Το πλαίσιο της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (παλιό και νέο) είναι αρκετά σύνθετο και δυσλειτουργικό για να επιβαρύνεται µε πρόσθετες εθνικές επιλογές, οι οποίες δεν διευκολύνουν την κατάσταση. Ειδικά στην Ελλάδα, όπου οι αδυναµίες της δηµόσιας διοίκησης είναι µεγάλες και καταγεγραµµένες, η περαιτέρω γραφειοκρατική επιβάρυνση των όποιων επιλογών µόνο αρνητικά αποτελέσµατα µπορεί να έχει στην αναπτυξιακή διαδικασία. Η απλοποίηση των κανόνων προϋποθέτει, πρώτα απ’ όλα, βαθιά γνώση και κατανόηση του πλέγµατος µέτρων που διέπουν τις βασικές πολιτικές.
Στην περίπτωση της ΚΑΠ εν προκειµένω, αυτό το οποίο θα µπορούσε να εξετάσει συστηµατικά η κυβέρνηση είναι η απλοποίηση των κανόνων που διέπουν τον πρώτο κύκλο άµεσων ενισχύσεων και ειδικότερα το πεδίο της βασικής ενίσχυσης. Ανεξάρτητα, λοιπόν, από τον ακριβή χρόνο ζωής που αποµένει για τα ιστορικά δικαιώµατα, οι ιθύνοντες καλούνται να λάβουν υπόψη τους την ανάγκη απελευθέρωσης των διαδικασιών που διέπουν τη βασική ενίσχυση, µε απώτερο στόχο την κατάργηση, σε ορατό χρόνο µάλιστα, των ατοµικών δικαιωµάτων και τη µεταφορά αυτών στην αγροτική γη (συµπεριλαµβανοµένων των βοσκοτόπων).
Το θεσµικό πλαίσιο της νέας ΚΑΠ διευκολύνει αυτή την προοπτική, κι αυτό που χρειάζεται είναι οι κυβερνώντες να κατανοήσουν πόση ευελιξία θα προσέφερε για τους δραστηριοποιούµενους στο χώρο της αγροτικής παραγωγής αυτή η προσέγγιση. Σ’ αυτή την περίπτωση, θα µπορούσαν να θεσπιστούν το πολύ δύο τύποι βασικής ενίσχυσης, δηλαδή των παραγωγικών γαιών και των βοσκοτόπων και να καθορισθεί σε ανάλογο επίπεδο, ίδιο για όλους, το αναλογούν δικαίωµα άµεσης ενίσχυσης. Είναι άλλωστε γνωστό ότι η νέα ΚΑΠ αφήνει πολλά περιθώρια για χειρισµούς στη διαχείριση των προβλεπόµενων πόρων, µε µια σειρά από µέτρα και προγράµµατα, όπως είναι οι συνδεδεµένες ενισχύσεις, τα αγροπεριβαλλοντικά µέτρα, η αναδιανεµητική ενίσχυση και µια σειρά από οριζόντιες πολιτικές, οι οποίες διευκολύνουν τον παραγωγικό προσανατολισµό και στηρίζουν τις επιλογές των αγροτών.
Αν λοιπόν το ζητούµενο δεν είναι η πολυπλοκότητα προκειµένου να αναβαθµίζεται η θέση του κάθε πολιτευτή που «επιστρατεύεται» για να επιλύσει κάθε τόσο ζητήµατα τέτοιας φύσεως, οι φέροντες ευθύνη για τη διαµόρφωση του εθνικού φακέλου της νέας ΚΑΠ, υποχρεούνται να απλοποιήσουν τα γενικά και να εξειδικεύσουν τα ειδικότερα.
