Μια πρώτη έρευνα της Agrenda, µε αφορµή τη σχετική έκδοση του Fresher, βεβαιώνει ότι µόνο στον κλάδο των οπωροκηπευτικών, κατά την τελευταία τριετία, έχουν αφήσει απλήρωτους λογαριασµούς τουλάχιστον 20 γνωστές, επώνυµες επιχειρήσεις. Είναι δύσκολο να υπολογισθεί το ακριβές ύψος των οφειλών που µεταφέρουν στις πλάτες των παραγωγών, οι τοπικές κοινωνίες γνωρίζουν ωστόσο την ανεπανόρθωτη ζηµιά την οποία προκαλούν τόσο στην οικονοµία τους όσο και ευρύτερα στην κοινωνία.
∆εν είναι, µάλιστα, λίγες οι περιπτώσεις που αυτές οι «αθετήσεις» οδηγούν σε τραγικά αποτελέσµατα, µε αποδέκτες ολόκληρες οικογένειες αγροτών, οι οποίες βιώνουν µε τον πιο επώδυνο τρόπο τις συνέπειες µιας αγοράς που παραµένει ξέφραγο αµπέλι και µιας πολιτείας που αρνείται να δεί το πρόβληµα καθαρά.
Πολύ µεγάλες, στις περισσότερες των περιπτώσεων, είναι και οι παράπλευρες οικονοµικές απώλειες που προκύπτουν ως αποτέλεσµα της αδυναµίας των «ριγµένων» αγροτών να ανταποκριθούν στις δικές τους υποχρεώσεις. Αναφέρεται για παράδειγµα, το οικονοµικό αδιέξοδο στο οποίο έχουν βρεθεί τον τελευταίο καιρό µια σειρά από καταστήµατα αγροτικών εφοδίων, τα οποία, ως είθισται παρείχαν ανοιχτές πιστώσεις στους αγρότες-πελάτες τους, οι οποίοι, όµως, µένοντας απλήρωτοι από τους παραλήπτες της σοδειάς τους, αδυνατούν µε τη σειρά τους να καλύψουν τις δικές τους υποχρεώσεις. Το πρόβληµα εµφανίζεται πιο έντονο σε περιοχές µε έντονη δραστηριότητα στην παραγωγή φρούτων και λαχανικών, κλάδος ο οποίος δείχνει να έχει από τη φύση του µεγαλύτερα ρίσκα, τα οποία, στο τέλος της ηµέρας επωµίζονται µόνο οι αγρότες.
Μπέζας, Κατσιαµάκας, Βαρβέρης, Πανταζής, Ζωγράφος, Φραγκόπουλος, Βαρελάς, Μητσόπουλος, Χριστοδούλου, Λυµπάντζης, Κανελλόπουλος, Παναγιωτόπουλος, Ανταλουδάκης, Τζελέπης, Σαράντος, Πασχάλης, Γκίλας, Στράφας, Φραγκίστας, είναι ορισµένα µόνο από τα ονόµατα που έχουν ακουσθεί µετ’ επιτάσεως τον τελευταίο καιρό σε ό,τι αφορά τη συναλλακτική τους σχέση µε τους παραγωγούς. Σηµειωτέον ότι όλες αυτές προέρχονται από τον κλάδο των οπωροκηπευτικών, µε τις περισσότερες εξ αυτών µάλιστα να βρίσκονται στα νότια της χώρας και σε µικρή απόσταση από την πρωτεύουσα. Είναι και πολλές άλλες από το ρύζι, τα όσπρια, τα δηµητριακά, το γάλα κ.α.
Ο Σαίξπηρ υπήρξε µέγας µαυραγορίτης;
Μαυραγορίτης, τοκογλύφος, φοροφυγάς – αυτές οι λέξεις, σίγουρα δεν είναι οι πρώτες που µας έρχονται στο µυαλό όταν σκεφτόµαστε τον Ουίλιαµ Σαίξπηρ. Ίσως θα έπρεπε!
Αυτό υποστηρίζει µια οµάδα ακαδηµαϊκών, οι οποίοι αποδεικνύουν τελευταία ότι ο κορυφαιος θεατρικός συγγραφέας ήταν ένας στυγνός επιχειρηµατίας, που πλούτισε εµπορευόµενος δηµητριακά κατά τη διάρκεια µιας περιόδου λιµού.
Από το 2013, ερευνητές από το Πανεπιστήµιο του Aberystwyth στην Ουαλία υποστήριξαν ότι δεν µπορούµε να κατανοήσουµε πλήρως τον Σαίξπηρ, εκτός κι αν µελετήσουµε παράλληλα τις συχνά άγνωστες επιχειρηµατικές του δραστηριότητες.
«Ο µαυραγορίτης σιταριού Σαίξπηρ έπρεπε να αποκρυφτεί από την ιστορία έτσι ώστε η δηµιουργική ιδιοφυΐα του Σαίξπηρ να µπορεί να γεννηθεί», λένε οι ερευνητές σε µια µελέτη που παρουσιάστηκε πριν από 3 χρόνια στο λογοτεχνικό φεστιβάλ Hay, στην Ουαλία.
Αναλυτικό ρεπορτάζ στην εφημερίδα Agrenda που κυκλοφορεί στα περίπτερα εκτάκτως την Παρασκευή 8 Μαρτίου μαζί με το περιοδικό Fresher
