Συγκεκριµένα, οι Φινλανδοί εµµένουν σε ένα διαχωρισµό προϋπολογισµού: το ένα τρίτο στη συνοχή, το ένα τρίτο στην ΚΑΠ και το ένα τρίτο σε όλους τους άλλους τοµείς πολιτικής, µε αύξηση της χρηµατοδότησης για πολιτικές προτεραιότητες και νέες προκλήσεις, αλλά σε χαµηλότερα επίπεδα από εκείνα που προτείνει η Επιτροπή.
Η εκτίµηση αυτή υποστηρίζεται ακόµα και από µικρότερο Π∆Π σε σχέση µε αυτό που προτείνει η Κοµισιόν, µε τα νούµερα ωστόσο να µπορούν να αλλάξουν ανά πάσα στιγµή, όπως σχολιάζει ο διακεκριµένος αγροοικονοµολόγος του κολλεγίου Tρίνιτι στο ∆ουβλίνο, Άλαν Μάθιους, καθώς η πολιτική διελκυστίνδα είναι έντονη όσο προχωρούν οι διαπραγµατεύσεις.
Αυτό πάντως που είναι γνωστό από τις ασκήσεις εργασίας που γίνονται µέχρι στιγµής, είναι πως η πρόταση της Κοµισιόν για το Πολυετές µε εισφορές 1,1% έχει απορριφθεί ως πολύ υψηλή. Το ερώτηµα εδώ είναι αν τα νούµερα συγκλίνουν προς το 1.055% ή αν οι χώρες που συνεισφέρουν τα περισσότερα θα φέρουν το νούµερο αυτό στο «πολιτικό όριο» του 1%.
«Είµαστε ακόµα πολύ µακριά από την οποιαδήποτε συµφωνία» παραδέχτηκε η Γερµανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ πριν από λίγες ηµέρες. Άλλωστε είναι γνωστό ότι Γερµανία, Ολλανδία, Σουηδία και ∆ανία δεν θέλουν να ξεπεράσουν το 1% της εισφοράς στον προϋπολογισµό της ΕΕ. Και αν είναι να το ξεπεράσουν, θα θέλουν σίγουρα να περάσει το δικό τους, στις πολιτικές της ΚΑΠ. Όπως έγραψε η Agrenda την περασµένη εβδοµάδα, δεν είναι τυχαίο ότι η Γερµανίδα υπουργός Γεωργίας, Τζούλια Κλόκνερ µίλησε για τη «µεγάλη σηµασία» που θα έχει για τη χώρα της η µείωση των συνδεδεµένων ενισχύσεων.
Από την άλλη η Γαλλία αποτελεί τον κύριο εκφραστή της ιδέας για διατήρηση του προϋπολογισµού της ΚΑΠ στο ακέραιο, µε συµµάχους ακόµα 16 χώρες (Ελλάδα και χώρες κυρίως από Κεντρική Ευρώπη). Παράλληλα, οι χώρες του Visegrad- κυρίως Πολωνία και Ρουµανία αντιδρούν στο νέο µηχανισµό για το κράτος-δικαιού που ενδέχεται να τους στερήσει κονδύλια. Για να υπάρχει πάντως προϋπολογισµός από 1η Ιανουαρίου 2021, από τον οποίο εξαρτώνται χιλιάδες πρότζεκτ, οι «27» θα πρέπει να έχουν φτάσει σε συµφωνία µέχρι τα µέσα ∆εκεµβρίου. Κάτι, που είναι δύσκολο µε τις µέχρι τώρα συνθήκες, οπότε είναι µάλλον ζήτηµα που θα κληθεί να αντιµετωπίσει η κροατική προεδρία και ποιος ξέρει... ίσως και η γερµανική από την 1η Ιουλίου.
Πιέσεις από Κοινοβούλιο
Το νεοεκλεγέν Κοινοβούλιο ενέκρινε στα µέσα του Οκτωβρίου ψήφισµα σχετικά µε το Πολυετές ∆ηµοσιονοµικό Πλαίσιο 2021-2027 θέτοντας ως ανώτατο όριο το 1,3% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ. Παράλληλα το Κοινοβούλιο υποστήριξε πως οι δαπάνες για τις παραδοσιακές πολιτικές της ΕΕ, όπως η γεωργία και η συνοχή, πρέπει να διατηρηθούν σε πραγµατικούς όρους. Επιπλέον, επαναβεβαίωσε άλλα στοιχεία της διαπραγµατευτικής του θέσης, συµπεριλαµβανοµένης της µεταρρύθµισης του συστήµατος ιδίων πόρων και ενός µηχανισµού κράτους δικαίου.
Σύνθετα και αλληλένδετα τα ζητήματα
Για πολλούς λόγους, οι δυσκολίες που αντιµετωπίζουν τα κράτη µέλη όσον αφορά την πρόοδο των διαπραγµατεύσεων για το πολυετές δηµοσιονοµικό πλαίσιο δεν πρέπει να προκαλούν έκπληξη. Όπως συνοψίζεται στα συµπεράσµατα του Συµβουλίου του Οκτωβρίου του 2019, τα ζητήµατα που πρέπει να εξεταστούν είναι τεράστια, σύνθετα και αλληλένδετα. Σύµφωνα µε τον Άλαν Μάθιους, ανακύπτουν θεµελιώδη ερωτήµατα σχετικά µε το για ποιον είναι ο προϋπολογισµός της ΕΕ και πού πρέπει να δαπανηθούν τα χρήµατα, πώς πρέπει να χρηµατοδοτηθεί ο προϋπολογισµός της ΕΕ και κατά πόσον πρέπει να εισαχθούν νέες πηγές εσόδων, εάν και πώς ο προϋπολογισµός της ΕΕ µπορεί να διαδραµατίσει έναν σταθεροποιητικό ρόλο. Καθώς και πιο πρόσφατες συζητήσεις σχετικά µε τους όρους και ιδιαίτερα εάν η απαίτηση τήρησης του κράτους δικαίου πρέπει να αποτελέσει προϋπόθεση για τη λήψη κονδυλίων της ΕΕ.
Πίσω βέβαια από αυτές τις συζητήσεις, βρίσκεται ο µακροχρόνιος διαχωρισµός µεταξύ των κρατών µελών που πληρώνουν τα περισσότερα για τον προϋπολογισµό της ΕΕ και τα υπόλοιπα.
Όσον αφορά πάντως τον προϋπολογισµό της ΚΑΠ, το σηµαντικότερο όπλο που έχουν στα χέρια τους οι υπερασπιστές του, είναι οι περιβαλλοντικές υποχρεώσεις που εισάγει. Αν όντως τις θέλει η Ευρώπη, ας τις πληρώσει.
