Προφανώς και δεν ήταν όλα ρόδινα, καθώς το πρώτο που φάνηκε από νωρίς ήταν οι απρόβλεπτες δυσκολίες στην καλλιεργητική φροντίδα της ροδιάς, ενώ το δεύτερο «αγκάθι» έχει να κάνει µε τις οργανωτικές δοµές των παραγωγών και τις προϋποθέσεις που απαιτούνται µέχρι να βρεθεί η πρόσβαση στην αγορά.
Η φετινή χρονιά αποσαφηνίζει ακόµη περισσότερο το θολό τοπίο των προηγούµενων χρόνων, µε τους επίµονους και συστηµατικούς καλλιεργητές να κερδίζουν το παιχνίδι της βιωσιµότητας των εκµεταλλεύσεων και τους ανυπόµονους να βγαίνουν οριστικά εκτός αγοράς. Οι πρώτες εκτιµήσεις κάνουν λόγο για µειωµένη παραγωγή, γεγονός το οποίο έχει να κάνει τόσο µε τα καµώµατα του καιρού όσο και µε τις απογοητεύσεις που έχουν βιώσει οι παραγωγοί του προϊόντος που «αραιώνουν» χρόνο µε το χρόνο την καλλιεργητική τους φροντίδα.
Την ίδια στιγµή, βέβαια, οι τιµές που διαµορφώνονται για το νωπό προϊόν δεν ακολουθούν αντίθετη πορεία απ’ αυτή της παραγωγής. Ειδικά για φέτος µια πρώτη εκτίµηση κάνει λόγο για µικρή πίεση που οδηγεί σε τιµές µειωµένες µέχρι 10% σε σχέση µε πέρσι. Πιο συγκεκριµένα η κατηγορία Α’ της πρώιµης ποικιλίας Αkko που συγκοµίζεται αυτές τις µέρες ξεκίνησε από τα 2 ευρώ το κιλό και διατηρεί µέχρι στιγµής µια τιµή µεταξύ 1,40 και 1,50 ευρώ το κιλό.
Έµειναν λίγοι ζεστοί
Ο λόγος για την πρώτη κατηγορία και για προϊόν το οποίο συνοδεύεται από διαδικασίες πιστοποίησης της ποιότητας πριν πάρει το δρόµο για τις αγορές του εξωτερικού κυρίως. Η αλήθεια πάντως είναι ότι λίγοι είναι οι παραγωγοί που έχουν την ευχέρεια να υποστηρίζουν αυτές τις διαδικασίες, ενώ σε φάση παρακµής έχουν περάσει και αρκετές από τις Οµάδες Παραγωγών που µε θέρµη είχαν αναλάβει σχετικές πρωτοβουλίες πριν από λίγα χρόνια. Μια καλύτερη εικόνα της αγοράς θα υπάρχει µέχρι τα µέσα Οκτωβρίου όταν βγει στην παραγωγή και η οψιµότερη ποικιλία Wonderful που κατέχει και τα σκήπτρα της καλλιέργειας στη χώρα µας.
Σηµειωτέον ότι η ελληνική παραγωγή ροδιού δεν ξεπερνάει τους 35.000 τόνους, µε αποτέλεσµα η χώρα µας να παραµένει µια µικρή δύναµη στην παγκόσµια αγορά του ροδιού, αφού το σύνολο της παραγωγής υπολογίζεται παγκοσµίως στους 2.250.000 τόνους, µε τα «ηνία» να κρατά η Ινδία που παράγει περί τους 1.200.000 τόνους. Οι περιοχές της Ερµιόνης, του Κιλκίς και της ∆ράµας είναι αυτές που πρωταγωνιστούν από πλευράς παραγωγής στην Ελλάδα.
