Έτσι η ελληνική γεωργία δεν πάει πουθενά

  Καινούργιος αιώνας

Κανείς δεν λέει ότι στα 80 και πλέον χρόνια λειτουργίας της Αγροτικής Τράπεζας (ιδρύθηκε το 1929) και της ΠΑΣΕΓΕΣ (έβαλε θεµέλια το 1935), όλα πήγαν καλά. Ήταν οι αστοχίες ιθυνόντων της Αγροτικής Τράπεζας και ενδεχοµένως η αλαζονεία των διοικήσεων της ΠΑΣΕΓΕΣ που οδήγησαν στη θεσµική κατάρρευση των εν λόγω φορέων. Βέβαια το έλλειµµα παραµένει τεράστιο. Γι’ αυτό, αφενός οι ίδιοι οι αγρότες καλούνται να αποκαταστήσουν τη θεσµική τους φωνή. Την ίδια στιγµή, είναι δουλειά της Πολιτείας να βρει τον τρόπο, έτσι ώστε οι επαγγελµατίες του αγροτικού χώρου, να έχουν στη διάθεσή τους έναν φορέα που θα παρεµβαίνει αποφασιστικά στην υπόθεση της αγροτικής ανάπτυξης.

  HDBI των αγροτών

Το παράδειγµα της Ελληνικής Αναπτυξιακής Τράπεζας  (HDBI), είναι αντιπροσωπευτικό του ρόλου που θα µπορούσε να διαδραµατίσει ο υπό εξέταση φορέας στον ειδικότερο τοµέα της αγροτικής παραγωγής. Κανείς δεν υποτιµά την προσφορά της Τράπεζας Πειραιώς (διατηρεί σήµερα τον πρώτο λόγο), όπως και των άλλων εµπορικών - συστηµικών ή και των συνεταιριστικών ακόµα τραπεζών στη χρηµατοδότηση του αγροτικού χώρου. Όµως είναι άλλο αυτό, κι άλλο η διαχρονική παρουσία ενός χρηµατοοικονοµικού φορέα, που θα µεταφέρει διεθνή εµπειρία, θα προτείνει πολιτικές, θα σχεδιάζει χρηµατοδοτικά εργαλεία, θα παρέχει εγγυήσεις, θα συµβάλει στη µόχλευση πόρων και θα προσφέρει τη δυνατότητα στις άλλες τράπεζες να κινούνται σε πιο στέρεο έδαφος.

  ∆ιεθνής εµπειρία

Οι αναγνώστες της στήλης το ξέρουν καλά ότι ουδέποτε υπήρξε υπέρµαχος του κρατισµού, εποµένως η αναβίωση µιας τράπεζας στο πρότυπα της ΑΤΕ δεν θα είχε κανένα νόηµα. Όπως δεν θα είχε νόηµα και η αναβίωση το 2021 µιας οργάνωσης στα πρότυπα της ΠΑΣΕΓΕΣ. Αυτό το οποίο λείπει σήµερα, είναι οργανισµοί κατάλληλοι να µελετήσουν σε βάθος τα ζητήµατα του αγροτικού χώρου και να διευκολύνουν τη χάραξη πολιτικών προσαρµοσµένων στη διεθνή εµπειρία και στις εξελίξεις του 21ου αιώνα.

  Πελατεία του 6ου

Το µόνο βέβαιο είναι ότι µε τις υπάρχουσες δοµές η ελληνική γεωργία δεν πάει πουθενά. Με τους πολιτικούς και τις ηγεσίες του υπουργείου να έρχονται και να παρέρχονται, µε τη δηµόσια διοίκηση να βρίσκεται στα χειρότερά της, µε τη συλλογική συνείδηση στον αγροτικό χώρο να έχει χαθεί και τον συνεργατισµό να έχει απαξιωθεί, αυτό που πρώτα και πάνω απ’ όλα χρειάζεται, είναι ένας σταθερός και ανεξάρτητος φορέας, µελέτης και σύλληψης πολιτικών. Ένας φορέας που θα  είναι σε θέση να βλέπει τι γίνεται στον κόσµο, να επεξεργάζεται θέσεις, να εισηγείται πολιτικές. Αλλιώς, η αγροτική πολιτική θα βασίζεται στα γραφεία υποδοχής εκλογικής πελατείας, του 6ου, του 4ου, του 2ου ορόφου και πάει λέγοντας, ή στα «καπρίτσια» των κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών και των παρωχηµένων προ καιρού αγροτοπατέρων.