Πρόκειται για µία από τις πιο συνηθισµένες ασθένειες που συναντάται στο θερµοκήπιο, µε καλλιέργειες ντοµάτας, πιπεριάς, αγγουριού, κλπ.
Ουσιαστικά το φουζάριο από τη στιγµή που θα εισχωρήσει στα αγγεία των φυτών αρχίζει να πολλαπλασιάζεται. Όσο πληθαίνουν τα κύτταρα του φουζαρίου, τόσο δυσκολεύεται η µεταφορά του νερού και των χυµών µέσα στο φυτό, µε αποτέλεσµα τα φύλλα να µην ενυδατώνονται αρκετά και σταδιακά να ασφυκτιούν. Αν η ασθένεια δεν αντιµετωπιστεί, τα αγγεία φράσσουν εντελώς, µε συνέπεια η ξήρανση των φύλλων να είναι αναπόφευκτη.
Να σηµειωθεί ότι σε ορισµένες περιπτώσεις, το φουζάριο µπορεί να αναπτυχθεί αρχικά χωρίς να προκαλούνται εξωτερικά συµπτώµατα, καθιστώντας την ταυτοποίησή του ιδιαίτερα δύσκολο εγχείρηµα. Τα είδη του Fusarium προκαλούν όµως σταδιακά πολλά συµπτώµατα όπως τήξεις νεαρών φυτών, σήψη των ριζών, σήψεις του στελεχών, διογκώσεις κυττάρων, µαράνσεις φυτών όπου αρχίζουν µε κιτρινίσµατα φύλλων και πτώση τους, ενώ στα αγγεία των φυτών εντοπίζονται συνήθως µεταχρωµατισµοί.
Ο µύκητας µεταδίδεται διαφορετικά ανάλογα µε το είδος. Η µόλυνση µπορεί να επεκταθεί είτε µε µολυσµένους σπόρους ή βολβούς ή µολυσµένα σπορόφυτα έτοιµα για µεταφύτευση. Επίσης, µπορεί να µεταδοθεί µε µεταφορά ποτιστικού νερού, ενώ συνηθισµένη είναι και η µετάδοση της ασθένειας µέσω µηχανηµάτων.
Πρόληψη και όχι αντιµετώπιση
Η διαχείριση της συγκεκριµένης ασθένειας πρέπει να γίνεται προληπτικά και όχι θεραπευτικά γιατί τότε θα υπάρξουν δυνητικά καταστροφικά αποτελέσµατα. Γεωπόνοι συνιστούν την αγορά αξιόπιστου πιστοποιηµένου γενετικού υλικού (σπόρου, βολβού) απαλλαγµένου από την ασθένεια. Επίσης, συνιστάται η αποφυγή τραυµατισµών στα φυτά, καθώς οι οπές χρησιµεύουν ως πηγή εισόδου παθογόνων. Παράλληλα, χρήσιµος είναι ο συχνός καθαρισµός και η απολύµανση των γεωργικών µηχανηµάτων. Τέλος, η εκρίζωση των φυτών σε µεγάλες προσβολές -πάντα υπό την καθοδήγηση τοπικού γεωπόνου- δεν είναι ζηµιά για τον αγρότη αλλά ανάγκη στην περίπτωση του φουζαρίου.
