Είναι η 16η κατά σειρά χρονιά από το 2006, όταν πρωτολειτούργησε ο ΟΠΕΚΕΠΕ και τέθηκε σε εφαρµογή το Ολοκληρωµένο Σύστηµα ∆ιαχείρισης των Κοινοτικών Ενισχύσεων (ΟΣ∆Ε) που ο κρατικός µηχανισµός συνεχίζει να… κοιµάται τον ύπνο του δικαίου και οι αγρότες να υφίστανται… του Ιησού τα Πάθη.
Ίσως δεν είναι τελικά τυχαίο το γεγονός ότι στην Ελλάδα, η διαδικασία σύνταξης και υποβολής των δηλώσεων έχει ταυτισθεί µε τη Μεγάλη Εβδοµάδα. Είναι οι ηµέρες που οι αγρότες τρέχουν πανικόβλητοι, από τους λογιστές στα Κέντρα Υποδοχής ∆ηλώσεων (ΚΥ∆) και από τους συµβολαιογράφους στην εφορία.
Αν µάλιστα ληφθεί υπόψη ότι η διαχείριση όλης αυτής της τεράστιας γραφειοκρατίας έρχεται µε την κορύφωση των εαρινών σπορών και γενικά µε το «άνοιγµα» των εργασιών σε όλες τις καλλιέργειες, γίνεται φανερό πόσο εκρηκτικός µπορεί να αποδειχθεί στο τέλος της ηµέρας, αυτός ο συνδυασµός. Η πίεση φέρνει βιασύνη και η βιασύνη φέρνει λάθη. Σηµειωτέον ότι στις περισσότερες των περιπτώσεων, τις δηλώσεις παραλαµβάνουν «σχολιαρόπαιδα», µε ελάχιστη εµπειρία στο συγκεκριµένο αντικείµενο κι ακόµα λιγότερη καθοδήγηση ή και δυνατότητα εξακρίβωσης των στοιχείων. Να γιατί όλο τον υπόλοιπο χρόνο, οι αγρότες δικαιούχοι των κοινοτικών ενισχύσεων τρέχουν και δεν φτάνουν.
Κι όµως, το θέµα των δηλώσεων, όπως και η βάση δεδοµένων που προκύπτει απ’ αυτές τις δηλώσεις, είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να γίνεται στο πόδι. Είναι καθοριστικής σηµασίας ζήτηµα για να διεκπεραιώνεται σ’ αυτά τα εξαντλητικά χρονικά περιθώρια. Χωρίς να δίνεται στον αγρότη ο χρόνος να µελετήσει τις εγκύκλιες οδηγίες και τα δεδοµένα, έτσι ώστε να κάνει έναν καλύτερο προγραµµατισµό και να έχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσµα.
Σσυνήθως λέµε ότι όλο το ηµίφως µέσα στο οποίο εξελίσσεται η όλη διαδικασία, σε συνδυασµό µε τα ελάχιστα χρονικά περιθώρια που έχουν στη διάθεσή τους οι υπόχρεοι, είναι µέρος της ελληνικής κουλτούρας. Μόνο που αυτή η «κουλτούρα» βρίσκει κερδισµένους όσους κινούν τα νήµατα και ζηµιωµένους όλους τους αγρότες.
