Τα επιχειρήματα εκατέρωθεν έχουν στοιχειοθετηθεί, όπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις, σύμφωνα με το ακράδαντο αξίωμα της «λογικής αλήθειας». Ό,τι φαντάζει λογικό μπορεί να είναι και αληθές. Είναι τελικά θεμελιώδης και χρήσιμη μια τέτοια προσέγγιση, υπέρ ή κατά; Μάλλον όχι, καθώς οι αριθμοί από μόνοι τους δεν είναι ικανοί να περιγράψουν το σύνολο των ιδιοτήτων και των ποιοτικών χαρακτηριστικών ενός προϊόντος, ιδιαίτερα στις περιπτώσεις εκείνες που η πρώτιστη φύση των μετρούμενων παραμέτρων έχει ποσοτικό κι όχι ποιοτικό προσανατολισμό. Το ακόλουθο παράδειγμα που βίωσε ο κόσμος του κρασιού την προ-περασμένη δεκαετία είναι εξαιρετικά ενδεικτικό για τη μισή, ένα τέταρτο ή και κατά το δοκούν αλήθεια των αριθμών. Λίγο πριν την αυγή του 2000 είχε ξεκινήσει μια αντίστοιχη διαμάχη σχετικά με τη γενίκευση της χρήσης στελεχών ζυμών non-saccharomyces και ειδικότερα όσο αφορά τα στελέχη Torulaspora delbrueckii στα ξηρά ήρεμα κρασιά. To ισχυρότερο επιχείρημα των πολέμιων των non-sac ήταν, και σε πολλές περιπτώσεις παραμένει, η δικτατορία των αριθμών, καθώς οι «βασικές» αναλύσεις των παραγόμενων κρασιών παράμεναν ταυτόσημες όταν συγκρίνονταν κρασιά που είχαν παραχθεί από την ίδια ακριβώς πρώτη ύλη και διαμέσου της ίδιας ακριβώς μεθόδου. Αυτά όμως που άλλαζαν σημαντικά ήταν τόσο το μη μετρήσιμο οργανοληπτικό αποτύπωμα των τελικών προϊόντων αλλά και η επικοινωνία γύρω από αυτά.
