Μετά τη σπορά του βαμβακιού, οι παραγωγοί θα πρέπει να επισκέπτονται συχνά την καλλιέργειά τους, ώστε να γίνεται συστηματικός έλεγχος για εντομολογικές προσβολές και μυκητολογικές ασθένειες. Παράλληλα, θα πρέπει να γίνει έλεγχος και διαχείριση των ζιζανίων.
Πρέπει να σημειωθεί ότι αρκετά αυτοφυή είδη είναι ξενιστές του πράσινου σκουληκιού, όπως ο αμάραντος, η μηδική, η μολόχα, το τριβόλι και το τριφύλλι. Για τη διαχείριση των ζιζανίων, αρχικά, εφαρμόζεται μηχανικό σκάλισμα, με το οποίο επιτυγχάνεται, παράλληλα, αναμόχλευση του επιφανειακού στρώματος εδάφους και σπάσιμο της «κρούστας», που μπορεί να είχε δημιουργηθεί από τις βροχές.
Συνιστάται στα χωράφια που έχουν πρόβλημα από αγρωστώδη και έρποντα ζιζάνια, να αποφεύγεται η χρήση φρεζοσκαλιστηριού, καθώς βοηθάει στην εξάπλωσή τους. Για τα ζιζάνια που εμφανίζονται επί της γραμμής σποράς, μπορεί να εφαρμοστεί ψεκασμός με μεταφυτρωτικά ζιζανιοκτόνα.
Ευνοϊκοί παράγοντες
Ας σημειωθεί ότι εξαιτίας των υψηλών βροχοπτώσεων παρατηρήθηκε οψίμηση φέτος της σποράς στις περισσότερες παραγωγικές περιοχές της χώρας, ενώ παράλληλα, παρατηρήθηκε άστατος καιρός με εναλλαγή καύσωνα και βροχοπτώσεων. Οι παραπάνω παράγοντες μπορεί να επηρεάσουν σημαντικά την έξαρση του πράσινου σκουληκιού στην καλλιέργεια. Συνεπώς, αυτή την εποχή οι παραγωγοί θα πρέπει να παρακολουθούν τα χωράφια τους, ενώ για τον έλεγχο του πληθυσμού του πράσινου σκουληκιού, πρέπει να τοποθετήσουν φερομονικές παγίδες.
Για το πράσινο σκουλήκι η προσβολή στο βαμβάκι ξεκινάει γύρω στα μέσα Ιουνίου από τη δεύτερη γενιά του εντόμου και εκτείνεται σε όλη την περίοδο με τη διαδοχή συνήθως άλλων δύο ή τριών γενεών. Τον Ιούνιο, οι προνύμφες εισέρχονται στα άνθη και στα χτένια, αλλά οι ζημιές που προκαλεί δεν είναι συνήθως σημαντικές, αφού τότε δεν αναπτύσσει μεγάλους πληθυσμούς.
*το άρθρο δημοσιεύτηκε στο ειδικό ένθετο "Φυτοπροστασία & Θρέψη" που κυκλοφόρησε με την Agrenda τον Μάιο.
