του Άντριαν Γουλντριτζ*
Ο αστικός πολιτισµός φαινόταν να βρίσκεται σε µόνιµη άνοδο. Τεχνολογικά θαύµατα όπως το Zeppelin γέµιζαν τους πάντες µε ελπίδα για ένα µέλλον χωρίς σύνορα. «Εξακολουθούσαµε να νιώθουµε µονάχα ελαφρώς άβολα όταν ακούστηκαν πυροβολισµοί στα Βαλκάνια», έγραφε µε θλίψη. Εκείνο όµως που ο ίδιος και οι φίλοι του θεώρησαν ως µια κόκκινη απόχρωση της αυγής ήταν «στην πραγµατικότητα το φως της φλόγας της διεθνούς πυρκαγιάς που πλησίαζε».
Κινδυνεύουµε να ξανακάνουµε το ίδιο λάθος. «Αρκετά µε τις αδυναµίες της δηµοκρατίας. Ας µιλήσουµε για τα δυνατά της σηµεία», λέει ο Fareed Zakaria, συγγραφέας ενός προφητικού βιβλίου του 2003, µε τίτλο «Το Μέλλον της Ελευθερίας: Η Ανελεύθερη ∆ηµοκρατία Στη Χώρα µας και ∆ιεθνώς». «Ο χρόνος και η ιστορία δεν είναι µε το µέρος των δικτατόρων», λέει ο Michael Abramowitz, πρόεδρος του Freedom House, οργανισµού ο οποίος δύσκολα µπορεί να κατηγορηθεί για υπερβολική αισιοδοξία τα τελευταία χρόνια. Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί υπάρχει τόση αισιοδοξία. Οι δίδυµοι ηγέτες της Οµάδας Αυταρχικών Ηγετών - Βλαντιµίρ Πούτιν και Σι Τζινπίνγκ - έχουν κάνει σοβαρά λάθη. Η εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία εξαντλεί το θησαυροφυλάκιο και την αξιοπιστία του. Το ίδιο συµβαίνει µε τον πόλεµο του Σι κατά του Covid. Ο Ντόναλντ Τραµπ «δύει», µε το 61% των ψηφοφόρων του Ρεπουµπλικανικού Κόµµατος να δηλώνουν ότι θα προτιµούσαν κάποιον άλλο ως υποψήφιο του κόµµατος το 2024, σύµφωνα µε νέα δηµοσκόπηση των USA Today/Suffolk University. Με τον Εµανουέλ Μακρόν να κάνει επίθεση φιλίας στον Τζο Μπάιντεν και τον Όλαφ Σολτς να υπόσχεται ότι η Γερµανία θα ξοδεύει πιο πολλά για να υπερασπιστεί τη διεθνή τάξη, οι ηγέτες της δυτικής συµµαχίας φαίνεται να κρατούν ισχυρότερα «πυροµαχικά» στα χέρια τους. […]
Η ανοδική πορεία της δηµοκρατίας η οποία χαρακτήρισε τη µεταπολεµική εποχή και συνεχίστηκε µε την κατάρρευση του κοµµουνισµού, έχει φτάσει σε µια εντυπωσιακή παύση.[…]. Ας µην εγκαταλείψουµε την ελπίδα: η φιλελεύθερη παγκόσµια τάξη πραγµάτων εξακολουθεί να είναι απείρως πιο ελκυστική από τον συντηρητικό λαϊκισµό. Αλλά ας µην κάνουµε το λάθος του Τσβάιχ, υποθέτοντας ότι η κόκκινη λάµψη στον ορίζοντα πιθανότατα είναι µια αυγή…
*Συγγραφέα, αρθρογράφου Bloomberg
