Φαίνεται τώρα πιθανό ότι η κατάληψη της χώρας από τους Ταλιµπάν θα καταστήσει τους Ευρωπαίους πιο φοβισµένους για έναν κόσµο που δεν καταλαβαίνουν. Αυτή η νοοτροπία είναι ένα οξύ που καταστρέφει τους δεσµούς που θα έπρεπε να συνδέουν τους Ευρωπαίους, οδηγώντας σε τέτοιου είδους ξενοφοβικές συµπεριφορές που έκαναν την εµφάνισή τους στη διάρκεια της µεταναστευτικής κρίσης που προκάλεσε ο πόλεµος στη Σύρια. Καθώς οι πρόσφυγες εγκατέλειψαν τη Συρία για να γλιτώσουν από τη βία, οι Ευρωπαίοι βρέθηκαν αντιµέτωποι µε µια δυσάρεστη επιλογή µεταξύ του να φτιάξουν ακόµη µεγαλύτερα τείχη, να κόψουν τις δυσάρεστες συµφωνίες µε τις χώρες-ασφάλειας ή να χάσουν τον έλεγχο των µεταναστευτικών ροών. Η αυτοπεποίθηση της Ευρώπης έχει πληγεί από τις περιορισµένες επιχειρησιακές της ικανότητες και από την ηθική κρίση µιας ηπείρου που ισχυρίζεται ότι έχει χαρακτήρα παγκόσµιο, αλλά το κρατά για τις προνοµιούχες της φυλές.[…]
Οι πρόσφατες εξελίξεις στο Αφγανιστάν προσφέρουν τρία κρίσιµα διδάγµατα. Το πρώτο είναι ότι µια πολύ περιορισµένη διεθνής παρουσία, σε συνδυασµό µε στενή αεροπορική στήριξη για τις εθνικές δυνάµεις, είχαν υπό έλεγχο τους Ταλιµπάν και δηµιούργησαν µια στάσιµη κατάσταση, κατά την οποία θα µπορούσε να αποκτήσει δυναµική µια πιο ανοιχτή κοινωνία. […]
Το δεύτερο µάθηµα αφορά το τι πήγε στραβά µε την αµερικανική προσπάθεια δηµιουργίας αφγανικού στρατού. Οι στρατοί των εύπορων κρατών δεν γνωρίζουν πώς να βρουν τη σωστή ισορροπία µεταξύ του εκσυγχρονισµού των στρατών φτωχότερων χωρών και της διασφάλισης ότι ο εκσυγχρονισµός είναι βιώσιµος.[…]
Το τρίτο µάθηµα για την Ευρώπη από την αφγανική εµπειρία αφορά το χρονικό πλαίσιο των ξένων δεσµεύσεων. Η εξωτερική στήριξη για έναν εύθραυστο στρατό δίνει στα κράτη χώρο και χρόνο να µεταµορφώσουν την κοινωνία. […]
Οποιαδήποτε στρατηγική εξόδου εξαρτάται από την προθυµία των στρατιωτών ενός εθνικού στρατού να δώσουν τη ζωή τους για µια χώρα της οποίας την ηγεσία εµπιστεύονται. Εάν περιφρονούν τους ηγέτες ή υποπτεύονται ότι προωθούν τα δικά τους συµφέροντα, προσωπικά ή εθνοτικά, µια κατάρρευση είναι πιθανή. Ακόµη και µετά από προσπάθειες δεκαετιών. […].
∆εν θα πρέπει ποτέ να ξεχάσουν ότι η διαδικασία της πολιτικής ενοποίησης είναι ζωτικής σηµασίας για τη µακροπρόθεσµη επιτυχία.
