Για 30 εκατ. στρμ επιλέξιμα βοσκοτόπια πάει το ν/σ

Το όλο θέμα έχει να κάνει με την προώθηση της διαδικασίας πληρωμής των κοινοτικών ενισχύσεων και ειδικότερα με την προκαταβολή του λεγόμενου τσεκ το οποίο, σ’ αυτή τη φάση, υπολογίζεται να αντιστοιχεί στο 70% της βασικής ενίσχυσης ή αλλιώς στο 50% της ενιαίας ενίσχυσης χωρίς να υπολογίζεται το πρασίνισμα.

Είναι σαφές ότι η απόφαση της πολιτικής ηγεσίας να προκαταβάλει αυξημένη βασική ενίσχυση και να αφήσει εκτός του μέρος της ενίσχυσης (30% επί του συνόλου της ενιαίας) που προέρχεται από την τήρηση στοιχειωδών κανόνων αειφορίας και προστασίας του περιβάλλοντος, έχει να κάνει με τις δυσκολίες που ανακύπτουν στην οριοθέτηση και ταυτοποίηση των εκτάσεων βάσει των οποίων ο κάθε αγρότης δικαιούται να εισπράξει τις αντίστοιχες ενισχύσεις.  

Ακάλυπτα δικαιώµατα

Με βάση τις εκτιµήσεις των συντακτών του νοµοσχεδίου, µε βάση τα έως τώρα δεδοµένα, οι επιλέξιµες εκτάσεις µόλις που προσεγγίζουν τα 17 εκατοµµύρια στρέµµατα, όταν οι ανάγκες που πηγάζουν µέσα από τα κατανεµηµένα δικαιώµατα προσεγγίζουν τα 26 εκατοµµύρια στρέµµατα. Αυτό σηµαίνει ότι µε τα µέχρι στιγµής δεδοµένα ένας σηµαντικός αριθµός δικαιωµάτων µένει ακάλυπτος, θέµα το οποίο έχει οδηγήσει από τη µια σε σοβαρούς καταλογισµούς και πρόστιµα κι από την άλλη σε µεγάλες καθυστερήσεις των πληρωµών εξισωτικής (2013 και 2014) αλλά και της ενιαίας ενίσχυσης (2014) πολλών κτηνοτρόφων.

Σηµειωτέον ότι το νοµοσχέδιο έρχεται να καλύψει θεσµικά τις ανάγκες που πηγάζουν και από τον Κοινοτικό Κανονισµό για τη νέα ΚΑΠ, βάσει το οποίου παρέχεται στη χώρα µας η δυνατότητα επέκτασης των δυνάµενων να εξασφαλίσουν δικαιώµατα εκτάσεων και σε ζώνες χαµηλής βλάστησης ή ακόµα και σε περιοχές που χαρακτηρίζονται δασικές. Βάση του νέου νόµου, θα προχωρήσουν οι µελέτες για τη βοσκοϊκανότητα των αντίστοιχων περιοχών και στη συνέχεια θα διαµορφωθούν τα προβλεπόµενα διαχειριστικά σχέδια βοσκοτόπων σε κάθε Περιφέρεια.

Όλα αυτά απαιτούν χρόνο που υπολογίζεται σε µια διετία περίπου, δηλαδή µέχρι τα τέλη του 2017, γι’ αυτό, όπως δηλώνουν οι αρµόδιοι του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, µέχρι τότε θα ισχύσουν κάποιες προσωρινές λύσεις, µέσω των οποίων θα επιδιωχθεί να «µπαλωθεί» η κατάσταση και να µην µείνουν οι δικαιούχοι απλήρωτοι.

Πόσο µπορεί σ’ αλήθεια να γίνει αυτό, υπάρχουν φυσικά αµφιβολίες. Γνώστες της όλης κατάστασης υποστηρίζουν ότι οι «καθαρές» εκτάσεις που έχουν δηλωθεί δεν ξεπερνούν τα 12 εκατ. στρέµµατα και πάνω σ’ αυτές έγινε µια προσπάθεια να εξασφαλιστούν επιπλέον στρέµµατα, ειδικά στις περιοχές µε πρόβληµα (Αιτωλοακαρνανία, Λάρισα Σέρρες και Ξάνθη), από τις λεγόµενες τοπικές πρακτικές, δηλαδή τις ξυλώδεις εκτάσεις. 

Οι πληροφορίες λένε, ότι η σχετική προσπάθεια δεν απέδωσε πολλά πράγµατα, καθώς µε χίλια βάσανα, η µελέτη που ανατέθηκε πριν το Πάσχα στον ΕΛΓΟ απέφερε κάπου 1,2 εκατοµµύρια στρέµµατα, δηλαδή πολύ λιγότερα απ’ αυτά που χρειάζονται για να γίνουν ανώδυνα οι πληρωµές των ενισχύσεων στους κτηνοτρόφους.

Τα κενά της διετίας 2013-2014

Το θέµα έχει πολλά τερτίπια και µέχρι στιγµής κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει σε τι έκταση θα πληρωθούν φέτος τα νέα δικαιώµατα, ποιες περιοχές επιστρατεύονται για να καλύψουν έλλειψη επιλέξιµων βοσκοτόπων σε κάποιες άλλες περιοχές, τι θα γίνει µε τους δικαιούχους ορεινών και µειονεκτικών περιοχών που θα υποχρεωθούν να «κατέβουν» σε πεδινές εκτάσεις και εποµένως να χάσουν εξισωτικές αποζηµιώσεις και τέλος πως θα καλυφθούν τα µεγάλα κενά που υπάρχουν στη διετία 2013 και 2014 και που υποχρεώνουν τους επαγγελµατίες του χώρου να µένουν για χρόνια απλήρωτοι.

Μια ψύχραιµη µατιά πάντως στο όλο θέµα, αφήνει την εντύπωση ότι οι δυσκολίες που ανακύπτουν στην τακτοποίηση των οικονοµικών εκκρεµοτήτων σε σχέση µε δικαιώµατα κοινοτικών ενισχύσεων, ειδικά στον τοµέα της κτηνοτροφίας, έχουν να κάνουν, τόσο µε τις δαιδαλώδεις γραφειοκρατικές διαδικασίες που ακολουθούνται και τα επιµέρους συµφέροντα των «τεχνικών κλιµακίων» επ’ αυτών, όσο και µε την αδυναµία της Πολιτείας (δηλαδή των εκάστοτε κυβερνήσεων) να αποκαταστήσουν την τάξη ανάµεσα σ’ εκείνους τους δικαιούχους που «ιστορικά» κατάφεραν να κατοχυρώσουν κάποια δικαιώµατα και σ’ εκείνους που πραγµατικά δικαιούνται να κατέχουν αντίστοιχους τίτλους. Εµπειρογνώµονες µε καλή γνώση του όλο θέµατος υποστηρίζουν ότι τα «τσίγκινα» δικαιώµατα που έχουν ενταχθεί εδώ και χρόνια στο σύστηµα και γύρω από τα οποία διαιωνίζεται µια στρεβλή εικόνα ανισορροπίας µεταξύ επιλέξιµου (για βοσκή) τόπου και διαθέσιµου ζωικού κεφαλαίου, υπερβαίνουν το 20% του όλου, ήτοι επιβαρύνουν το σύστηµα µε επιπλέον «κάλπικες» ανάγκες που προσεγγίζουν τα 2,8 µε 3 εκατοµµύρια στρέµµατα.

Σαθρό σύστηµα κατοχύρωσης τίτλων

Οι πλαστές αυτές ανάγκες σε βοσκήσιµη γη αλλοιώνουν σε πολύ µεγάλο βαθµό την εικόνα που  υπάρχει γύρω από τα δικαιώµατα και η αίσθηση που υπάρχει, είναι πως, ούτε η σηµερινή κυβέρνηση θέλησε να βάλει ένα τέλος σ’ αυτό το σαθρό σύστηµα κατοχύρωσης τίτλων και απαίτησης κοινοτικών ενισχύσεων που στρεβλώνει την εικόνα του κλάδου και ναρκοθετεί την ανάπτυξή του επί υγιούς βάσεως.

Για τις ανάγκες του παρόντος νόµου, βοσκήσιµες γαίες καλούνται οι εκτάσεις που µπορεί να χρησιµοποιηθούν για βόσκηση ζώων (βοσκότοποι) στις οποίες αναπτύσσεται βλάστηση αυτοφυής ή µη, ποώδης, φρυγανική ή ξυλώδης µε θαµνώδη ή αραιά δενδρώδη µορφή ή και µικτή και οι οποίες µπορεί να εκτείνονται και σε υδάτινα παραλίµνια ή παραποτάµια οικοσυστήµατα, όπου αναπτύσσεται υδροχαρής βλάστηση. O χαρακτήρας και ο προορισµός των βοσκήσιµων γαιών δεν µεταβάλλεται λόγω της χρήσης τους για τη διατροφή των αγροτικών ζώων, η δε διαχείριση τους διέπεται από τις σχετικές για κάθε κατηγορία έκτασης διατάξεις της αγροτικής, δασικής και περιβαλλοντικής νοµοθεσίας.

Ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίµων, αναθέτει την εκπόνηση διαχειριστικών σχεδίων βόσκησης στις Περιφέρειες της Χώρας µε προγραµµατική σύµβαση η οποία συνάπτεται µε την οικεία Περιφέρεια. Τα διαχειριστικά σχέδια που εκπονούν οι Περιφέρειες, εγκρίνονται µε απόφαση του Συντονιστή της οικείας Αποκεντρωµένης ∆ιοίκησης, µετά από γνώµη της οικείας δασικής αρχής ή της αρµόδιας ∆ιεύθυνσης ∆ασών στην περίπτωση απουσίας ∆ασαρχείου κατά το µέρος που αφορά εκτάσεις που υπάγονται στις διατάξεις της δασικής νοµοθεσίας και των αρµόδιων ∆ιευθύνσεων Αγροτικής Ανάπτυξης και Κτηνιατρικής  κατά το µέρος που αφορά γεωργικές εκτάσεις.

1. Μέχρι 31-1-2019 εκπονούνται, υποβάλλονται και εγκρίνονται τα διαχειριστικά σχέδια των βοσκήσιµων γαιών της Χώρας που προβλέπονται στην παράγραφο 2 του άρθρου 3. Μετά την προθεσµία αυτή δεν επιτρέπεται η ενεργοποίηση δικαιωµάτων ενίσχυσης για την εν λόγω έκταση, χωρίς την ύπαρξη και εφαρµογή εγκεκριµένου διαχειριστικού σχεδίου βόσκησης.

1. Το δικαίωµα βοσκής σε βοσκήσιµες γαίες, µεταξύ των οποίων δηµόσια δάση, δασικές εκτάσεις και µη πεδινά χορτολίβαδα των παρ. 1, 2, 3 και 5 του άρθρου 3 του 998/1979 (Α΄289), όπως ισχύουν, στα οποία η βοσκή δεν έχει απαγορευθεί ή ρυθµιστεί βάσει των κείµενων διατάξεων της δασικής και περιβαλλοντικής νοµοθεσίας, παραχωρείται στις οικείες Περιφέρειες, στις οποίες περιέρχονται και οι πρόσοδοι από την εκµίσθωση αυτών.

Τα δικαιώµατα χρήσης της βοσκής από κτηνοτρόφους, επί των βοσκήσιµων γαιών στις οποίες επιτρέπεται η βόσκηση, σύµφωνα µε τα διαχειριστικά σχέδια βόσκησης που έχουν εγκριθεί, κατανέµονται από τις οικείες Περιφερειακές Ενότητες. Για το σκοπό αυτό µε απόφαση του Υπουργού  Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίµων συνιστάται επιτροπή κατανοµής των δικαιωµάτων χρήσης της βοσκής εντός της οικείας Περιφερειακής Ενότητας,  τα µέλη της οποίας ορίζονται µε απόφαση του Περιφερειάρχη.

1. Για τα δικαιώµατα χρήσης της βοσκής, σύµφωνα µε το άρθρο 6, καταβάλλεται από τους κτηνοτρόφους µίσθωµα, το ύψος του οποίου καθορίζεται µε απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών και ∆ιοικητικής Ανασυγκρότησης, Οικονοµικών και Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίµων.

2. Το ανωτέρω µίσθωµα των δηµόσιων γαιών κατατίθεται υπέρ της Περιφέρειας, στα διοικητικά όρια της οποίας ασκείται η βόσκηση και σε σχετικό λογαριασµό της, µε την υποχρέωση διάθεσής του για την εκπόνηση και την εφαρµογή των διαχειριστικών σχεδίων, τη συντήρηση και την κατασκευή έργων υποδοµής των βοσκήσιµων γαιών, σύµφωνα µε το διαχειριστικό σχέδιο βόσκησης.

2. ∆εν αποτυπώνονται ως βοσκήσιµες γαίες, εκτάσεις που:

α) έχουν γενικότερες δεσµεύσεις ή έχουν παραχωρηθεί για άλλους σκοπούς στο πλαίσιο της ισχύουσας δασικής νοµοθεσίας

β) είχαν τη µορφή δάσους ή δασικής έκτασης και καταστράφηκαν από πυρκαγιά ή αποψιλώθηκαν µε άλλο τρόπο και έχουν κηρυχθεί αναδασωτέες, µε την επιφύλαξη των άρθρων 105 και 107 του ν.δ. 86/1969 (∆ασικός Κώδικας)

γ) περιλαµβάνονται σε προγράµµατα αναδάσωσης των δασικών υπηρεσιών

δ) υπάγονται σε κάποια από τις περιπτώσεις της παραγράφου 2 του άρθρου 38 του ν. 998/1979 (Α΄289) όπως ισχύει

ε) προβλέπονται στις περιπτώσεις β΄ έως και ε΄ της παραγράφου 1 του άρθρου 69 του ν.δ. 86/1969 (Α΄7)

στ) βρίσκονται σε πυρήνες Εθνικών ∆ρυµών.

Βρείτε εδώ τα σχετικά έγγραφα:

Αιτιολογκή έκθεση για το σχέδιο νόμου για τις βοσκήσιμες γαίες.doc

Σχέδιο νόμου για τις βοσκήσιμες γαίες και άλλες διατάξεις.doc