Συγκεκριμένα, ο κος. Μητσοτάκης θα δει τη κα. Μέρκελ αύριο, 29 Αυγούστου, ενώ αμέσως δύο μέρες μετά, δηλαδή την 1η Σεπτεμβρίου θα διεξαχθούν οι εκλογές στα Κρατίδια του Βραδενβούργου και της Σαξονίας.
Οι εκλογές αυτές ενδεχομένως να κρίνουν πιθανόν τελεσίδικα την τύχη της κυβέρνησης του Μεγάλου Συνασπισμού (CDU –SPD), ανοίγοντας μελλοντικά τον δρόμο για μία κυβέρνηση CDU –Πρασίνων, κάτι που θα δημιουργούσε ένα νέο πολιτικό περιβάλλον στην Ε.Ε. στην "αυγή" της διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας στην Ελλάδα.
Για την ώρα, πάντως, το βασικό στοιχείο της πολιτικής κατάστασης στη Γερμανία, είναι -μετά από μία περίοδο ευρείας αμφισβήτησης της Μέρκελ (μεταξύ Σεπτεμβρίου 2017 και Δεκεμβρίου 2018)- η παραπέρα ανάκτηση των πρωτοβουλιών των κινήσεων από πλευράς της Γερμανίδας Καγκελαρίου.
Ωστόσο, στην κυβέρνηση του Μεγάλου Συνασπισμού (CDU –SPD), εξακολουθεί να είναι ορθάνοιχτη η "πληγή" στην αριστερή πλευρά του, καθώς το SPD, χωρίς ηγεσία μετά τις ευρωεκλογές, συνεχίζει να μην μπορεί να ανακάμψει από τη δραματική κάμψη της πολιτικής του επιρροής -αν και η υποψηφιότητα του Γερμανού ΥΠΟΙΚ και αντι-καγκελάριου Όλαφ Σολτς για την προεδρία ενόψει των εσωκομματικών εκλογών του ερχόμενου Δεκεμβρίου έχει οδηγήσει σε μία μικρή δημοσκοπική ανάκαμψη των Σοσιαλδημοκρατών (από το 12% στο 14%).
Αν αυτή η τάση συνεχισθεί τους επόμενους μήνες, τότε φαίνεται –σύμφωνα με πηγές του Capital.gr στο Βερολίνο– η εκλογή ου Σολτς στην ηγεσία του SPD.
Την ίδια ώρα, οι Πράσινοι οι οποίοι εκφράζουν το ανερχόμενο (κυρίως λόγω της αυξανόμενης κοινωνικής ευαισθησίας για τις συνέπειες της "κλιματικής αλλαγής") οικολογικό προοδευτικό πολιτικό Κέντρο στον γερμανικό πολιτικό χάρτη (κερδίζοντας δυνάμεις όχι μόνο από το SPD, αλλά και από το CDU) διατηρούν σταθερά, δημοσκοπικά τη 2η θέση (όπως συνέβη και στις πρόσφατες ευρωεκλογές). Ήδη, σύμφωνα με πληροφορίες, μάλιστα, έχουν ξεκινήσει άτυπες συζητήσεις με το κόμμα της Μέρκελ προκειμένου να ετοιμάσουν ένα σχέδιο κυβερνητικού προγράμματος μετά τις επερχόμενες προγραμματισμένες εθνικές εκλογές (Φθινόπωρο 2021), αν όχι νωρίτερα (πχ Άνοιξη 2020).
Επόμενος σταθμός ο οποίος εν μέρει μπορεί να κρίνει το αν οι ομοσπονδιακές κάλπες θα διεξαχθούν νωρίτερα από το Φθινόπωρο του 2021 ή θα υπάρξει κάποια "ανασυγκρότηση" της σύνθεσης της γερμανικής κυβέρνησης είναι το αποτέλεσμα των εκλογών του Σεπτεμβρίου στα κρατίδια του Βραδενβούργου και της Σαξονίας στην ανατολική Γερμανία στις οποίες αναμένεται πτώση τόσο του CDU, όσο και του SPD και ενδεχόμενη πρωτιά των ακροδεξιών του AfD.
Κυριαρχία Μέρκελ
Πάντως, όπως φάνηκε στις τελευταίες δημοσκοπήσεις το CDU μαζί και η Μέρκελ, παρά τις απώλειες του περασμένου Φθινοπώρου (πχ εκλογές στην Έσση) σε πανεθνική κλίμακα, συνεχίζει να διατηρεί την πρώτη θέση, την οποία –κατά το προηγούμενο δίμηνο – είχε χάσει από τους Πράσινους. Παράλληλα, η τοποθέτηση της προσωπικής επιλογής της Μέρκελ , δηλαδή της Ούρσουλα Φον ντερ Λάιεν, στη θέση της προεδρίας της Κομισιόν, τον περασμένο Ιούλιο, θεωρήθηκε από τη γερμανική κοινή γνώμη ως σημαντική επιτυχία της Γερμανίδας Καγκελαρίου.
Τέλος, ο διορισμός, της επίσης εκλεκτής της Μέρκελ αν και όχι της γερμανικής κοινής γνώμης, Ανεγκρέτ Κραμπ-Κάρενμπάουερ (πρόεδρος του CDU από τον περασμένο Δεκέμβριο), στη θέση της επικεφαλής του Υπουργείου Αμύνης –το οποίο τελευταία φαίνεται να αποκτά πιο βαρύνοντα πολιτικό ρόλο τόσο στην εσωτερική όσο και στην εξωτερική σκηνή– ολοκληρώνει το "παζλ'' της επιβεβαίωσης της πολιτικής κυριαρχίας της Γερμανίδας Καγκελαρίου.
Το ενδεχόμενο της αύξησης των δημοσίων δαπανών της ομοσπονδιακής κυβέρνησης προκειμένου να μετριασθούν οι κοινωνικές συνέπειες της όψιμης, πολύ ήπιας για την ώρα οικονομικής κρίσης στη Γερμανία, μαζί και οι αρνητικές επιπτώσεις στον "Μεγάλο Συνασπισμό" –σύμφωνα με διπλωματικές πηγές στη γερμανική πρωτεύουσα– δεν θα πρέπει να θεωρείται επ’ουδενί πολύ πιθανό, καθώς εντός της κυβέρνησης υπάρχει ισχυρή η άποψη πως οι αιτίες της κρίσης είναι εξωγενείς, δηλαδή οφείλονται στην πολιτική των ΗΠΑ και της Κίνας και έτσι δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν αποφασιστικά από κάποια άλλη πιο επεκτατική δημοσιονομική πολιτική.
Σε ιστορικό χαμηλό το SPD
Οι πιέσεις υπέρ της επεκτατικής πολιτικής ασκούνται κυρίως από πλευράς SPD. Kαι αυτό γιατί, παραμένει δημοσκοπικά εδώ και μήνες "κολλημένο" στην 4η θέση (με το ιστορικό χαμηλό ποσοστό του 12%), μετά τους Πράσινους, ακόμα και το ακροδεξιό AfD.
Η παραίτηση της προέδρου των Σοσιαλδημοκρατών, Άντρεα Νάλες, δεν αύξησε την επιρροή τους. Πάντως ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ, Όλαφ Σολτς και ο Γερμανός ΥΠΕΞ, Χάικο Μάας παραμένουν στις πιο υψηλές θέσεις των προτιμήσεων των Γερμανών (κάτω, όμως, από τη Μέρκελ).
Σε περίπτωση, όμως, που οι Σοσιαλδημοκράτες, που υποστούν άλλη μία βαριά ήττα στις τοπικές κάλπες –τον Σεπτέμβριο– στο Βραδενβούργο και τη Σαξονία, τότε θα επιταχυνθούν οι εξελίξεις στο εσωτερικό τους, αλλά και στον Μεγάλο Συνασπισμό. Σύμφωνα με ορισμένα σενάρια, αμέσως μετά τις τοπικές εκλογές του Σεπτεμβρίου και μάλιστα πριν καν τις τοπικές εκλογές στο κρατίδιο Θουριγγίας (27 Οκτωβρίου 2019), αλλά και την εκλογή νέας ηγεσίας (Δεκέμβριος 2019) δεν αποκλείεται εσωκομματικό δημοψήφισμα για το αν θα πρέπει το SPD να συνεχίσει να συμμετέχει στην κυβέρνηση του Μεγάλου Συνασπισμού.
Αν όντως διεξαχθεί εσωκομματικό δημοψήφισμα στο SPD και προκύψει πλειοψηφία υπέρ της παραμονής του κόμματος στον Μεγάλο Συνασπισμό, τότε οι επόμενες ομοσπονδιακές κάλπες θα γίνουν κανονικά σε 2 χρόνια. Πάντως, ακόμα και αν δεν γίνει δημοψήφισμα και η μεταβατική ηγεσία του SPD αποφασίσει παραμονή στην Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση, θα γίνει η ήδη προγραμματισμένη συνάντηση κορυφής των ηγεσιών των CDU και SPD, το ερχόμενο Φθινόπωρο προκειμένου να καθορισθούν το αν και ποια θα είναι τα επόμενα βήματα του Μεγάλου Συνασπισμού. Αν μάλιστα εκλεγεί ο Σολτς στην ηγεσία του SPD τότε ο Μεγάλο Συνασπισμό θα κερδίσει "ανάσες" επιβίωσης.
Αν, από την άλλη μεριά, γίνει εσωκομματικό δημοψήφισμα στο SPD και προκύψει πλειοψηφία υπέρ της εξόδου του κόμματος από το Μεγάλου Συνασπισμού, τότε υπάρχουν δύο δρόμοι: Είτε η άμεση προσφυγή στις πρόωρες κάλπες (πχ την Άνοιξη του 2021) είτε η πρόωρη είσοδος των Πρασίνων στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση.
Η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, αν και πολύ πιθανή, αποτελεί δύσκολη επιλογή για το σύνολο του πολιτικού συστήματος της Γερμανίας, καθώς κάτι τέτοιο έχει να γίνει από τη "σκοτεινή" δεκαετία του ’30 και οι ηγέτες των κομμάτων δεν επιθυμούν καμία ''σύγκριση'' με τη "Δημοκρατία της Βαϊμάρης'' (λόγω της τραγικής κατάληξής της με την άνοδο του ναζισμού). Παρ' όλα αυτά, αν προκηρυχθούν πρόωρες ομοσπονδιακές κάλπες, όλα δείχνουν πως τα δύο πρώτα κόμματα (και μάλιστα με μικρή διαφορά μεταξύ τους) θα είναι το κόμμα της Μέρκελ (CDU) και οι Πράσινοι, χωρίς μάλιστα να αποκλείεται η πρωτιά των δεύτερων.
Δεδομένης της αναμενόμενης εκλογικής –όπως, έως τώρα φαίνεται δημοσκοπικής κατάρρευσης του SPD, αλλά και της αδυναμίας άλλων συνεργασιών (πχ SPD, Linke, Πρασίνων), Χριστιανοδημοκράτες και Πράσινοι έχουν ήδη ξεκινήσει επαφές προκειμένου να διαμορφωθεί έγκαιρα ένα πρόπλασμα προγράμματος μεταξύ τους, για μία νέα συγκυβέρνηση στη Γερμανία.
Εξάλλου, το σενάριο συγκυβέρνησης CDU –Πρασίνων είναι το δημοφιλέστερο στη γερμανική κοινή γνώμη. Το προγραμματικό πρόπλασμα το οποίο συζητάνε κλιμάκια των δύο κομμάτων θα μπορούσε δυνητικά να χρησιμοποιηθεί και σε περίπτωση που, τους επόμενους μήνες, φύγει το SPD από τον Μεγάλο Συνασπισμό. Διπλωματικές πηγές του Capital.gr στο Βερολίνο επιμένουν πως είναι ισχυρή η πιθανότητα συγκυβέρνησης CDU-Πρασίνων, χωρίς καν να προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές, σενάριο όμως που απορρίπτουν άλλες πληροφορίες.
Πηγή: capital.gr
