Το παράδειγµα του ελαιολάδου είναι ίσως το πιο αντιπροσωπευτικό της νέας εικόνας που διαµορφώνεται στην αγορά. Εκεί όπου µέχρι πριν από µια 8ετία υπήρχαν δύο µεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις τυποποίησης, λίγοι έµποροι και άλλοι 2-3 µεγάλοι συνεταιρισµοί, οι οποίοι διέθεταν κατά βάση την παραγωγή τους σε χύµα µορφή, κυρίως σε µεγάλους ιταλικούς οίκους, αυτά τα χρόνια έχουν «ξεφυτρώσει» περισσότερες από 300 επιχειρήσεις που τυποποιούν και διακινούν επώνυµο προϊόν. Όλοι αυτοί είναι υποχρεωµένοι να αγοράσουν πρώτη ύλη, δηλαδή ελαιόλαδο και µάλιστα απευθύνονται άµεσα στους καλλιεργητές.
Σε πολλές περιπτώσεις, µάλιστα, έχει ξεκινήσει συστηµατικά µια διαδικασία συµβολαιακής γεωργίας, η οποία µεταφέρει τεχνογωσία στους παραγωγούς και παράλληλα βάζει κάποιες προϋποθέσεις για οικονοµία κλίµακος στις εισροές.
Σε καθέ περίπτωση, το ολιγοπώλειο του ελαιολάδου που υπήρχε στη χώρα µας για πολλές δεκαετίες δείχνει να έχει ραγίσει και απ’ αυτό τουλάχιστον, οι καλλιεργητές, ακόµα κι αν δεν έχουν φτιάξει τη δική τους ετικέτα, δεν µπορεί παρά να βγουν κερδισµένοι, τουλάχιστον στο επίπεδο των τιµών παραγωγού.
Οι νέες µικρής κλίµακας επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον τοµέα του branding δεν διαθέτουν βέβαια τεράστιο διαπραγµατευτικό εκτόπισµα, χαρακτηρίζονται ωστόσο από ευελιξία, από δυνατότητα διαφοροποίησης και πρόσθεσης υπεραξίας στο προϊόν, εποµένως, αν βρουν µε κάποιο τρόπο -ήδη δηµιουργούνται κάποιες πλατφόρµες- το δρόµο τους προς τις ξένες αγορές, θα είναι σε θέση να επιστρέψουν κάτι απ’ αυτή την υπεραξία και στους παραγωγούς.
Άλλωστε, η ανάδειξη τέτοιων πρωτοβουλιών δεν περιορίζεται µόνο στον τοµέα του ελαιολάδου. Ο κλάδος των τυροκοµικών του κρασιού, των super foods, του µελιού και πολλοί άλλοι, δίνουν καθηµερινά νέα παραδείγµατα ανάπτυξης της ιδιωτικής κυρίως πρωτοβουλίες σε επιχειρήσεις branding µικρής κλίµακας οι οποίες χρειάζονται πρώτη ύλη και είναι εκ των πραγµάτων υποχρεωµένες να καλλιεργήσουν τη σχέση τους µε τον παραγωγό.
Είναι κάτι το οποίο θα επηρεάσει καταλυτικά τη διαµόρφωση της αγοράς αγροτικών τα επόµενα χρόνια, είναι κάτι που θα δώσει διαφορετική οντότητα στη θέση του παραγωγού, είναι κάτι που θα οδηγήσει σε µια νέα εποχή, ανεξάρτητα αν το κράτος, ο Αραχωβίτης ή οποιοσδήποτε άλλος από τους ιθύνοντες το αντιλαµβάνονται και προσπαθούν ή όχι να το διευκολύνουν.
Διαβάστε ολόκληρο το ρεπορτάζ στην εφημερίδα Agrenda που κυκλοφορεί στα περίπτερα από το Σάββατο 3 Νοεμβρίου μαζί με το περιοδικό Profi
