµερα ο αγροτικός χώρος και ποια η θέση του Έλληνα παραγωγού. Να µετρήσει καλά τα επίπεδα των εκµεταλλεύσεων και να σχεδιάσει µε ευρύ ορίζοντα, δεσµεύοντας, όπου είναι αναγκαίο και επόµενες κυβερνήσεις, µε βάση βέβαια τη ζήτηση των προϊόντων και τις ιδιαίτερες δυνατότητες της κάθε περιοχής.
Υπάρχουν αγροτικές εκµεταλλεύσεις που διαθέτουν κάποιο µέγεθος και θα µπορούσαν ενδεχοµένως να κινηθούν αυτόνοµα. Υπάρχουν εκµεταλλεύσεις που θα πρέπει είτε να συγχωνευθούν µε άλλες είτε να ενταχθούν υποχρεωτικά σε κατάλληλα συνεργατικά σχήµατα ώστε να καταστούν βιώσιµες. Υπάρχουν τέλος και εκείνες οι οποίες, αν και µικρές, δραστηριοποιούµενες σε πολύ συγκεκριµένα προϊόντα, είναι σε θέση να ανταπεξέλθουν οικονοµικά.
Ίσως είναι πάντως αναγκαίο, για ένα µήνα, οι αρµόδιες αρχές να µην ασχοληθούν µε τίποτα άλλο, παρά µόνο µε το σχεδιασµό της «χάρτας» της εγχώριας αγροτικής παραγωγής και το πως αυτή µπορεί να αποτελέσει παρακαταθήκη.
Ίσως ένας µήνας ουσιαστικού σχεδιασµού, από εµπειρογνώµονες, τεχνοκράτες και αγρότες που αντιλαµβάνονται το όλον να αξίζει πολύ περισσότερο από χρόνια καθηµερινής διαχείρισης χωρίς σχέδιο και προσανατολισµό. Αφιερώστε έναν µήνα κύριε Βορίδη για τη γεωργία µιας ζωής.
*Εκδότης-Διευθυντής εφημερίδα Agrenda
