Η γη και η καλλιέργεια θυμίζει χρηματιστήριο όταν κυνηγάς τη ζήτηση των κηπευτικών στη λαϊκή

Του Νίκου Τσιαμτσίκα 

Ο Ιωάννης Τυµπαλέξης, αποφάσισε να πουλά τη σοδειά µε τα λαχανικά του στη λαϊκή αγορά, όταν επανειληµµένα, απέτυχε η συνεργασία του µε τους µανάβηδες και τους εµπόρους της κεντρικής λαχαναγοράς. Ο λόγος είναι πως αυτοί έδιναν προτεραιότητα στο δικό τους κέρδος, ήταν κακοπληρωτές, πλήρωναν όποτε ήθελαν, καµιά φορά και µε καθυστέρηση 6 µηνών ή ακόµη-ακόµη, έφερναν τα γνωστά «φέσια», µε το πρόσχηµα ότι δεν κατάφερναν να πουλήσουν τα λαχανικά, τα οποία ως ευπαθή προϊόντα κάπου στον λαβύρινθο της εµπορικής διαδικασίας, έχαναν µέσα στα ψυγεία τη φρεσκάδα τους και άρα την εµπορική τους αξία.

Πιο σίγουρο κέρδος

Όταν η ταλαιπωρία αυτή γίνεται κανόνας, αποφασίζει κανείς να πάρει στα χέρια του την τύχη της παραγωγής του, ρισκάροντας να εµπορευτεί σε µια πολύ ανοιχτή αγορά, όπως είναι η λαϊκή, µε τεράστιο ανταγωνισµό και «αβέβαιο» κέρδος. Το αβέβαιο µπαίνει σε εισαγωγικά γιατί τελικά εδώ το κέρδος είναι πιο σίγουρο από οπουδήποτε αλλού, κάτω από συγκεκριµένες προϋποθέσεις.

∆εν στέκεσαι στη λαϊκή δίχως ταµειακή

Γιατί το εµπόριο στον πάγκο της λαϊκής αγοράς φαίνεται ότι αποδίδει περισσότερα από το αλισβερίσι µε τους χονδρεµπόρους και τους µανάβηδες, ιδιαίτερα όταν το εµπόρευµα έχει ανάλογα µε την εποχή τεράστια ζήτηση και το χωράφι, είναι κοντά σε µεγάλα αστικά κέντρα όπως στην περίπτωση του Ιωάννη Τυµπαλέξη, ο οποίος καλλιεργεί περίπου 60 δικά του και νοικιασµένα στρέµµατα καλής και εύφορης γής µε ποτιστικά κηπευτικά στο ∆ιόνυσο του Ορχοµενού. Αλλιώς, για ποιο λόγο κανείς να πέσει µε τα µούτρα στη… «φωτιά» και το ρίσκο, αφού ο αγρότης δεν µπορεί πάντα να εµπορεύεται ο ίδιος τη σοδειά του, για χιλιάδες προσωπικούς και άλλους λόγους: Επι παραδείγµατι, µπορεί να µη διαθέτει δικά του κατάλληλα οχήµατα µεταφοράς ή να µην αντέχει την ιδέα και µόνο της υψηλότερης φορολόγησης. Για το φορολογικό µας σύστηµα, καλώς ή κακώς, ο αγρότης-πωλητής στον πάγκο της λαϊκής αγοράς είναι επιχειρηµατίας και έχει την αντίστοιχη µεταχείριση, παρά τον πολύ καλά καλλιεργηµένο αστικό µύθο, ότι ο αγρότης που πάει στη λαϊκή αγορά, έχει ιδιαίτερη µεταχείριση, δεν φορολογείται, δεν ελέγχεται ή δεν έχει έξοδα.

Στη λαϊκή αγορά δίχως ταµειακή µηχανή, δεν µπορείς να σταθείς. Κι αν δεν κόβεις από σύστηµα αποδείξεις, το διάφορο θα βγεί αρνητικό από το βαρύ πρόστιµο που είναι σίγουρο ότι θα πέσει τη µία ή κάποια άλλη µέρα, όταν ο έλεγχος σε βρεί λειψό. Και εδώ µιλάµε για πρόστιµα χιλιάδων ευρώ, επι δικαίων και αδίκων.

Το εµπόριο στον πάγκο της λαϊκής αγοράς φαίνεται ότι αποδίδει περισσότερα από το αλισβερίσι µε τους χονδρεµπόρους και τους µανάβηδες


Η κάθε σπορά πάει µαζί µε τη ζήτηση

Από το Σεπτέµβριο κιόλας, τα χορταρικά αποδίδουν σοδειά κατά εκατοντάδες κιλά, σε σπανάκι, ραδίκια, πικρά ιταλικά χόρτα, γλυκά κόκκινα χόρτα και παντζάρια, όλα µε υψηλή ζήτηση και ικανό δραχµικό κέρδος σε όποια τιµή κι αν πουληθούν, συνήθως από 1,50 έως 2,50 ευρώ το κιλό, ανάλογα µε το είδος. Η επιλογή της σποράς δεν είναι καθόλου τυχαία.

Οι καλλιεργητικές συνθήκες στο ∆ιόνυσο του Ορχοµενού είναι ιδανικές και το χώµα απολύτως κατάλληλο για επικερδέστατες σπορές και άριστη ποιότητα προϊόντων. Γιατί στο τέλος όλα κρίνονται όχι µόνο από την ποσότητα, αλλά και την κατάσταση στην οποία θα είναι τα λαχανικά την ώρα της συγκοµιδής. Κι εδώ είναι η µεγάλη ιδιατερότητα του παραγωγού: Οι καλλιεργητικές συνήθειες του συγκεκριµένου, που είναι µελετηµένες µέχρι και την τελευταία φροντίδα, όπως µας λέει ο ίδιος.

Καλές τιμές παραγωγού ακόμα και σε δύσκολες περιόδους

Σε όλα τα καλλιεργητικά έξοδα προστίθενται και τα έξοδα για το πετρέλαιο και βεβαίως το ηλεκτρικό ρεύµα για τη λειτουργία της γεώτρησης, που φτάνει περίπου τα 7,70 ευρώ το στρέµµα.

Στο µεταξύ, όπως µας εξοµολογείται ο ίδιος, αν το χωράφι για κάποιο λόγο, κρατήσει νερά, ο κόπος του πάει όλος στράφι, όπως µπορεί να συµβεί ανά πάσα στιγµή µια παγωνιά, ένα αναπάντεχο χειµωνιάτικο πρωινό. Η γή και η καλλιέργεια εδώ θυµίζει χρηµατιστήριο.


Ο Ιωάννης Τυµπαλέξης, αποφάσισε να πουλά τη σοδειά µε τα λαχανικά του στη λαϊκή αγορά, όταν επανειληµµένα, απέτυχε η συνεργασία του µε τους µανάβηδες και τους εµπόρους της κεντρικής λαχαναγοράς.

Απροστάτευτοι στη ζηµιά

Και µη φανταστείτε ότι γι’ αυτόν υπάρχει έτοιµη στη ζηµιά κάποια αποζηµίωση ή επιδότηση. «Αυτά είναι για άλλου είδους αγρότες», µας λέει, κάτι που το έχουµε ξανακούσει πολλές φορές στη λαϊκή αγορά, χωρίς κανείς να µας διευκρινίζει για ποιους ακριβώς πρόκειται, ίσως επειδή δεν θέλουν ν’ ανοίξουν µέτωπα µε συναδέλφους τους που λειτουργούν εντελώς διαφορετικά, µε συνδεδεµένες παραγωγές ή απόλυτα εξαρτηµένες από ευρωπαϊκά κονδύλια και εξαγωγές.

Με δικά του µηχανήµατα

Εκείνο που κάνει τον Ιωάννη Τυµπαλέξη να ξεχωρίζει, ωστόσο, στα προϊόντα που διαθέτει στον πάγκο του στη λαϊκή αγορά και µάλλον εκείνο που παίζει βασικό ρόλο στην επιλογή του, είναι ότι είναι νέος, µόλις 29 χρόνων γεµάτος δύναµη και θέληση, µε όρεξη για δουλειά και διαθέτει δικά του µηχανήµατα: Τρακτέρ, ψεκαστικά, αλέτρι και όλα τα καλλιεργητικά µηχανικά βοηθήµατα.

Στα υπέρ και η πολλή προσωπική εργασία, σε συνδυασµό µε τις κατά περίπου 90% άψογες καλλιεργητικές συνθήκες της περιοχής, που αποδίδουν απίστευτα υψηλές ποσότητες παραγωγής και βεβαίως οι συνήθως πολύ καλές τιµές που πιάνουν τα προϊόντα του, ακόµη και τις δύσκολες εµπορικές περιόδους στη λαϊκή αγορά.

«Με τον τρόπο που δουλεύω, δύσκολα θα πετάξω προϊόντα που δεν πουλήθηκαν», παραδέχεται, καθώς και η φύρα είναι µέσα στο πρόγραµµα, αλλά για να εξακολουθεί να λειτουργεί στον πάγκο, αυτόµατα συµπεραίνει κανείς ότι ακόµη και η χειρότερη φύρα, δεν λειτουργεί αποτρεπτικά έτσι ώστε να τα παρατήσει και να βρεί άλλο τρόπο να διαθέσει τη σοδειά του, στα χωράφια που «γεννούν»  και δυό και τρείς φορές το χρόνο ανάλογα µε τις καιρικές συνθήκες. Κάποιοι, βρήκαν στα χώµατα των χωραφιών το δικό τους «Ελντοράντο» και η µοίρα τους άλλαξε τελείως.